Τρίτη 31 Μαρτίου 2009
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: η ταυτοτητα ως αντισταθμισμα του διαρκους ξεριζωματος
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: η ταυτοτητα ως αντισταθμισμα του διαρκους ξεριζωματος
η ταυτότητα ως έννοια παραπέμπει στο οικείο-στη σταθερότητα στο καλά γνωστό – Αντίθετα σήμερα σήμερα η σημασιολογική προϋπόθεση του παγκόσμιου είναι η διαρκώς επιταχυνόμενη κινητικότητα δηλαδή το ταξίδι το ξερίζωμα
Η ταυτότητα ήταν στην νεωτερικοτητα κάτι σταθερά ενταγμένο σε μια οικονομία , σε ένα ξεχωριστό τρόπο ζωής σε ένα ρόλο.
Αντίθετα τώρα προσπαθούμε να την ανά- προσδιορίσουμε εκ των υστέρων, σαν μια ξενάγηση στο φολκλόρ ενός τοπικού εθίμου κ.λ.π
Έτσι η ταυτότητα ανά-κατασκευάζεται διαρκώς.
Αυτή η νοσταλγική ανά-ζήτηση , αποτελεί το φαντασιακο αντιστάθμισμα του ξεριζώματος:
Η αναζήτηση της ταυτότητας συνοδεύεται από την αναζήτηση της σαφήνειας και της καθαρότητας
η ταυτότητα ως έννοια παραπέμπει στο οικείο-στη σταθερότητα στο καλά γνωστό – Αντίθετα σήμερα σήμερα η σημασιολογική προϋπόθεση του παγκόσμιου είναι η διαρκώς επιταχυνόμενη κινητικότητα δηλαδή το ταξίδι το ξερίζωμα
Η ταυτότητα ήταν στην νεωτερικοτητα κάτι σταθερά ενταγμένο σε μια οικονομία , σε ένα ξεχωριστό τρόπο ζωής σε ένα ρόλο.
Αντίθετα τώρα προσπαθούμε να την ανά- προσδιορίσουμε εκ των υστέρων, σαν μια ξενάγηση στο φολκλόρ ενός τοπικού εθίμου κ.λ.π
Έτσι η ταυτότητα ανά-κατασκευάζεται διαρκώς.
Αυτή η νοσταλγική ανά-ζήτηση , αποτελεί το φαντασιακο αντιστάθμισμα του ξεριζώματος:
Η αναζήτηση της ταυτότητας συνοδεύεται από την αναζήτηση της σαφήνειας και της καθαρότητας
Μερικές αναρτησεις του Νοεμβριου (2008)
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Σαν νιώσουνε το Τέλος του...
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για τον νεωτερικό έλεγχο ...
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: για την Αγάπη,την Αγωνία ...
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η Θεσσαλονίκη σήμερα
GREEK RIDER: Οι έμφυτες τάσεις του καπιταλισμού
Τα 80χρονα του Βάρναλη και οι 2 μελοποιήσεις των “...
Βικτόρ Σερζ
μαθηματα ρίμας σ'αυτο εδώ το μπλογκ :κλικ
Το Λιμανι του Πειραιά
ΘΕΜΑ: Trafficking(απο την Ελευθεροτυπία) κλικ εδώ
«Συνειδητή απαξίωση της Υγείας»...Ανυποχώρητοι για...
Esthir
Πρεβεζα- Θεσσαλονικη
Καλός πατερας δεν υπαρχει....Σταρτρ
Καμια φορά στα Ονειρα νιωθω παγιδευμένος....
Τι είναι αυτό που σε φοβίζει
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΣΚΛΗΡΟ ΔΙΣΚΟ Ευγένιος Αρανίτσης (kl...
CYNICAL: Είναι οι Χοντροί Οικολόγοι;
Η Σκοτωμένη ΧελιδΩνα
Esthir: ΣΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ
το τυφλο αποτυπωμα
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: περι Θανατου
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η Φαντασιωτική ταύτιση το...
Για την Οικονομια και τους Μικρομεσαιους (απο παλι...
Οι σκλάβοι του Αιγαίου(απο ενα παλιο αφιερωμα του ...
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για τον νεωτερικό έλεγχο ...
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: για την Αγάπη,την Αγωνία ...
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η Θεσσαλονίκη σήμερα
GREEK RIDER: Οι έμφυτες τάσεις του καπιταλισμού
Τα 80χρονα του Βάρναλη και οι 2 μελοποιήσεις των “...
Βικτόρ Σερζ
μαθηματα ρίμας σ'αυτο εδώ το μπλογκ :κλικ
Το Λιμανι του Πειραιά
ΘΕΜΑ: Trafficking(απο την Ελευθεροτυπία) κλικ εδώ
«Συνειδητή απαξίωση της Υγείας»...Ανυποχώρητοι για...
Esthir
Πρεβεζα- Θεσσαλονικη
Καλός πατερας δεν υπαρχει....Σταρτρ
Καμια φορά στα Ονειρα νιωθω παγιδευμένος....
Τι είναι αυτό που σε φοβίζει
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΣΚΛΗΡΟ ΔΙΣΚΟ Ευγένιος Αρανίτσης (kl...
CYNICAL: Είναι οι Χοντροί Οικολόγοι;
Η Σκοτωμένη ΧελιδΩνα
Esthir: ΣΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ
το τυφλο αποτυπωμα
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: περι Θανατου
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η Φαντασιωτική ταύτιση το...
Για την Οικονομια και τους Μικρομεσαιους (απο παλι...
Οι σκλάβοι του Αιγαίου(απο ενα παλιο αφιερωμα του ...
τα προσφατα Γκαλοπ στην Ελευθεροτυπία ..Σε ελευθερη πτωση η Ν. Δ
Αποτελέσματα 1 - 20 από 30
31/3 Γκάλοπ: Σε ελεύθερη πτώση η Ν.Δ.
αποσπασμα :Σύμφωνα με δημοσκόπηση της GPO για το Μέγκα:
* Στην πρόθεση ψήφου των βουλευτικών εκλογών η διαφορά του ΠΑΣΟΚ από τη Ν.Δ. είναι σήμερα 4,8% από 4,2% που ήταν τον Φεβρουάριο. Τα ποσοστά σήμερα: ΠΑΣΟΚ 33,4% (33,6%), Ν.Δ. 28,6% (29,4%), ΚΚΕ 7,9% (7,7%), ΣΥΡΙΖΑ 7% (7,2%), ΛΑΟΣ 5,5% (5,7%) και Οικολόγοι Πράσινοι 3,3% (3%).
* Ανάλογα είναι τα αποτελέσματα και για τις ευρωεκλογές, με τη διαφορά να είναι στο 4,4% από 3,1% τον προηγούμενο μήνα. ΠΑΣΟΚ 32,4% (32,1%), Ν.Δ. 28% (29%), ΚΚΕ 8,5% (9%), ΣΥΡΙΖΑ 8,8% (10,1%), ΛΑΟΣ 6,9% (6,9%), Οικολόγοι 4,4% (3,6%).
Αλλα στοιχεία της δημοσκόπησης:
* Ο κ. Καραμανλής εξακολουθεί να προηγείται στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία με 39,7%, αλλά στην προηγούμενη μέτρηση είχε 43,7%. Ετσι, τον πλησιάζει ο κ. Παπανδρέου, (36,1% σήμερα έναντι 36,3% τον Φεβρουάριο).
* Χαώδης είναι η διαφορά στην παράσταση νίκης: ΠΑΣΟΚ 60% και Ν.Δ. 27%. ''
31/3 00:59 Άνοιγμα της ψαλίδας δείχνει και η GPO
30/3 Ανοιγμα ψαλίδας υπέρ ΠΑΣΟΚ δείχνουν τα γκάλοπ «κοπώσεως»
29/3 15:54 Δημοσκοπήσεις: Να μείνει o Καραμανλής, ακόμη κι αν χάσει
29/3 12:21 Στο 5,1% «ανοίγει» η ψαλίδα υπέρ του ΠΑΣΟΚ
23/3 Αίσθημα ανασφάλειας δείχνουν γκάλοπ
23/3 Οπισθεν προς τη μέση...
23/3 Προβάδισμα ΠΑΣΟΚ 3-5% δείχνουν νέες δημοσκοπήσεις
22/3 02:18 Σταθερά «μπροστά» το ΠΑΣΟΚ
21/3 Τα μυστικά του μεσαίου χώρου στα γκάλοπ
20/3 Προηγείται σταθερά το ΠΑΣΟΚ
19/3 21:17 Προβάδισμα ΠΑΣΟΚ κατά 4,3 μονάδες
19/3 8 στους 10 έκοψαν τα «περιττά» αλλά και τα απαραίτητα
16/3 Φάνηκε οριακή αυτοδυναμία
15/3 08:30 Σταθερά μπροστά το ΠΑΣΟΚ
9/3 Και νέο γκάλοπ δείχνει προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ
7/3 21:20 Σταθερή η διαφορά του ΠΑΣΟΚ από Ν.Δ
3/3 Μικρότερη η διαφορά ΝΔ - ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές
1/3 09:59 Διατηρείται το προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ
28/2 Ευρώπη σε φοβάμαι Ευρώπη σε αγαπώ...
31/3 Γκάλοπ: Σε ελεύθερη πτώση η Ν.Δ.
αποσπασμα :Σύμφωνα με δημοσκόπηση της GPO για το Μέγκα:
* Στην πρόθεση ψήφου των βουλευτικών εκλογών η διαφορά του ΠΑΣΟΚ από τη Ν.Δ. είναι σήμερα 4,8% από 4,2% που ήταν τον Φεβρουάριο. Τα ποσοστά σήμερα: ΠΑΣΟΚ 33,4% (33,6%), Ν.Δ. 28,6% (29,4%), ΚΚΕ 7,9% (7,7%), ΣΥΡΙΖΑ 7% (7,2%), ΛΑΟΣ 5,5% (5,7%) και Οικολόγοι Πράσινοι 3,3% (3%).
* Ανάλογα είναι τα αποτελέσματα και για τις ευρωεκλογές, με τη διαφορά να είναι στο 4,4% από 3,1% τον προηγούμενο μήνα. ΠΑΣΟΚ 32,4% (32,1%), Ν.Δ. 28% (29%), ΚΚΕ 8,5% (9%), ΣΥΡΙΖΑ 8,8% (10,1%), ΛΑΟΣ 6,9% (6,9%), Οικολόγοι 4,4% (3,6%).
Αλλα στοιχεία της δημοσκόπησης:
* Ο κ. Καραμανλής εξακολουθεί να προηγείται στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία με 39,7%, αλλά στην προηγούμενη μέτρηση είχε 43,7%. Ετσι, τον πλησιάζει ο κ. Παπανδρέου, (36,1% σήμερα έναντι 36,3% τον Φεβρουάριο).
* Χαώδης είναι η διαφορά στην παράσταση νίκης: ΠΑΣΟΚ 60% και Ν.Δ. 27%. ''
31/3 00:59 Άνοιγμα της ψαλίδας δείχνει και η GPO
30/3 Ανοιγμα ψαλίδας υπέρ ΠΑΣΟΚ δείχνουν τα γκάλοπ «κοπώσεως»
29/3 15:54 Δημοσκοπήσεις: Να μείνει o Καραμανλής, ακόμη κι αν χάσει
29/3 12:21 Στο 5,1% «ανοίγει» η ψαλίδα υπέρ του ΠΑΣΟΚ
23/3 Αίσθημα ανασφάλειας δείχνουν γκάλοπ
23/3 Οπισθεν προς τη μέση...
23/3 Προβάδισμα ΠΑΣΟΚ 3-5% δείχνουν νέες δημοσκοπήσεις
22/3 02:18 Σταθερά «μπροστά» το ΠΑΣΟΚ
21/3 Τα μυστικά του μεσαίου χώρου στα γκάλοπ
20/3 Προηγείται σταθερά το ΠΑΣΟΚ
19/3 21:17 Προβάδισμα ΠΑΣΟΚ κατά 4,3 μονάδες
19/3 8 στους 10 έκοψαν τα «περιττά» αλλά και τα απαραίτητα
16/3 Φάνηκε οριακή αυτοδυναμία
15/3 08:30 Σταθερά μπροστά το ΠΑΣΟΚ
9/3 Και νέο γκάλοπ δείχνει προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ
7/3 21:20 Σταθερή η διαφορά του ΠΑΣΟΚ από Ν.Δ
3/3 Μικρότερη η διαφορά ΝΔ - ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές
1/3 09:59 Διατηρείται το προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ
28/2 Ευρώπη σε φοβάμαι Ευρώπη σε αγαπώ...
Αετονύχηδες εκμεταλλεύονται την υπερχρέωσηΣΤΗΝΟΥΝ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΥΠΟΣΧΟΜΕΝΟΙ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ ΔΑΝΕΙΩΝ(απο την ''Ε'')
28/3 Αετονύχηδες εκμεταλλεύονται την υπερχρέωση
επίσης: Διαβαστε στην ''Ε'' για τα δανεια:
28/3 «Κουτσοφλέβαρος» στα δάνεια
24/3 15:22 Δωρεάν νομική βοήθεια στους δανειολήπτες της Μαγνησίας
24/3 Υψηλότερα των νομίμων τα επιτόκια ΟΕΚ
23/3 20:15 Στα 18.713 τα δάνεια από το ΤΕΜΠΜΕ
21/3 Τα μέτρα χωρών της νότιας Ευρώπης
21/3 Κραχ δανειοληπτών
20/3 Δανειοδοτήσεις μικρομεσαίων από Εθνική
19/3 18:58 Πρόγραμμα δανεισμού μικρομεσαίων επιχειρήσεων από την Εθνική
19/3 Πειραιώς: 2 δισ. σε μικρομεσαίους με κριτήριο τις θέσεις εργασίας
16/3 15:33 Πάγωσαν τα δάνεια για τα νοικοκυριά
15/3 Αποκλεισμένοι από τραπεζικό δανεισμό
15/3 Μικρότερη δόση για το στεγαστικό
15/3 Το στοίχημα του 10% χάνει η κυβέρνηση
14/3 Στο φαύλο κύκλο της ρευστότητας η ανάπτυξη
12/3 Υπουργοί στα πόδια των «αγορών»
10/3 16:13 «Ρίξτε τα επιτόκια» λέει η ΤτΕ στις τράπεζες
επίσης: Διαβαστε στην ''Ε'' για τα δανεια:
28/3 «Κουτσοφλέβαρος» στα δάνεια
24/3 15:22 Δωρεάν νομική βοήθεια στους δανειολήπτες της Μαγνησίας
24/3 Υψηλότερα των νομίμων τα επιτόκια ΟΕΚ
23/3 20:15 Στα 18.713 τα δάνεια από το ΤΕΜΠΜΕ
21/3 Τα μέτρα χωρών της νότιας Ευρώπης
21/3 Κραχ δανειοληπτών
20/3 Δανειοδοτήσεις μικρομεσαίων από Εθνική
19/3 18:58 Πρόγραμμα δανεισμού μικρομεσαίων επιχειρήσεων από την Εθνική
19/3 Πειραιώς: 2 δισ. σε μικρομεσαίους με κριτήριο τις θέσεις εργασίας
16/3 15:33 Πάγωσαν τα δάνεια για τα νοικοκυριά
15/3 Αποκλεισμένοι από τραπεζικό δανεισμό
15/3 Μικρότερη δόση για το στεγαστικό
15/3 Το στοίχημα του 10% χάνει η κυβέρνηση
14/3 Στο φαύλο κύκλο της ρευστότητας η ανάπτυξη
12/3 Υπουργοί στα πόδια των «αγορών»
10/3 16:13 «Ρίξτε τα επιτόκια» λέει η ΤτΕ στις τράπεζες
Έδωσε το... δαχτυλίδι στον αδελφό του ο Π. Ψωμιάδης(απο την ''Ε'')
''Αποφάσισα λοιπόν, με το πέρας της τετραετίας, να αποχωρήσω από τη θέση μου και να αφήσω τη Νομαρχία σε ασφαλή χέρια, στα χέρια του αδερφού μου Διονύση Ψωμιάδη", δήλωσε σε δημοσιογράφους ο νομάρχης Θεσσαλονίκης....''
Τωρα πλακα κάνει; αλήθεια ειναι ; πρωταπριλία ειναι;
θα σας γελάσω
Τωρα πλακα κάνει; αλήθεια ειναι ; πρωταπριλία ειναι;
θα σας γελάσω
εν τω μεταξύ δειτε απο την Ε' προσφατα δημοσιευματα για τον Ψωμιαδη
31/3 15:43 Έδωσε το... δαχτυλίδι στον αδελφό του ο Π. Ψωμιάδης
27/3 Ο Ψωμιάδης περικόπτει δρομολόγια μαθητών
3/3 13:48 Ψωμιάδης καλεί Καρατζαφέρη
25/2 18:20 Εισαγγελική έρευνα για την παραχώρηση οικοπέδων στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης
16/2 Καταδίκη Ψωμιάδη, πυρ από την αντιπολίτευση
15/2 20:01 Επίθεση στον Ψωμιάδη μετά την καταδίκη
15/2 14:41 Πυρά Ψωμιάδη κατά υπουργών
14/2 Ενα χρόνο φυλακή με αναστολή για τον Ψωμιάδη
13/2 12:54 Καταδίκη Ψωμιάδη
11/2 Συνεχίζεται η πολιορκία Ψωμιάδη από το
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ονειρα
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ονειρα
Σαίξπηρ :«Είμαστε φτιαγμένοι από την ίδια ύλη που ‘ναι φτιαγμένα τα όνειρα »
Αρχαιοι εφιαλτες
Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι τα τρομακτικά όνειρα και οι εφιάλτες τελειώνουν συνήθως με ένα αιφνίδιο ξύπνημα, το οποίο ,μερικές φορές συνοδεύεται από ιδιαίτερα μεγάλη ψυχική αναστάτωση Ο Θεμισών της Λαοδίκειας ,σύγχρονος του Ιουλίου Καίσαρα,είχε υιοθετήσει για τον Εφιάλτη όρο Πνιγαλίων (στραγγαλιστής) έκφραση που δείχνει πως θεωρούσε «τον πνιγμό ,την αίσθηση του στραγγαλισμού »ως το πιο ουσιώδες χαρακτηριστικό του εφιάλτη Συμπτώματα:η αίσθηση πνιγμού κάποιου που ονειρεύεται ότι κάποιος κάθεται πάνω στο στήθος το οποίο συνθλίβεται υπό την πίεση του βάρους του.
Το Θύμα αισθάνεται αδύναμο να κινηθεί, ληθαργικό και δεν μπορεί να μιλήσει.
Οι απόπειρες για ομιλία καταλήγουν συχνά σε μονοσύλλαβους και άναρθρους ήχους
ο Σολομών Μαιμονίδης ,πού ασχολούνταν επί μακρόν με την Καμπάλα, ονειρεύτηκε ότι τον έπληξε ο διαβολικός δαίμονας Λίλιθ , ενώ σε μία άλλη περίπτωση , που ήταν απορροφημένος σε ιδέες έξαρσης και ανάτασης, έτυχε σε κάποιο Όνειρο του να απολαύσει τον καταδεχτικό εναγκαλισμό του αγγελικού δαίμονα Σεχίνα''.....
Όταν ξυπνάμε στην πραγματικότητα ύστερα από ένα Όνειρο ,
συνήθως λέμε στον εαυτό μας «Όνειρο ήταν » , εθελοτυφλώντας ετσι απέναντι στο γεγονός οτι στην καθημερινή , εν εγρηγορσει πραγματικότητα μας δεν εiματε παρα΄μια συνείδηση αυτού του Ονείρου . Μόνο στο Όνειρο πλησιάσαμε το φαντασιωτικό πλαίσιο που καθορίζει την δραστηριότητα μας , τον τρόπο που πράττουμε στην ίδια την πραγματικότητα (Slavoj Zizek)
Σαίξπηρ :«Είμαστε φτιαγμένοι από την ίδια ύλη που ‘ναι φτιαγμένα τα όνειρα »
Αρχαιοι εφιαλτες
Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι τα τρομακτικά όνειρα και οι εφιάλτες τελειώνουν συνήθως με ένα αιφνίδιο ξύπνημα, το οποίο ,μερικές φορές συνοδεύεται από ιδιαίτερα μεγάλη ψυχική αναστάτωση Ο Θεμισών της Λαοδίκειας ,σύγχρονος του Ιουλίου Καίσαρα,είχε υιοθετήσει για τον Εφιάλτη όρο Πνιγαλίων (στραγγαλιστής) έκφραση που δείχνει πως θεωρούσε «τον πνιγμό ,την αίσθηση του στραγγαλισμού »ως το πιο ουσιώδες χαρακτηριστικό του εφιάλτη Συμπτώματα:η αίσθηση πνιγμού κάποιου που ονειρεύεται ότι κάποιος κάθεται πάνω στο στήθος το οποίο συνθλίβεται υπό την πίεση του βάρους του.
Το Θύμα αισθάνεται αδύναμο να κινηθεί, ληθαργικό και δεν μπορεί να μιλήσει.
Οι απόπειρες για ομιλία καταλήγουν συχνά σε μονοσύλλαβους και άναρθρους ήχους
ο Σολομών Μαιμονίδης ,πού ασχολούνταν επί μακρόν με την Καμπάλα, ονειρεύτηκε ότι τον έπληξε ο διαβολικός δαίμονας Λίλιθ , ενώ σε μία άλλη περίπτωση , που ήταν απορροφημένος σε ιδέες έξαρσης και ανάτασης, έτυχε σε κάποιο Όνειρο του να απολαύσει τον καταδεχτικό εναγκαλισμό του αγγελικού δαίμονα Σεχίνα''.....
Όταν ξυπνάμε στην πραγματικότητα ύστερα από ένα Όνειρο ,
συνήθως λέμε στον εαυτό μας «Όνειρο ήταν » , εθελοτυφλώντας ετσι απέναντι στο γεγονός οτι στην καθημερινή , εν εγρηγορσει πραγματικότητα μας δεν εiματε παρα΄μια συνείδηση αυτού του Ονείρου . Μόνο στο Όνειρο πλησιάσαμε το φαντασιωτικό πλαίσιο που καθορίζει την δραστηριότητα μας , τον τρόπο που πράττουμε στην ίδια την πραγματικότητα (Slavoj Zizek)
ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ ..Απο την ''Ελευθεροτυπία
αποσπασματα
''Με τα golden boys και τα κυβερνο-boys αναμετρώνται μεθαύριο Πέμπτη οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι.
Το σύνολο των εργαζομένων, οι άνεργοι, οι νέοι άνθρωποι που αγωνιούν για το μέλλον τους και τις κοινωνικές παροχές, οι ασφαλισμένοι που ανησυχούν για τη σύνταξή τους και για το εάν θα προλάβουν να πάρουν το εφάπαξ, συγκρούονται με τους εργοδότες και τους βιομηχάνους, οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να προχωρήσουν σε μείωση των αποδοχών αλλά και να εισαγάγουν ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στην απασχόληση. Ταυτόχρονα, η απεργία στρέφεται κατά της κυβέρνησης, η οποία καταφεύγει σε φορολογικό σαφάρι αντί να ενισχύσει τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις για την έξοδο από την κρίση. Αντιπαρατίθενται στην πολιτική που καθηλώνει τους μισθούς και τις συντάξεις, που μόνον η Ελλάδα επιβάλλει από το σύνολο των αναπτυγμένων χωρών, ενώ απαιτείται ενίσχυση του διαθέσιμου εισοδήματος προκειμένου να πάρει μπρος η οικονομία και να διατηρηθεί η απασχόληση. ...''
..........................................................................................................Το σύνολο των εργαζομένων, οι άνεργοι, οι νέοι άνθρωποι που αγωνιούν για το μέλλον τους και τις κοινωνικές παροχές, οι ασφαλισμένοι που ανησυχούν για τη σύνταξή τους και για το εάν θα προλάβουν να πάρουν το εφάπαξ, συγκρούονται με τους εργοδότες και τους βιομηχάνους, οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να προχωρήσουν σε μείωση των αποδοχών αλλά και να εισαγάγουν ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στην απασχόληση. Ταυτόχρονα, η απεργία στρέφεται κατά της κυβέρνησης, η οποία καταφεύγει σε φορολογικό σαφάρι αντί να ενισχύσει τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις για την έξοδο από την κρίση. Αντιπαρατίθενται στην πολιτική που καθηλώνει τους μισθούς και τις συντάξεις, που μόνον η Ελλάδα επιβάλλει από το σύνολο των αναπτυγμένων χωρών, ενώ απαιτείται ενίσχυση του διαθέσιμου εισοδήματος προκειμένου να πάρει μπρος η οικονομία και να διατηρηθεί η απασχόληση. ...''
''την Πέμπτη θα παραμείνουν κλειστά τα σχολεία όλων των βαθμίδων, τα νοσοκομεία θα λειτουργούν με προσωπικό ασφαλείας και το «166» θα μεταφέρει μόνο τα επείγοντα περιστατικά, οι δημόσιες υπηρεσίες, οι εφορίες, οι Νομαρχίες θα υπολειτουργούν, ενώ εκτός λειτουργίας θα παραμείνουν οι τράπεζες και οι (πρώην) κοινωφελείς (τέως) ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΛΤΑ κ.ά.).
Πρωί και απόγευμα θα υπάρχει δυσκολία στις μετακινήσεις με τις αστικές συγκοινωνίες στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη (στάση εργασίας 5.00-8.00 το πρωί και 9.00-12.00 το βράδυ), ενώ θα σιγήσουν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (δεν θα κυκλοφορήσουν ημερήσιες εφημερίδες την Παρασκευή). Τα πλοία θα δέσουν για 24 ώρες, από τα μεσάνυχτα της Πέμπτης, ενώ ανατρέπονται και τα αεροπορικά δρομολόγια.
πηγη :Ελευθεροτυπία, Τρίτη 31 Μαρτίου 2009
Διεθνής Αμνηστία για την Κωνσταντίνα Κούνεβα
Διεθνής Αμνηστία για την Κωνσταντίνα Κούνεβα
Καλέστε τον Έλληνα Υπουργό Εσωτερικών, Προκόπη Παυλόπουλο:
1. Να εξασφαλίσει ότι η αστυνομία θα πραγματοποιήσει μια λεπτομερή και αμερόληπτη έρευνα σχετικά με την επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα Κούνεβα.
2. Να λάβει άμεσα μέτρα για να φέρει τους δράστες στη δικαιοσύνη και να εξασφαλίσει ότι η Κωνσταντίνα Κούνεβα θα λάβει αποκατάσταση και ικανοποιητική αποζημίωση.
3. Να προστατεύσει άλλους υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων και μέλη συνδικάτων από παρόμοιες επιθέσεις εφαρμόζοντας την υπάρχουσα νομοθεσία για τα εργατικά δικαιώματα.
Αυτή η έκκληση θα παραδοθεί στον Έλληνα Υπουργό Εσωτερικών την 1η Μαΐου 2009, Ημέρα της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Η Διεθνής Αμνηστία μας καλεί όλους να υπογράψουμε ΕΔΩ.
Καλέστε τον Έλληνα Υπουργό Εσωτερικών, Προκόπη Παυλόπουλο:
1. Να εξασφαλίσει ότι η αστυνομία θα πραγματοποιήσει μια λεπτομερή και αμερόληπτη έρευνα σχετικά με την επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα Κούνεβα.
2. Να λάβει άμεσα μέτρα για να φέρει τους δράστες στη δικαιοσύνη και να εξασφαλίσει ότι η Κωνσταντίνα Κούνεβα θα λάβει αποκατάσταση και ικανοποιητική αποζημίωση.
3. Να προστατεύσει άλλους υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων και μέλη συνδικάτων από παρόμοιες επιθέσεις εφαρμόζοντας την υπάρχουσα νομοθεσία για τα εργατικά δικαιώματα.
Αυτή η έκκληση θα παραδοθεί στον Έλληνα Υπουργό Εσωτερικών την 1η Μαΐου 2009, Ημέρα της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Η Διεθνής Αμνηστία μας καλεί όλους να υπογράψουμε ΕΔΩ.
Ετήσια έκθεση του Συνήγορου του Πολίτη(απο την ''Ε'')
Ετήσια έκθεση του Συνήγορου του Πολίτη
Καταπέλτης ο Συνήγορος του Πολίτη για την ΕΛ.ΑΣ. της αυθαιρεσίας
απόσπασμα
Μεσαίωνας στις φυλακές
Βίαιες επιθέσεις κατά μεταναστών
Ανύπαρκτο το άσυλο για τους πρόσφυγες
Καταπέλτης ο Συνήγορος του Πολίτη για την ΕΛ.ΑΣ. της αυθαιρεσίας
απόσπασμα
'':Αποτελεί εδραιωμένη πεποίθηση των αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ., αναφέρει ο Συνήγορος, ότι στις προσαγωγές και τους ελέγχους δεν παίζει κανένα ρόλο η συμπεριφορά του συλληφθέντα ούτε απαιτείται να υπάρχουν συγκεκριμένες υπόνοιες εις βάρος κάποιου, όπως απαιτεί ο νόμος.
Το κωμικοτραγικό είναι ότι τα πορίσματα των ΕΔΕ επιρρίπτουν συλλήβδην την ευθύνη της σύλληψης στους ίδιους τους συλληφθέντες,
επειδή απλώς έτυχε να κινούνται «ασκόπως» στην περιοχή!
«Αλλά σε κανένα σημείο ο νόμος δεν επιβάλλει στους πολίτες να συνδέουν προς ορισμένο "νόμιμο" σκοπό τη φυσική τους παρουσία σε δημόσιο χώρο», απαντά ο Συνήγορος.
«Η επίκληση λόγων δημόσιας ασφάλειας, δημόσιας τάξης ή γενικότερα δημόσιου συμφέροντος, ως νομιμοποιητικού επιχειρήματος περιστολής δικαιωμάτων ή παράκαμψης εγγύησεων, αποτελεί μια τρέχουσα διοικητική πρακτική», επισημαίνει η έκθεση, παραθέτοντας τα συνεχιζόμενα προβλήματα με την έκδοση διαβατηρίων (εκτεταμένος προληπτικός έλεγχος προσωπικών δεδομένων για όλους τους πολίτες, έλεγχος για τη νόμιμη απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας κ.ά.).''
Μεσαίωνας στις φυλακές
Βίαιες επιθέσεις κατά μεταναστών
Ανύπαρκτο το άσυλο για τους πρόσφυγες
Οι Σύλλογοι Φοιτητών Βιολογικού - Γεωλογικού - Ηλεκτρολόγων και Μηχανολόγων - Μηχανικών επικρίνουν σφοδρά την απόφαση της Συγκλήτου,
''Οι Σύλλογοι Φοιτητών Βιολογικού - Γεωλογικού - Ηλεκτρολόγων και Μηχανολόγων - Μηχανικών επικρίνουν σφοδρά την απόφαση της Συγκλήτου, καταγγέλλουν την «κίνηση ανακατάληψης της πρυτανείας» και την «πρωτοφανώς προκλητική απειλή επέμβασης της Αστυνομίας μέσα στον χώρο του ασύλου, ώστε να σπάσει η κατάληψη».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/03/2009
πηγή:Αριστοτέλειο: σε μια κλωστή το άσυλο
(εν τω μεταξύ δεν καταλαβα ..Αλλαξε ο νομος για το Ασυλο; )
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/03/2009
πηγή:Αριστοτέλειο: σε μια κλωστή το άσυλο
(εν τω μεταξύ δεν καταλαβα ..Αλλαξε ο νομος για το Ασυλο; )
Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009
διαβαστε για τηνσχετικά αγνωστη ιστορια της καταληψης του Πολυτεχνειου στη Θεσσαλονικη το 1973(ειναι παραδοξως επικαιρη)
Τα άγνωστα «Πολυτεχνεία»
''Η κατάληψη στην Πολυτεχνική Σχολή Θεσσαλονίκης άρχισε το πρωί της Παρασκευής 16 Νοεμβρίου 1973 και έληξε, με δραματικό τρόπο, λίγες ώρες μετά τα μεσάνυχτα, καθώς οι φοιτητές υποχρεώθηκαν σε αποχώρηση και αρκετοί από αυτούς συνελήφθηκαν και βασανίστηκαν...''
απόσπασμα:Κλέαρχος ΤσαουσίδηςΔημοσιογράφος, φοιτητής της Φιλοσοφικής και μέλος του «Ρήγα Φεραίου», τότε, ο Κλέαρχος Τσαουσίδης. Μαζί με το δημοσιογράφο Χρίστο Ζαφείρη είχαν απολυθεί από την εφημερίδα «Θεσσαλονίκη», έπειτα από ένα ρεπορτάζ για αντιχουντική συγκέντρωση στην πλατεία Χημείου, στα τέλη Απριλίου, που δεν δημοσιεύτηκε ποτέ.
Τίποτε δεν ήταν αυθόρμητο, όλα οργανώθηκαν, λέει.
Μου έμεινε αυτή η απίστευτη βαρβαρότητα αυτών των κτηνών. Η ασυδοσία τους, το δικαίωμά τους πάνω στη ζωή μας, που το βλέπω ακόμα και σήμερα. Αυτοί δεν άλλαξαν, ό,τι και να μου λένε».Θανάσης ΑκριβόπουλοςΟργανωμένος στον Ρ.Φ., φοιτητής της Νομικής και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης, μαζί με τον Χρυσάφη Ιορδάνογλου (αναπληρωματικός), περιγράφει:«Προετοιμαζόμασταν για κάτι μεγάλο, χωρίς να ξέρουμε τι ακριβώς. Οι ηγεσίες ήταν, μάλλον, σε άλλη ρότα. Είχαν ψευδαισθήσεις για φιλελευθεροποίηση και ρωγμές στο σύστημα. Ο Θωμάς Βασιλειάδης ήταν η εμβληματική φυσιογνωμία της Θεσσαλονίκης.Το πρωί της Παρασκευής, μόνοι ή σε δυάδες, πήγαμε στο Πολυτεχνείο. Δεν συναντήσαμε εμπόδια και μας προβλημάτισε η στάση της Ασφάλειας που δεν είχε παρουσία και ήταν μόνο οι γνωστοί τραμπούκοι. Ηταν μια παρέλαση της παρανομίας. Περνούσε από μπροστά τους όλο το παράνομο φοιτητικό κίνημα. Ισως και να σκέφτονταν ότι είναι καλά να μας είχαν όλους μαζί στο Πολυτεχνείο.Στη Συντονιστική Επιτροπή της κατάληψης έφταναν εκατοντάδες χαρτάκια με συνθήματα και κείμενα που θα εκφωνούνταν από τον ραδιοφωνικό σταθμό. Τα ενέκρινε και εγώ τα υπέγραφα πριν φύγουν για το σταθμό. Η Κλεοπάτρα Παπαγεωργίου ήταν η "Δαμανάκη" της Θεσσαλονίκης.Στην Επιτροπή υπήρξαν σκληρές συγκρούσεις και εγώ κόντεψα να φάω ξύλο στη φυλακή από συγκρατούμενο.Οταν το τανκ μπήκε στο Πολυτεχνείο στην Αθήνα, μας είπαν ότι μπορεί να είναι και χιλιάδες οι νεκροί. Νιώσαμε μεγάλο φόβο και ευθύνη. Δεν είπαμε τίποτε στους άλλους και αποφασίσαμε να διαπραγματευτούμε. Πολλά παιδιά έσπασαν καρέκλες και με τα καρεκλοπόδαρα στα χέρια ήταν έτοιμα να βγουν και να παλέψουν με τα τανκς.Βγήκαμε πρώτοι με τον Κώστα Αναγνωστόπουλο. Με άρπαξαν δύο ΛΟΚατζήδες και άρχισαν να με χτυπούν. Εγώ δεν καταλάβαινα τίποτε και με το χέρι μου έψαχνα στην κωλότσεπη να βρω την κάρτα μέλους της Συντονιστικής Επιτροπής. Τη βρήκα και την άφησα να πέσει την ώρα που με "απογείωναν", για να προσγειωθώ σε στρατιωτικό φορτηγό.Με πήγαν στην Ασφάλεια και μετά στις στρατιωτικές φυλακές του Γεντί Κουλέ. Εκεί οι στρατιώτες φρουροί μάς φέρθηκαν καλά. Μια μέρα μπαίνει στο κελί ένας λοχίας και φωνάζει: "Ο Καΐσης ποιος είναι;" Ερχεται ο Τάκης και τότε του λέει ότι είναι αδελφός του δημοσιογράφου Κώστα Ιορδανίδη. Αυτός ήταν ο σύνδεσμός μας με τον έξω κόσμο και αυτός μας ανακοίνωσε την απελευθέρωσή μας.Το δικό μας Πολυτεχνείο δεν ήταν σαν της Αθήνας, διότι δεν είχε τη λαϊκή συμμετοχή. Εκεί που ήταν το κτίριο, απομονωμένο, απέναντι από τον όρχο του Γ' Σώματος Στρατού, ήταν αδύνατο να έρθει ο κόσμος.Εκείνο που μου έμεινε εμένα είναι ότι όλη αυτή η γενιά του Πολυτεχνείου καθοδηγήθηκε μεταπολιτευτικά από ανθρώπους που ήρθαν από το εξωτερικό, σε όλα τα κόμματα».
''Η κατάληψη στην Πολυτεχνική Σχολή Θεσσαλονίκης άρχισε το πρωί της Παρασκευής 16 Νοεμβρίου 1973 και έληξε, με δραματικό τρόπο, λίγες ώρες μετά τα μεσάνυχτα, καθώς οι φοιτητές υποχρεώθηκαν σε αποχώρηση και αρκετοί από αυτούς συνελήφθηκαν και βασανίστηκαν...''
απόσπασμα:Κλέαρχος ΤσαουσίδηςΔημοσιογράφος, φοιτητής της Φιλοσοφικής και μέλος του «Ρήγα Φεραίου», τότε, ο Κλέαρχος Τσαουσίδης. Μαζί με το δημοσιογράφο Χρίστο Ζαφείρη είχαν απολυθεί από την εφημερίδα «Θεσσαλονίκη», έπειτα από ένα ρεπορτάζ για αντιχουντική συγκέντρωση στην πλατεία Χημείου, στα τέλη Απριλίου, που δεν δημοσιεύτηκε ποτέ.
Τίποτε δεν ήταν αυθόρμητο, όλα οργανώθηκαν, λέει.
Αναφέρεται στη δράση των εθνικοτοπικών συλλόγων (Κρητών, Θρακομακεδόνων, Πελοποννησίων) από το 1972 και θυμάται:«Το φθινόπωρο του 1973 άρχισαν να γίνονται κοινές συσκέψεις στελεχών του "Ρήγα Φεραίου" της Αντι-ΕΦΕΕ, που εξέφραζε την ΚΝΕ (Πέτρος Οικονόμου, Στέλλα Κορομπίλη), του ΕΚΚΕ και της ΠΠΣΠ (Γιώργος Μπάρμπας). Από τον Ρ.Φ. κυρίαρχο ρόλο έπαιζαν ο Θωμάς Βασιλειάδης και ο Λάκης Προγκίδης.Το πρωί της Παρασκευής (16/11) γίνεται συγκέντρωση στην Πολυτεχνική Σχολή, που εξελίσσεται σε κατάληψη. Εκλέγεται Συντονιστική Επιτροπή και Επιτροπή Τύπου, στην οποία ήρθαν και βοήθησαν δημοσιογράφοι, όπως ο Τάκης Καΐσης, που συνελήφθη, και ο Φώτης Σιούμπουρας. Ενας σπουδαστής του «Ευκλείδη» (ονόματι Λαζαρίδης), που είχα μαθητή στο φροντιστήριο, έφερε υλικά και έστησε ραδιοφωνικό πομπό από τον οποίο μιλούσαν εναλλάξ οι Θωμάς Βασιλειάδης, Κλεοπάτρα Παπαγεωργίου, Ανδρέας Παπακωνσταντίνου, Φώτης Σιούμπουρας. Δυο - τρεις φορές μίλησα και εγώ.Ο Γιώργος Καστούρας, φοιτητής της Αρχιτεκτονικής, ήταν στο υπόγειο, στο «στρατηγείο» της Συντονιστικής Επιτροπής, και μου έφερνε τα κείμενα για εκφώνηση. Ταυτόχρονα φρόντιζα για τη φρούρηση της αίθουσας που ήταν ο πομπός, σε ένα εργαστήριο των Αρχιτεκτόνων.
Οι προτάσεις να μεταφερθεί η κατάληψη στη Φιλοσοφική Σχολή ή στη Βιομηχανική, για να είναι πιο κοντά σε κατοικημένες περιοχές, απορρίφθηκαν.Γύρω στις 7 μ.μ. βγήκα από το κτίριο της Πολυτεχνικής, ειδοποίησα την Καίτη Σακκέτα, που είχε αυτοκίνητο, και πήγαμε να βρούμε φάρμακα, αλλά εγώ μάζεψα και τσιγάρα.Οταν γυρίσαμε, οι τραμπούκοι και οι ασφαλίτες είχαν αποκλείσει την περιοχή. Ομως η Καίτη ανέβηκε τα σκαλιά με το αυτοκίνητο, βγήκαν και 5-6 παιδιά από την κατάληψη, με άρπαξαν και γλίτωσα από τους τραμπούκους.
Κάναμε έκκληση για συμπαράσταση και ήρθαν κάποιοι γονείς απλώς για να πάρουν τα παιδιά τους.Ο καθηγητής Δημήτρης Φατούρος μάς είχε δώσει τα κλειδιά του εργαστηρίου του, στο υπόγειο, όπου εγκαταστάθηκε η Συντονιστική Επιτροπή. Εκεί υπήρχε μια τηλεφωνική γραμμή, που δεν τη γνώριζε η Ασφάλεια για να την κόψει, και είχαμε επικοινωνία με την Αθήνα. Εγώ τηλεφώνησα στο φίλο μου, ηθοποιό Θανάση Παπαδημητρίου, που έμενε σε διαμέρισμα απέναντι από το Πολυτεχνείο στην Αθήνα, και μου είπε ότι γίνεται χαμός.
Εκείνη την ώρα (μεσάνυχτα) ακούσαμε τις ερπύστριες των δύο τανκς που έφτασαν έξω από την Πολυτεχνική Σχολή. Το ένα πάτησε στα σκαλιά και έστρεψε τον προβολέα του πάνω μας. Είχαν παραταχτεί δυνάμεις της Αστυνομίας με κλούβες και ΛΟΚατζήδες πάνοπλοι.
Οι προτάσεις να μεταφερθεί η κατάληψη στη Φιλοσοφική Σχολή ή στη Βιομηχανική, για να είναι πιο κοντά σε κατοικημένες περιοχές, απορρίφθηκαν.Γύρω στις 7 μ.μ. βγήκα από το κτίριο της Πολυτεχνικής, ειδοποίησα την Καίτη Σακκέτα, που είχε αυτοκίνητο, και πήγαμε να βρούμε φάρμακα, αλλά εγώ μάζεψα και τσιγάρα.Οταν γυρίσαμε, οι τραμπούκοι και οι ασφαλίτες είχαν αποκλείσει την περιοχή. Ομως η Καίτη ανέβηκε τα σκαλιά με το αυτοκίνητο, βγήκαν και 5-6 παιδιά από την κατάληψη, με άρπαξαν και γλίτωσα από τους τραμπούκους.
Κάναμε έκκληση για συμπαράσταση και ήρθαν κάποιοι γονείς απλώς για να πάρουν τα παιδιά τους.Ο καθηγητής Δημήτρης Φατούρος μάς είχε δώσει τα κλειδιά του εργαστηρίου του, στο υπόγειο, όπου εγκαταστάθηκε η Συντονιστική Επιτροπή. Εκεί υπήρχε μια τηλεφωνική γραμμή, που δεν τη γνώριζε η Ασφάλεια για να την κόψει, και είχαμε επικοινωνία με την Αθήνα. Εγώ τηλεφώνησα στο φίλο μου, ηθοποιό Θανάση Παπαδημητρίου, που έμενε σε διαμέρισμα απέναντι από το Πολυτεχνείο στην Αθήνα, και μου είπε ότι γίνεται χαμός.
Εκείνη την ώρα (μεσάνυχτα) ακούσαμε τις ερπύστριες των δύο τανκς που έφτασαν έξω από την Πολυτεχνική Σχολή. Το ένα πάτησε στα σκαλιά και έστρεψε τον προβολέα του πάνω μας. Είχαν παραταχτεί δυνάμεις της Αστυνομίας με κλούβες και ΛΟΚατζήδες πάνοπλοι.
Ηταν εκεί ο εισαγγελέας Παραδέλλης, ο πρύτανης Σδράκας και ανώτατοι αξιωματικοί, οι οποίοι μας ζήτησαν να παραδοθούμε. Αρνηθήκαμε και είπαμε να βγούμε στις 6 το πρωί, με το φως της μέρας.Μας έθεσαν τελεσίγραφο: ή βγαίνουμε ή μπαίνουν μέσα.
Επειτα από πολλές κόντρες αποφασίσαμε να βγούμε. Με το που κατεβαίναμε τα σκαλιά, μας βούταγαν και μας χτυπούσαν. Είδα τον Χρυσάφη Ιορδάνογλου να τον χτυπάνε με απίστευτη μανία. Μας πήγαν στην Ασφάλεια, όπου συνεχίστηκε ο ξυλοδαρμός με τα ρόπαλα. Από τότε έχω ένα χτύπημα που με ταλαιπωρεί. Μας πήγαν στα κελιά και έναν φοιτητή, τον Αγγελόπουλο, τον κράτησαν έξω και τον έδερναν μέχρι τις 6 το πρωί, ένας Κωστόπουλος, ασφαλίτης.Εγιναν 210 συλλήψεις και κρατήθηκαν 35 άτομα. Υστερα από κάποιες μέρες, μας πήγαν στο Μεταγωγών. Μαθεύτηκε η μεταφορά και ήρθαν οι γονείς. Μπροστά στα μάτια μου ο Τετραδάκος χτύπησε τον πατέρα μου, που ήταν 70 χρόνων, τον πέταξε κάτω και τον κλότσησε. Μας άφησαν ελεύθερους λίγο πριν από τα Χριστούγεννα.
Μου έμεινε αυτή η απίστευτη βαρβαρότητα αυτών των κτηνών. Η ασυδοσία τους, το δικαίωμά τους πάνω στη ζωή μας, που το βλέπω ακόμα και σήμερα. Αυτοί δεν άλλαξαν, ό,τι και να μου λένε».Θανάσης ΑκριβόπουλοςΟργανωμένος στον Ρ.Φ., φοιτητής της Νομικής και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης, μαζί με τον Χρυσάφη Ιορδάνογλου (αναπληρωματικός), περιγράφει:«Προετοιμαζόμασταν για κάτι μεγάλο, χωρίς να ξέρουμε τι ακριβώς. Οι ηγεσίες ήταν, μάλλον, σε άλλη ρότα. Είχαν ψευδαισθήσεις για φιλελευθεροποίηση και ρωγμές στο σύστημα. Ο Θωμάς Βασιλειάδης ήταν η εμβληματική φυσιογνωμία της Θεσσαλονίκης.Το πρωί της Παρασκευής, μόνοι ή σε δυάδες, πήγαμε στο Πολυτεχνείο. Δεν συναντήσαμε εμπόδια και μας προβλημάτισε η στάση της Ασφάλειας που δεν είχε παρουσία και ήταν μόνο οι γνωστοί τραμπούκοι. Ηταν μια παρέλαση της παρανομίας. Περνούσε από μπροστά τους όλο το παράνομο φοιτητικό κίνημα. Ισως και να σκέφτονταν ότι είναι καλά να μας είχαν όλους μαζί στο Πολυτεχνείο.Στη Συντονιστική Επιτροπή της κατάληψης έφταναν εκατοντάδες χαρτάκια με συνθήματα και κείμενα που θα εκφωνούνταν από τον ραδιοφωνικό σταθμό. Τα ενέκρινε και εγώ τα υπέγραφα πριν φύγουν για το σταθμό. Η Κλεοπάτρα Παπαγεωργίου ήταν η "Δαμανάκη" της Θεσσαλονίκης.Στην Επιτροπή υπήρξαν σκληρές συγκρούσεις και εγώ κόντεψα να φάω ξύλο στη φυλακή από συγκρατούμενο.Οταν το τανκ μπήκε στο Πολυτεχνείο στην Αθήνα, μας είπαν ότι μπορεί να είναι και χιλιάδες οι νεκροί. Νιώσαμε μεγάλο φόβο και ευθύνη. Δεν είπαμε τίποτε στους άλλους και αποφασίσαμε να διαπραγματευτούμε. Πολλά παιδιά έσπασαν καρέκλες και με τα καρεκλοπόδαρα στα χέρια ήταν έτοιμα να βγουν και να παλέψουν με τα τανκς.Βγήκαμε πρώτοι με τον Κώστα Αναγνωστόπουλο. Με άρπαξαν δύο ΛΟΚατζήδες και άρχισαν να με χτυπούν. Εγώ δεν καταλάβαινα τίποτε και με το χέρι μου έψαχνα στην κωλότσεπη να βρω την κάρτα μέλους της Συντονιστικής Επιτροπής. Τη βρήκα και την άφησα να πέσει την ώρα που με "απογείωναν", για να προσγειωθώ σε στρατιωτικό φορτηγό.Με πήγαν στην Ασφάλεια και μετά στις στρατιωτικές φυλακές του Γεντί Κουλέ. Εκεί οι στρατιώτες φρουροί μάς φέρθηκαν καλά. Μια μέρα μπαίνει στο κελί ένας λοχίας και φωνάζει: "Ο Καΐσης ποιος είναι;" Ερχεται ο Τάκης και τότε του λέει ότι είναι αδελφός του δημοσιογράφου Κώστα Ιορδανίδη. Αυτός ήταν ο σύνδεσμός μας με τον έξω κόσμο και αυτός μας ανακοίνωσε την απελευθέρωσή μας.Το δικό μας Πολυτεχνείο δεν ήταν σαν της Αθήνας, διότι δεν είχε τη λαϊκή συμμετοχή. Εκεί που ήταν το κτίριο, απομονωμένο, απέναντι από τον όρχο του Γ' Σώματος Στρατού, ήταν αδύνατο να έρθει ο κόσμος.Εκείνο που μου έμεινε εμένα είναι ότι όλη αυτή η γενιά του Πολυτεχνείου καθοδηγήθηκε μεταπολιτευτικά από ανθρώπους που ήρθαν από το εξωτερικό, σε όλα τα κόμματα».
Κώστας ΑναγνωστόπουλοςΣυνδικαλιστής στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, μέλος του παράνομου Ρ.Φ. και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης ο Κώστας Αναγνωστόπουλος επισημαίνει:«Η ιδιομορφία της Θεσσαλονίκης σε σχέση με την Αθήνα ήταν ότι είχε περισότερο παρακράτος και οργανωμένες ομάδες τραμπούκων. Το Πανεπιστήμιο ήταν απομονωμένο από την πόλη και η Πολυτεχνική Σχολή εντελώς στην άκρη. Σε έπιανε ο φόβος να κυκλοφορήσεις μετά το σούρουπο.Στο φοιτητικό κίνημα της πόλης δέσποζαν ο Ρ.Φ., το ΕΚΚΕ-ΑΑΣΠΕ, διάφοροι αριστεριστές και η Αντι-ΕΦΕΕ άρχισε να αναπτύσσεται, αλλά υστερούσε σε δύναμη.Η δική μου συμμετοχή στην κατάληψη ήταν στην Επιτροπή Τύπου· τροφοδοτούσαμε με κείμενα τους εκφωνητές του ραδιοφωνικού σταθμού.Εκεί κατάλαβα τι σημαίνει φόβος, όταν επιβεβαιώθηκε ότι υπήρχαν νεκροί στην Αθήνα και ακούσαμε τα τανκς να έρχονται εναντίον μας.Με το που βγήκα με συνέλαβαν και με πήγαν στην Ασφάλεια. Το θυμάμαι και ανατριχιάζω. Με άρπαξε ένας μπάτσος και μου χτύπησε το κεφάλι στην κόχη της πόρτας. Μας κατέβασαν στο υπόγειο και μας έβαλαν 10-15 άτομα σε κάθε κελί. Με ανέβασαν πάνω και μου έκαναν "φάλαγγα". Ποτέ δεν θα μπορούσα να πιστέψω πόσο πολύ πονάει η "φάλαγγα". Μου το έλεγαν, αλλά είναι ασύλληπτο.Μετά την Ασφάλεια, με πήγαν στο Γεντί Κουλέ απ' όπου και αποφυλακίστηκα.Κάναμε αυτό που έπρεπε να κάνουμε και το κάναμε, πιστεύω, καλά. Δεν είμαι σίγουρος ότι αξιοποιήσαμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το κύρος και την ισχύ που απέκτησε το φοιτητικό κίνημα μετά το Πολυτεχνείο».Κατερίνα ΜαρινάκηΦοιτήτρια στο δεύτερο έτος της Γερμανικής Φιλολογίας η Κατερίνα Μαρινάκη έκανε παρέα με τους Ρηγάδες που σύχναζαν στου Γκιγκιλίνη, χωρίς να είναι οργανωμένη.«Το πρωί της Παρασκευής έρχεται ο Θανάσης Ακριβόπουλος στη Σχολή και μας λέει "πάμε στην Πολυτεχνική". Πήγαμε όσοι ήμασταν εκεί και αυτό που μου έμεινε είναι μια τρελή χαρά, που έβλεπα να νιώθουν και οι άλλοι, ότι μπορούμε να εκφραζόμαστε ελεύθερα.Στην κατάληψη ανέλαβα ρόλο περιφρούρησης, στην πλάγια είσοδο, μαζί με έναν συνάδελφο. Βλέπαμε ποιοι έμπαιναν. Απέναντι, σε ένα ανάχωμα, είχαν παραταχτεί οι διορισμένοι της ΦΕΑΠΘ, μαζί με τα πρωτοπαλίκαρά τους, και διάφοροι γνωστοί τραμπούκοι της εποχής. Ούρλιαζαν και έκαναν χυδαίες χειρονομίες.
Εμείς τους βλέπαμε και γελούσαμε.Το απόγευμα ήρθε η μητέρα μου στο Πολυτεχνείο και μου είπε να φύγω γιατί κινδύνευα. Ο αστυνομικός της Ασφάλειας, που παρακολουθούσε τον πατέρα μου, τον είχε προειδοποιήσει: "Θα γίνει μακελειό, μικρή είναι η κόρη σου, είναι κρίμα". Ο πατέρας μου ανήκε στον συντηρητικό χώρο, αλλά ήταν "παιδί" του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και τον παρακολουθούσαν κανονικά. Ηταν ο τελευταίος πριν από τη χούντα και ο πρώτος μετά τη χούντα γενικός γραμματέας του υπουργείου Βορείου Ελλάδος.Εγώ είδα τη μητέρα μου, της είπα "σήκω φύγε κι άσε με", την έδιωξα και γύρισα στην κατάληψη.Λίγο μετά το σούρουπο βγήκα, πήγα στο σπίτι να πάρω χρήματα, αγόρασα τσιγάρα, αλλά όταν δοκίμασα να επιστρέψω, η Πολυτεχνική είχε αποκλειστεί από αστυνομικούς. Ενας της Ασφάλειας με πολιτικά (δίπλα του ήταν ένα FIAT 128, που χρησιμοποιούσε τότε η Ασφάλεια) με σταμάτησε και σκέφτηκα: "Τον άτιμο, δεν είναι που θα με πιάσουν, θα μου πάρουν και τα τσιγάρα".Δεν με έπιασε και πήγα σπίτι. Την άλλη μέρα έμαθα τι έγινε και προσπαθούσα τηλεφωνικά να διαπιστώσω ποιους συνέλαβαν και ποιους όχι.Υπήρξε μια άγρια προπαγάνδα εναντίον της κατάληψης από τους χουντικούς, που έλεγαν ότι έγιναν όργια, από ομαδικές ερωτικές συνευρέσεις μέχρι ναρκωτικά, για να συκοφαντήσουν τον αγώνα των φοιτητών».*
Τα ντοκουμέντα προέρχονται από CD-R, παραγωγή της Εταιρίας Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων και της Γ' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης. Το υλικό συγκέντρωσε ο Γιώργος Καστούρας, που ήταν στην Επιτροπή Τύπου της κατάληψης.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 17/11/2007
Τα άγνωστα «Πολυτεχνεία» (17/11/2007)
«Η ασυδοσία τους, το δικαίωμά τους πάνω στη ζωή μας, που το βλέπω ακόμα και σήμερα» (17/11/2007)
«Δεν νιώθω καλά όταν μου λένε για δικαίωση» (17/11/2007)«Νιώσαμε ότι κάτι έπρεπε να
κάνουμε κι εμείς» (17/11/2007)«Ηταν μια νεανική τρέλα» (17/11/2007)
Στ΄αλήθεια πως το λέγανε τοτε τον Πρυτανη του Α Π Θ ;Δεν θυμαμαι ..
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 17/11/2007
Τα άγνωστα «Πολυτεχνεία» (17/11/2007)
«Η ασυδοσία τους, το δικαίωμά τους πάνω στη ζωή μας, που το βλέπω ακόμα και σήμερα» (17/11/2007)
«Δεν νιώθω καλά όταν μου λένε για δικαίωση» (17/11/2007)«Νιώσαμε ότι κάτι έπρεπε να
κάνουμε κι εμείς» (17/11/2007)«Ηταν μια νεανική τρέλα» (17/11/2007)
Στ΄αλήθεια πως το λέγανε τοτε τον Πρυτανη του Α Π Θ ;Δεν θυμαμαι ..
Επίσης : Ποιος ηταν εκεινος που ειπε ΄πως'' η ιστορια επαναλαμβάνεται ΩΣ ΦΑΡΣΑ ;''
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η Κοινωνία του Ρίσκου και οι Απωθησεις
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η Κοινωνία του Ρίσκου και οι Απωθησεις
Όμως η αξία του βιβλίου έγκειται στο ότι έδειξε πώς
πλάι στο Κεντρικό πολιτικό άξονα Δεξιάς Αριστερας που υφαίνεται γύρω από την μοιρασιά του πλούτου και την (Άνιση) Ανάπτυξη και κατανομή της ιδιοποιουμένης από τους καπιταλιστές υπεραξίας ,
αρχίζει να διαμορφώνεται και ένας άλλος άξονας , που θα μπορούσε να ονομαστεί οικολογικός γύρω από την Κατανομή των Οικολογικών κινδύνων που μπορεί να πλήττουν πλουσίους και φτωχούς ..δεν τους πλήττουν όμως Εξίσου…
Ζούμε σήμερα σε μια διπλή νεωτερικότητα , σε ένα διπλό καπιταλισμό ,
όχι(μόνον) εκείνον τον χαζοχαρούμενα αισιόδοξο των αμέσων του 20 ου αιώνα με την πίστη στην προoδο , αλλά σε ένα αγχώδες παγκόσμιο περιβάλλον οπου το οικολογικό πρόβλημα θα γίνεται όλο και πιο έντονο ως πρόβλημα επιβίωσης πια
(και όχι θα έλεγα –δυστυχώς –ως προοπτική μιας οικολογικής ευτυχισμένης ουτοπίας…).
Καθώς λοιπόν το μέλλον του πλανήτη αλλά και του τόπου θα γίνεται όλο και πιο ζοφερό , θα προβάλλει και όλο και πιο έντονα το ερώτημα του ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο , ποιοι θα υποστούν το κόστος της καταστροφής.
Και σ αυτό το ζήτημα η διάκριση Δεξιάς και Αριστερές παραμένει όπως και η διάκριση Πλούσιοι και φτωχοί
( π.χΣε μερικές Ανατολικές χώρες το πρόβλημα της Λειψυδρίας ‘’λύθηκε ‘’ εξαπλασιάζοντας τις τιμές του Νερού … Ποιοι πλήρωσαν την Νύφη ;…)
Και κάτι ακόμη …
Ο μηχανισμός της Απώθησης ( το να ξεχνάμε τους φόβους και τα άγχη απωθώντας τους στο Ασυνείδητο )
είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης.
Νομίζω ότι οι κυρίαρχες ελίτ διαχειρίζονται έντεχνα τους (και) οικολογικούς φόβους των μαζών ….
διαστρέφοντας τους (μέσω του εθνολαικισμού χ ή μέσω των φτηνών κουτσομπολιών κ.λ.π …
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Θρησκεία και δημοκρατία
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Θρησκεία και δημοκρατία
Z.Μπαουμαν :
αποσπασμα :
''Ο κόσμος μας και η ζωή μας διαπερνιούνται από αμφισημίες που δεν μπορούν παρά να γεννούν αμφιθυμία.
Ελευθερία και ασφάλεια αντιπροσωπεύουν μάλλον την κύρια αντίφαση.
Τις χρειαζόμαστε και τις δύο αλλά ταυτόχρονα δυσκολευόμαστε να τις συμφιλιώσουμε, έτσι ώστε να επωφελούμαστε και από τις δύο.
Καμιά τέλεια σύνθεση, καμιά σωστή αναλογία μεταξύ των δυο τους δεν έχει βρεθεί ακόμα και φαίνεται ότι είμαστε αναγκασμένοι να μετακινούμαστε από το ένα άκρο στο άλλο.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, εκείνη μεταξύ “ατομικιστικού φιλελευθερισμού” και “κοινοτιστικής ανελευθερίας” δεν αποτελεί αληθινή επιλογή.
Θα ισοδυναμούσε με το να επιλέγουμε μεταξύ του Αδη και της Κόλασης.
Είναι εξαιρετικά απίθανο να μπορέσουμε να βρούμε την ευτυχία σε μία από αυτές τις δύο καταστάσεις. Ταυτόχρονα, όμως, είναι ψευδές το ότι αυτές είναι οι μοναδικές εναλλακτικές δυνατότητες μεταξύ των οποίων καλούμαστε να επιλέξουμε.
Ο “ανελεύθερος κοινοτισμός” είναι ένα μοντέλο ομοιομορφίας που διευθύνεται από τα πάνω, ενώ ο “ατομικιστικός φιλελευθερισμός” καταργεί τη διάκριση ανάμεσα σε κάθετες και οριζόντιες διαστάσεις.
Υπάρχει όμως και μιαν άλλη δυνατότητα: η δυνατότητα να συνυπάρχουμε συνδεόμενοι από τον ιστό αμοιβαίων, “παράπλευρων” υπευθυνοτήτων, που θεμελιώνονται και εκδηλώνονται με τον συνεχή διάλογο (ο οποίος απουσιάζει ή πλεονάζει στον “ατομικιστικό φιλελευθερισμό” και όχι με μια καταπιεστική και δεσμευτική συναίνεση (το δηλητήριο του “ανελεύθερου κοινοτισμού”).
Ενα διάλογο που δεν αποβλέπει στην ομοψυχία, αλλά στην αμοιβαία κατανόηση και αποδοχή.
Που δεν αποβλέπει στην ανεκτικότητα, αλλά στην αλληλεγγύη.
Που δεν αποβλέπει στην ταυτότητα, αλλά στα αμοιβαία οφέλη της διαφοράς.
Μόνο με αυτόν τον τρόπο συμβίωσης τα ελεύθερα άτομα μπορούν να βρουν ασφάλεια χωρίς να θυσιάσουν την ελευθερία τους.
Πρόκειται μήπως για μιαν ουτοπική θεώρηση; Μπορεί και να είναι ουτοπική, αλλά η ζωή χωρίς ουτοπία είναι σαν ένα καράβι χωρίς πυξίδα». 7 - 26/03/2006
πηγηhttp://www.eleftherotypia.gr/online/online_text/c=113,id=37049272
Z.Μπαουμαν :
αποσπασμα :
''Ο κόσμος μας και η ζωή μας διαπερνιούνται από αμφισημίες που δεν μπορούν παρά να γεννούν αμφιθυμία.
Ελευθερία και ασφάλεια αντιπροσωπεύουν μάλλον την κύρια αντίφαση.
Τις χρειαζόμαστε και τις δύο αλλά ταυτόχρονα δυσκολευόμαστε να τις συμφιλιώσουμε, έτσι ώστε να επωφελούμαστε και από τις δύο.
Καμιά τέλεια σύνθεση, καμιά σωστή αναλογία μεταξύ των δυο τους δεν έχει βρεθεί ακόμα και φαίνεται ότι είμαστε αναγκασμένοι να μετακινούμαστε από το ένα άκρο στο άλλο.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, εκείνη μεταξύ “ατομικιστικού φιλελευθερισμού” και “κοινοτιστικής ανελευθερίας” δεν αποτελεί αληθινή επιλογή.
Θα ισοδυναμούσε με το να επιλέγουμε μεταξύ του Αδη και της Κόλασης.
Είναι εξαιρετικά απίθανο να μπορέσουμε να βρούμε την ευτυχία σε μία από αυτές τις δύο καταστάσεις. Ταυτόχρονα, όμως, είναι ψευδές το ότι αυτές είναι οι μοναδικές εναλλακτικές δυνατότητες μεταξύ των οποίων καλούμαστε να επιλέξουμε.
Ο “ανελεύθερος κοινοτισμός” είναι ένα μοντέλο ομοιομορφίας που διευθύνεται από τα πάνω, ενώ ο “ατομικιστικός φιλελευθερισμός” καταργεί τη διάκριση ανάμεσα σε κάθετες και οριζόντιες διαστάσεις.
Υπάρχει όμως και μιαν άλλη δυνατότητα: η δυνατότητα να συνυπάρχουμε συνδεόμενοι από τον ιστό αμοιβαίων, “παράπλευρων” υπευθυνοτήτων, που θεμελιώνονται και εκδηλώνονται με τον συνεχή διάλογο (ο οποίος απουσιάζει ή πλεονάζει στον “ατομικιστικό φιλελευθερισμό” και όχι με μια καταπιεστική και δεσμευτική συναίνεση (το δηλητήριο του “ανελεύθερου κοινοτισμού”).
Ενα διάλογο που δεν αποβλέπει στην ομοψυχία, αλλά στην αμοιβαία κατανόηση και αποδοχή.
Που δεν αποβλέπει στην ανεκτικότητα, αλλά στην αλληλεγγύη.
Που δεν αποβλέπει στην ταυτότητα, αλλά στα αμοιβαία οφέλη της διαφοράς.
Μόνο με αυτόν τον τρόπο συμβίωσης τα ελεύθερα άτομα μπορούν να βρουν ασφάλεια χωρίς να θυσιάσουν την ελευθερία τους.
Πρόκειται μήπως για μιαν ουτοπική θεώρηση; Μπορεί και να είναι ουτοπική, αλλά η ζωή χωρίς ουτοπία είναι σαν ένα καράβι χωρίς πυξίδα». 7 - 26/03/2006
πηγηhttp://www.eleftherotypia.gr/online/online_text/c=113,id=37049272
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ο «καπιταλισμός της καταστροφής»
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ο «καπιταλισμός της καταστροφής»
Ναόμι Κλάιν: Ο «καπιταλισμός της συμφοράς», εξηγεί, είναι εκείνος που στόχο έχει την εκμετάλλευση ενός κατακλυσμιαίου γεγονότος, που προκαλεί στη χώρα και στους πολίτες της ένα τεράστιο, και ενίοτε αξεπέραστο σοκ.
Μιλάμε για έναν πόλεμο, μια μεγάλη φυσική καταστροφή (όπως οι πρόσφατες πυρκαγιές στη χώρα μας), μια τρομοκρατική επίθεση, κ.λπ.
Ο καπιταλισμός αυτός, κατά τη Ναόμι Κλάιν, «χρησιμοποιεί» - εκμεταλλεύεται την κατάσταση πλήρους αποπροσανατολισμού, που υπάρχει στον πληθυσμό, και που ακολουθεί πάντα ένα τέτοιο γεγονός. Η απρόσμενη συμφορά ανοίγει ένα πολύ βολικό παράθυρο για να προωθηθούν πολιτικές που δεν μπορούσε το κράτος να προωθήσει υπό φυσιολογικές συνθήκες
.«ΣΤΟ ΠΙΟ ΧΑΟΤΙΚΟ σταυροδρόμι του εμφυλίου πολέμου στο Ιράκ, ένας καινούργιος νόμος εμφανίζεται ξαφνικά και επιτρέπει στις εταιρείες Shell και ΒΡ να διεκδικήσουν τα τεράστια αποθέματα πετρελαίου της χώρας. Αμέσως μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, η κυβέρνηση Μπους στα μουλωχτά εκχωρεί την "εκμετάλλευση" του "Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας", στις εταιρείες Halliburton και Blackwater. Στη νοτιοανατολική Ασία, όταν το φοβερό τσουνάμι διέλυσε όλες τις ακτές της, τα πιο ωραία κομμάτια, εκείνα που λέμε φιλέτα, εκποιήθηκαν σε τουριστικές επιχειρήσεις, που κιόλας τις μετέτρεψαν σε... μαγευτικά θέρετρα. Και τέλος, οι κάτοικοι της Νέας Ορλεάνης, ακόμα σκορπισμένοι σε διάφορες άκρες της Αμερικής εξαιτίας των καταστροφών που προκλήθηκαν εκεί από τον τυφώνα "Κατρίνα", ανακαλύπτουν τώρα με έκπληξη πως ό,τι είχε σχέση με κοινωφελείς υπηρεσίες, όπως οικιστικά συγκροτήματα, δημόσια και δημοτικά νοσοκομεία και σχολεία, δεν πρόκειται ποτέ ξανά να λειτουργήσουν. Θα αξιοποιηθούν, τους είπαν, αλλιώς...».
Η ΚΛΑΪΝ ταξίδεψε πρόσφατα στη Σρι Λάνκα. Εκεί, συναντήθηκε και με φίλους της, ακτιβιστές, από τους οποίους έμαθε πως το τσουνάμι έπαιξε έναν τέτοιον, ακριβώς, ρόλο στη χώρα τους. Δηλαδή, τον ρόλο «της καπιταλιστικής συμφοράς». Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι το τεράστιο παλιρροϊκό κύμα «καθάρισε» μερικές από τις πιο ωραίες ακτές, προχώρησε άμεσα στην εκχώρηση πολλών παραλιακών εκτάσεων σε ντόπια και ξένα επιχειρηματικά συγκροτήματα, που πίεζαν καιρό για να τα αξιοποιήσουν οικιστικώς, τουριστικώς, αλλά και για αλιεία. Η κυβέρνηση, πριν από το τσουνάμι, δεν τολμούσε να προχωρήσει σ' αυτήν την πολιτική της επιθυμία, γιατί ήταν πολύ έντονη η αντίδραση των τοπικών κοινωνιών, τα ψαροχώρια των οποίων ζούσαν μόνο από την εκμετάλλευση της αλιείας και της καλλιέργειας μερικών αγροτικών προϊόντων εκεί.
ΜΠΟΡΕΙ, ΛΕΕΙ η Ναόμι Κλάιν, οι μικρές αυτές κοινωνίες να μη συνεισέφεραν σημαντική οικονομική βοήθεια στο κράτος, που ασφαλώς και θα επωφεληθεί από την αξιοποίηση των περιοχών, αλλά η διατήρηση της συνεκτικότητας και της φτωχής, αλλά αξιοπρεπούς ζωής των κατοίκων είναι μεγέθη που δεν μπορούν να αντισταθμιστούν με το γνωστό «επιχειρηματικό μοντέλο ανάπτυξης», που σπάνια αφήνει κάτι και στους ντόπιους - αντίθετα, τους αλλοτριώνει και τους εξαφανίζει.
απο τον Χρηστο Μιχαηλιδη
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/09/2007
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για την πολυπολιτισμικότητα
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για την πολυπολιτισμικότητα
( Απο το Ταυτότητες και Ξενοι , Περ ΕΝΕΚΕΝΣχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 1, 2007
μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι η εκδοχή αυτή της πολυπολιτισμικότητας αποδείχθηκε υπερβολικά στενή.
Η ανοχή επιδεικνυόταν σε ότι θεωρείται ”πολιτισμικό” γραφικό ,διακοσμητικό και άρα ακίνδυνο
Όπως παρατηρεί ο Alain Badiou οι δηλωμένοι απόστολοι της ηθικής και του ”δικαιώματος στη διαφορά” είναι εμφανώς τρομαγμένοι από τις κάπως εντονότερες διαφορές[..]
Για να πούμε την αλήθεια αυτός ο περιβόητος ”άλλος” δεν είναι εμφανίσιμος παρά μόνο εάν είναι ένας καλός άλλος, πού σημαίνει τι ,αν όχι ότι είναι ο ίδιος μ ‘ εμάς’,
Για να παραθέσουμε τον Φρανς Φουκουγιαμα :«Αυτό που αφήνει να εννοηθεί το αίτημα για ισότητα στην αναγνώριση είναι ότι αν αφαιρέσουμε από ένα πρόσωπο όλα τα ενδεχομενικά και τυχαία χαρακτηριστικά του , παραμένει κάποια ουσιώδης ανθρώπινη ιδιότητα από κάτω που αξίζει κάποιον ελάχιστο σεβασμό – ας την αποκαλέσουμε Παράγοντα Χ. Επιδερμίδα, χρώμα , εμφάνιση, κοινωνική τάξη και πλούτος, φύλο, πολιτισμικό πλαίσιο, ακόμα και τα φυσικά ταλέντα κάποιου , αποτελούν όλα ατυχήματα της γέννησης και υπάγονται στην συνομοταξία των μη ουσιαστικών χαρακτηριστικών …. Αλλά στο πολιτικό πεδίο δούμε την υποχρέωση να σεβόμαστε όλους τους ανθρώπους εξισου , επειδή έχουν στην κατοχή τους τον Παράγοντα Χ.»
Ποιος είναι αυτό ο απροσδιόριστος παράγοντας Χ . ο Zizek σε ένα απροσδόκητο παράδειγμα μας θυμίζει τα σοκολατένια αυγα
τα Κιντερ έκπληξη. Είναι άδεια σοκολατένια τσόφλια αυγών τυλιγμένα σε λαμπερά χρωματισμένο χαρτι¨όταν ξετυλίγεις το αυγό και σας το σοκολατένιο κέλυφος βρίσκεις στο εσωτερικό του ένα μικρό πλαστικό παιχνίδι. Το παιδί που αγοράζει αυτό το σοκολατένιο αυγό συχνά το ξετυλίγει νευρικά και απλώς σπάει τη σοκολάτα , χωρίς να μπαίνει στον κόπο να τη φάει, ενδιαφερόμενος μόνο για το παιχνίδι στο εσωτερικό του.
Στην ουσία λέει ο Zizek, αυτό το παιχνίδι , με το μικρό αντικείμενο γεμίζει το κεντρικό κενό της επιθυμίας μας, τον κρυμμένο θησαυρό, το «άγαλμα» το οποίο βρίσκεται στο κέντρο του πράγματος που επιθυμούμε.
Ο Zizek μας θυμίζει ότι «κανένα προϊόν δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που δημιουργεί.
Όπως γνωρίζουμε από τον Μαρξ, το εμπόρευμα είναι μια μυστηριώδης οντότητα γεμάτη θεολογικά καπρίτσια, ένα συγκεκριμένο αντικείμενο που ικανοποιεί μια συγκεκριμένη ανάγκη, αλλά ταυτόχρονα υπόσχεται και «κάτι περισσότερο» μια απύθμενη απόλαυση που ο αληθινός της τόπος είναι η φαντασίωση- κάθε διαφήμιση απευθύνεται σε αυτόν τον φαντασματικό χώρο ( «Αν πιεις το Χ , δεν θα είναι απλώς ένα ποτό , αλλά επίσης …)Ετσι , το αυγό της Κιντερ μας παρέχει τη φόρμουλα για κάθε προϊόν που υπόσχεται «περισσότερα» ,όπως Αγοραστέ μια συσκευή DVD και αποκτήστε πέντε DVD δωρεάν η σε ακόμα αμεσότερη μορφή ,περισσότερο από το ίδιο « Αγοράστε αυτή την οδοντόπαστα και πάρτε δωρεάν ένα τρίτο επιπλέον » .. Τι άλλο μπορεί να είναι αυτός ο απροσδιόριστος παράγοντας Χ του Φουκουγιαμα παρά η κρυμμένη μυστική ουσία του εμπορεύματος (αυτή δηλαδή που παράγει πλεόνασμα , υπεράξια )
Την περασμένη δεκαετία ”πολυπολιτισμικότητα’‘ έμοιαζε να γίνεται, όργανο του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου πού ως ”γενικό ισοδύναμο” εξισώνει τις διαφορές μέσα και από την αποδοχή της κυριαρχίας του. .Νομιμοποιημένος ”κοσμοπολίτης ” να θεωρείται ο ,νομαδικού τύπου, υπηρέτης του κεφαλαίου, ο πολύχρωμος άοσμος άνθρωπος πού ,σύμφωνα με μια παλιότερη διαφήμιση του CΝΝ, το πρωί βρίσκεται στη Μόσχα ,το μεσημέρι στη Νέα Υόρκη και το βράδυ στο Παρίσι .
Ομως κανένας δεν μπορεί να είναι πολίτης του κόσμου όπως είναι πολίτης της χώρας του.(..)Οι πολιτικές έννοιες θεμελιώνονται στην πολλαπλότητα , την ποικιλία και τους αμοιβαίους περιορισμούς. Ένας πολίτης είναι εξ ορισμού πολίτης μεταξύ πολιτών μιας χώρας ανάμεσα σε άλλες χώρες. Τα δικαιώματα του και υποχρεώσεις του πρέπει να είναι ορισμένα και περιορισμένα, όχι μόνον από αυτά των συμπολιτών του αλλά και από τα σύνορα ενός εδάφους(…..)Η θέσπιση μιας κυρίαρχης παγκόσμιας τάξης , μακραν από του να είναι προϋπόθεση μιας παγκόσμιας πολιτικοτητας, θα ήταν το τέλος κάθε πολιτικοτητας. Δεν θα ήταν το απόγειο της παγκόσμιας πολιτικής αλλά ακριβέστατα το τέλος της
Κι εδώ θα ήθελα να προτείνω κάπως συμπυκνωμένα βέβαια μια άλλη εκδοχή της πολυπολιτισμικότητας
Προτείνω την πολυπολιτισμικότητα ως αφετηρία για τον αναστοχασμό πάνω στην φυση , της δικής μας ταυτότητας.
Οι ταυτότητες εμπεριέχουν ως συγκολλητική ουσία ως τσιμέντο, την εκάστοτε κυρίαρχη ιδεολογία .
Οι ταυτότητες σχεδόν ποτέ δεν είναι καθαρά βιολογικές ή πολιτιστικές . Ενέχουν μια βαθύτατη πολιτική φύση, αντανακλούν σχέσεις κυριαρχίας ,εξουσίας. Οι” άλλοι” πολιτισμοί δεν αποτελούν απλά φολκλόρ ,αποτελούν συμπυκνωμένες πολιτικές πρακτικές, παράγονται από και παράγουν πολιτική,
Προτεινω συνεπώς την αποδοχή της διαφορετικότητας του άλλου, όχι ως πεδίου επέκτασης της δικής μας ,”καλής” πολυπολιτισμικότητας, αλλά ως αφετηρίας για την κατανόηση των ρωγμών της δικής μας ταυτότητας, για την διάλυση του δικού μας ιδεολογικού τσιμέντου.
Αντικρίζοντας δηλαδή τον άλλο να υποψιασθούμε ότι και η δική μας ταυτότητα δεν ειναι τόσο ενιαία , τόσο συμπαγής ,τόσο βέβαιη .Κοιτάζοντας ον άλλο, να κοιτάξουμε τον άλλο μέσα μας(εθνικό ,πολιτικό, ή τον Ασυνείδητο προσωπικό μας άλλο).
«Παραδόξως- λέει η Κριστεβα- ο ξένος μας κατοικεί, είναι η κρυμμένη πλευρά της ταυτότητας μας, ''
( Απο το Ταυτότητες και Ξενοι , Περ ΕΝΕΚΕΝΣχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 1, 2007
NAKED LUNCH (David Cronenberg,1991)
Naked Lunch: The so-called sex scene (William Burroughs)
http://www.youtube.com/watch?v=VX4aM3y3ZRY&feature=related
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Κρίστοφερ Λας, Λιμάνι σ΄έναν άκαρδο κόσμο, Η οικογένεια υπό πολιορκίαν, Μτφ Βασίλης Τομανάς ,Εκδοσεις Νησιδες ,(1979), 2007(υποψη Ροδιας)
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Κρίστοφερ Λας, Λιμάνι σ΄έναν άκαρδο κόσμο, Η οικογένεια υπό πολιορκίαν, Μτφ Βασίλης Τομανάς ,Εκδοσεις Νησιδες ,(1979), 2007(υποψη Ροδιας)
Λας εξετάζει κριτικά αυτό το φαινόμενο της εισβολής στην αμερικάνικη οικογένεια των ειδικών της κοινωνικής και ψυχικής παθολογίας. Επικαλείται μάλιστα τον Φρόυντ, ο οποίος υποστήριζε ότι η αυτονομία εδράζεται στην έντονη συναισθηματική ταύτιση με τους γονείς και έρχεται έπειτα από τρομερούς αγώνες για να ξεπεράσουμε την κατωτερότητα και την εξάρτηση. Η ένωση αγάπης και πειθαρχίας στα ίδια πρόσωπα, μητέρα και πατέρα δημιουργεί ένα πολύ φορτισμένο περιβάλλον στο οποίο το παιδί παίρνει μαθήματα που ποτέ δεν θα ξεπεράσει. Αναπτύσσει μια ασυνείδητη προδιάθεση να ενεργεί με ορισμένους τρόπους και να αναδημιουργεί τις πιο πρώιμες εμπειρίες του στη μετέπειτα ζωή του, στις σχέσεις του με ερωτικούς συντρόφους και εξουσίες Η εξασθένηση της οικογενειακής φροντίδας, συμπεραίνει ο Λας, ακριβώς επειδή έχει αμβλύνει τη σύγκρουση πατέρων και γιων, καθιστά πολύ πιο δύσκολο για το παιδί να γίνει αυτόνομος ενήλικος. Αν η αναπαραγωγή της κουλτούρας ήταν απλώς ζήτημα τυπικής εκπαίδευσης και πειθαρχίας θα είχε ανατεθεί στα σχολεία . Αλλά απαιτεί να και να μπολιάζεται, να μπήγεται η κουλτούρα στην προσωπικότητα . Η οικογένεια είναι ο παράγοντας στον οποίο η κοινωνία εμπιστεύεται αυτό το περίπλοκο έργο .
Λας εξετάζει κριτικά αυτό το φαινόμενο της εισβολής στην αμερικάνικη οικογένεια των ειδικών της κοινωνικής και ψυχικής παθολογίας. Επικαλείται μάλιστα τον Φρόυντ, ο οποίος υποστήριζε ότι η αυτονομία εδράζεται στην έντονη συναισθηματική ταύτιση με τους γονείς και έρχεται έπειτα από τρομερούς αγώνες για να ξεπεράσουμε την κατωτερότητα και την εξάρτηση. Η ένωση αγάπης και πειθαρχίας στα ίδια πρόσωπα, μητέρα και πατέρα δημιουργεί ένα πολύ φορτισμένο περιβάλλον στο οποίο το παιδί παίρνει μαθήματα που ποτέ δεν θα ξεπεράσει. Αναπτύσσει μια ασυνείδητη προδιάθεση να ενεργεί με ορισμένους τρόπους και να αναδημιουργεί τις πιο πρώιμες εμπειρίες του στη μετέπειτα ζωή του, στις σχέσεις του με ερωτικούς συντρόφους και εξουσίες Η εξασθένηση της οικογενειακής φροντίδας, συμπεραίνει ο Λας, ακριβώς επειδή έχει αμβλύνει τη σύγκρουση πατέρων και γιων, καθιστά πολύ πιο δύσκολο για το παιδί να γίνει αυτόνομος ενήλικος. Αν η αναπαραγωγή της κουλτούρας ήταν απλώς ζήτημα τυπικής εκπαίδευσης και πειθαρχίας θα είχε ανατεθεί στα σχολεία . Αλλά απαιτεί να και να μπολιάζεται, να μπήγεται η κουλτούρα στην προσωπικότητα . Η οικογένεια είναι ο παράγοντας στον οποίο η κοινωνία εμπιστεύεται αυτό το περίπλοκο έργο .
· Ο Λας μας θυμίζει ότι ο νεωτερικός πολιτισμός απαιτούσε μεταξύ άλλων και έναν βαθύ μετασχηματισμό της προσωπικότητας. Η αποκήρυξη των μοναστικών αρετών της φτώχειας και της αγνείας από την προτεσταντική ηθική συμβάδισαν με την αξία που αποδόθηκε στην συσσώρευση του κεφαλαίου . Το αστικό μυαλό είδε τα παιδιά ως ομήρους του μέλλοντος και αφιερώθηκε με πρωτοφανή επιμέλεια στην ανατροφή τους . Το νέο στυλ οικιακής ζωής δημιούργησε ψυχολογικές συνθήκες ευνοϊκές για την ανάδυση ενός νέου τύπου ενδοστρεφους αυταρκους προσωπικότητας – την βαθύτερη συνεισφορά της οικογένειας στις ανάγκες μιας κοινωνίας της αγοράς που εδράζεται στον ανταγωνισμό, στον ατομικισμό, στην αναβολή της ικανοποίησης , στην ορθολογική προνοητικότητα και στη συσσώρευση εγκοσμίων αγαθών
Περί τα τέλη του 18ου αιώνα τα κυρία χαρακτηριστικά του αστικού οικογενειακού συστήματος είχαν στέρεα εδραιωθεί στην Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ : Ο γάμος γινόταν σε σχετικά μεγάλη ηλικία και πολλοί άνθρωποι έμεναν άγαμοι. Ο γάμος έτεινε να κανονίζ εται από τους μέλλοντες συζύγους και όχι από τους γονείς και τους πρεσβυτερους.
.Οι πρεσβύτεροι επέτρεπαν στα νεαρά ζευγάρια να φλερτάρουν καταλαβαίνοντας ότι η αυτοσυγκράτηση των νέων θα έπαιρνε τη θέση της επιτήρησης από τους ενηλίκους.
αν κατι δεν πηγαινε καλά με τον Εμφυλιο απο πλευράς ΚΚΕ...
ηταν Οχι βέβαια οτι εγινε με εντολές του Στάλιν
Αλλά αντιθετα οτι δεν εξασφαλισαν (η τοτε ηγεσια του ΚΚΕ - Ζαχαριαδης ) καμμια βοηθεια και εγκριση απο την Σοβιετική Ενωση και τις τοτε'' σοσιαλιστικές ''χωρες ..
Καμμια απολύτως ...
Οι του Δημοκρατικου Στρατου εγκαταλειφθηκαν στην Τυχη τους και στις Βομβες των Αγγλων και Αμερικανών ...
(εξαλλου ειναι πασιγνωστη η θεωρια των'' δυο πόλων'' που διατυπωνε το 45 ο Ζαχαριδης και που την επικαλεσθηκε στο περιφημο γραμμα του απο την Σιβηρια αργοτερα για να αποδειξει την ''ανεξαρτησια του ' απο τον ..Σταλιν ...
Αλλά αντιθετα οτι δεν εξασφαλισαν (η τοτε ηγεσια του ΚΚΕ - Ζαχαριαδης ) καμμια βοηθεια και εγκριση απο την Σοβιετική Ενωση και τις τοτε'' σοσιαλιστικές ''χωρες ..
Καμμια απολύτως ...
Οι του Δημοκρατικου Στρατου εγκαταλειφθηκαν στην Τυχη τους και στις Βομβες των Αγγλων και Αμερικανών ...
(εξαλλου ειναι πασιγνωστη η θεωρια των'' δυο πόλων'' που διατυπωνε το 45 ο Ζαχαριδης και που την επικαλεσθηκε στο περιφημο γραμμα του απο την Σιβηρια αργοτερα για να αποδειξει την ''ανεξαρτησια του ' απο τον ..Σταλιν ...
Κυριακή 29 Μαρτίου 2009
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: JIM JARMUSCH - Coffee And Cigarettes
JIM JARMUSCH - Coffee And Cigaretteshttp://www.youtube.com/watch?v=ggqrEMtA3TUjim jarmusch - dead manhttp://www.youtube.com/watch?v=UgVBuriy1g4Dead Man (Soundtrack) by Neil Younghttp://www.youtube.com/watch?v=n6aCMgy0ES4&feature=relatedDead manhttp://www.youtube.com/watch?v=x8gNPUzmjJY&feature=related
Trailer Dead Manhttp://www.youtube.com/watch?v=07xKQakj1hM&feature=related
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ο Ρενέ Ζιράρ για τον Ντοστογιέφσκι.. Στην COERDIA (KLIK)
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ο Ρενέ Ζιράρ για τον Ντοστογιέφσκι.. Στην COERDIA (KLIK)
Στην εμπειρία που βρίσκεται στην αρχή της διαμεσολάβησης, το υποκείμενο ανακαλύπτει ότι η ζωή του είναι μια ακραία ανημποριά. Θέλει να απαλλαγεί από αυτή την ανημποριά καταφεύγοντας μέσα στην απατηλή θεότητα του Άλλου. Το υποκείμενο ντρέπεται για τη ζωή του και για το πνεύμα του. Απελπισμένο που δεν είναι θεός, αναζητάει το ιερό μέσα σε κάθε τι που απειλεί αυτή τη ζωή, μέσα σε κάθε τι που αντιστέκεται σ’αυτό το πνεύμα. Επομένως προσανατολίζεται πάντα προς αυτό που μπορεί να εξαθλιώσει και τελικά να καταστρέψει το υψηλότερο και ευγενικότερο μέρος του εαυτού του.
[Στη συνέχεια ο Ζιράρ αναφέρεται σε διάφορα παραδείγματα ηρώων που έχει παρουσιάσει και πιο πριν, όπως ο Ζυλιέν, ήρωας του βιβλιου "το Κόκκινο και το Μαύρο" του Σταντάλ και ο Σουάν του «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» του Προυστ οι οποίοι παρουσιάζονται να έλκονται από γυναίκες αδιάφορες προς τους ίδιους, αναίσθητες και ανόητες. Αυτό γιατί πίσω από την επίφαση της περιφρόνησης μπορεί να υπάρχει το μηχανικό εμπόδιο μιας αντίπαλης επιθυμίας ή «η πλήρης απουσία επιθυμίας, η απλή απάθεια, η έλλειψη αισθημάτων και κατανόησης από μέρους τους». Κι αυτή την έλξη την αποδίδει στο μαζοχισμό. Έχει αναλύσει το θέμα σε προηγούμενο κεφάλαιο. Η άποψή του μοιάζει με την περιγραφή που κάνουν οι Χορκχάιμερ και Αντόρνο στην Διαλεκτική του Διαφωτισμού.]
σ.337 Να μην μας λένε ότι ο Προυστ είναι ένα «εξαιρετικό» πλάσμα. Αποκαλύπτοντας την επιθυμία των ηρώων του, όπως πάντα, ο μυθιστοριογράφος αποκαλύπτει την ευαισθησία της εποχής του ή της εποχής που θα ακολουθήσει. Ολόκληρος ο σύγχρονος κόσμος διαπερνάται από μαζοχισμό. Ο ερωτισμός του Προυστ είναι σήμερα ο ερωτισμός της μάζας. Αρκεί, για να πεισθούμε, να ρίξουμε μια ματιά στο λιγότερο «εντυπωσιακό» από τα εικονογραφημένα περιοδικά μας.
Ο μαζοχιστής ρίχνεται με πάθος πάνω στον τοιχο της βλακείας: τελικά θα τσακιστεί πάνω σ’ αυτό τον τοίχο. Ο Ντενί Ντε Ρουζεμόν στο τέλος του Ο Έρωτας και η Δύση διαπιστώνει: «Έτσι λοιπόν, αυτή η προτίμηση για το ηθελημένο εμπόδιο ήταν μια πρόοδος στην κατεύθυνση του θανάτου».
(…) σ.339-341
Το αδιάκοπο κυνήγι του Όχι οδηγεί τον ήρωα στις πιο άγονες ερήμους, αυτά τα «μεταλλικά βασίλεια του παραλόγου» όπου, επί των ημερών μας, βλέπουμε να περιπλανάται ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει στον κόσμο της νέο-ρομαντικής τέχνης. Ο Μωρίς Μπλανσό παρατηρεί πολύ σωστά ότι η μυθιστορηματική μυθοπλασία- θα λέγαμε ρομαντική-, από τον Κάφκα και μετά, περιγράφει μιαν ατέρμονη κυκλική κίνηση. Ποτέ , καθώς φαίνεται , αυτό το κυνήγι δεν θα μπορέσει να τελειώσει. Ο ήρωας δεν είναι πλέον ζωντανός αλλά ούτε είναι ακόμη νεκρός. Ο ήρωας γνωρίζει , άλλωστε, ότι το νόημα της αναζήτησής του είναι ο θάνατος, αλλά αυτή η γνώση δεν τον αποτρέπει από τη μεταφυσική επιθυμία. Η υπέρτατη οξυδέρκεια είναι επίσης η πιο ολοκληρωτική τυφλότητα. Εξαιτίας μιας παρανόησης πιο ύπουλης και πιο χονδροκομμένης από όλες τις προηγούμενες παρανοήσεις, ο ήρωας αποφασίζει ότι ο θάνατος είναι το νόημα της ζωής. Ο διαμεσολαβητής συγχέεται στο εξής, με την εικόνα του θανάτου που βρίσκεται πάντα πλησίον και πάντα απορρίπτεται. Αυτή η εικόνα σαγηνεύει τον ήρωα. Ο θάνατος μοιάζει με ένα τελευταίο «πλάσμα φυγής» και με έναν τελευταίο αντικατοπτρισμό.
«Αναζητούσαν τον θάνατο αλλά θα τους αποφύγει», αναγγέλει ο Άγγελος της Αποκάλυψης. «Τίποτα δεν τελειώνει σ’αυτό τον κόσμο», απαντά, ως ηχώ ο Σταυρόγκιν. Όμως ο Σταυρόγκιν κάνει λάθος˙η Ντάσα λέει την αλήθεια όταν απαντά: «Εδώ θα υπάρξει ένα τέλος».
Ο ορυκτός κόσμος είναι ο κόσμος αυτού του τέλους, ο κόσμος ενός θανάτου που η απουσία κάθε κίνησης, κάθε σκιρτήματος, τον καθιστά επιτέλους πλήρη και οριστικόν. Το τέλος της φρικτής σαγήνης είναι η πυκνότητα του μολύβδου, η αδιαπέραστη ακινησία του γρανίτη. Εκεί έμελλε να καταλήξει η παρεκκλίνουσα υπερβατικότητα, αυτή η όλο και πιο αποτελεσματική άρνηση της ζωής και του πνεύματος. Η αυτό- επιβεβαίωση καταλήγει στην αυτό-άρνηση. Η επιθυμία αυτό-θεοποίησης είναι μια επιθυμία αυτοκαταστροφής που συγκεκριμενοποιείται σιγά- σιγά. Αυτή ακριβώς την αλήθεια συνέλαβε με σαφήνεια και διατύπωσε με επιτυχία ο Ντενί ντε Ρουζεμόν στο Ο Έρωτας και η Δύση: «Η ίδια κίνηση που μας κάνει να λατρεύουμε τη ζωή μας ωθεί στην άρνησή της».Από τον Χέγκελ και μετά, αυτή την ίδια άρνηση ο μοντέρνος κόσμος την παρουσιάζει με ειλικρίνεια και παρρησία ως την υπέρτατη επιβεβαίωση της ζωής. Η έξαρση του αρνητικού στοιχείου απορρέει από αυτή την τυφλή οξυδέρκεια που χαρακτηρίζει τα έσχατα στάδια της εσωτερικής διαμεσολάβησης. Αυτό το αρνητικό στοιχείο, με το οποίο μας αποδεικνύουν ευχαρίστως ότι ολόκληρη η σύγχρονη πραγματικότητα μας είναι υφασμένη, είναι μόνο αντικατοπτρισμός των μεταξύ των ανθρώπων σχέσεων στο επίπεδο της διπλής διαμεσολάβησης. Σ’ αυτή την άφθονη «εκμηδένιση» δεν πρέπει να δούμε την πραγματική ουσία του πνεύματος αλλά το αλλοιωμένο υποπροϊόν μιας ολέθριας εξέλιξης. Το μαζικό και βουβό Καθ’ εαυτόν που αρνείται πάντα τι Προς- εαυτόν, στην πραγματικότητα, είναι το εμπόδιο που αναζητά με απληστία ο μαζοχιστής και στο οποίο μένει προσκολλημένος. Το Όχι που τόσοι μοντέρνοι φιλόσοφοι ταυτίζουν με την ελευθερία και τη ζωή, στην πραγματικότητα, είναι ο άγγελος της σκλαβιάς και του θανάτου.»
Η οντολογική ασθένεια επιδεινώνεται συνεχώς όσο ο διαμεσολαβητής πλησιάζει το επιθυμούν υποκείμενο. Το φυσικό της τέλος είναι ο θάνατος. Η άσωτη δύναμη της αλαζονείας δεν μπορεί να δρα επ’ άπειρον χωρίς να καταλήξει στη διαίρεση , ύστερα στον κατακερματισμό και τελικά στην πλήρη αποσύνθεση του αλαζόνα. Η επιθυμία του να επικεντρωθεί στον εαυτό του τον διασκορπίζει και τελικά τον οδηγεί στην οριστική διάσπαση. Οι αντιφάσεις που γεννάει η εσωτερική διαμεσολάβηση καταστρέφουν τελικά το άτομο. Τον μαζοχισμό διαδέχεται η τελευταία φάση της μεταφυσικής επιθυμίας, η φάση της αυτοκαταστροφής: αυτοκαταστροφή σωματική , σε όλα τα πρόσωπα του Ντοστογιέφσκι που είναι καταδικασμένα να πράττουν το κακό˙ αυτοκτονία του Κιρίλοφ, αυτοκτονίες του Σβιντριγκάϊλοφ, του Σταυρόγκιν και του Σμερντιακόφ˙ πνευματική αυτοκαστροφή τέλος, της οποίας όλες οι μορφές σαγήνης αποτέλεσαν την επιθανάτια αγωνία. Η μοιραία κατάληξη της οντολογικής ασθένειας είναι πάντα, άμεσα ή έμμεσα, μια μορφή αυτοκτονίας εφόσον η αλαζονία είναι μια ελεύθερη επιλογή.(…)
σ.334 «Η αλήθεια της μεταφυσικής επιθυμίας είναι ο θάνατος. Τέτοια είναι η αναπόφευκτη κατάληξη της αντίφασης που θεμελιώνει αυτή την επιθυμία. Τα συμπτώματα που προαναγγέλλουν τον θάνατο βρίθουν μέσα στα μυθιστορήματα. Όμως τα συμπτώματα παραμένουν πάντα διφορούμενα όσο η προφητεία δεν έχει πραγματοποιηθεί. Μόλις εμφανιστεί ο θάνατος φωτίζει την πορεία που έχει διανυθεί˙ εμπλουτίζει την ερμηνεία μας για τη διαμεσολαβημένη δομή˙ δίνει το πλήρες νόημα τους σε πολλές όψεις της μεταφυσικής επιθυμίας.
σ.334 «Η αλήθεια της μεταφυσικής επιθυμίας είναι ο θάνατος. Τέτοια είναι η αναπόφευκτη κατάληξη της αντίφασης που θεμελιώνει αυτή την επιθυμία. Τα συμπτώματα που προαναγγέλλουν τον θάνατο βρίθουν μέσα στα μυθιστορήματα. Όμως τα συμπτώματα παραμένουν πάντα διφορούμενα όσο η προφητεία δεν έχει πραγματοποιηθεί. Μόλις εμφανιστεί ο θάνατος φωτίζει την πορεία που έχει διανυθεί˙ εμπλουτίζει την ερμηνεία μας για τη διαμεσολαβημένη δομή˙ δίνει το πλήρες νόημα τους σε πολλές όψεις της μεταφυσικής επιθυμίας.
Στην εμπειρία που βρίσκεται στην αρχή της διαμεσολάβησης, το υποκείμενο ανακαλύπτει ότι η ζωή του είναι μια ακραία ανημποριά. Θέλει να απαλλαγεί από αυτή την ανημποριά καταφεύγοντας μέσα στην απατηλή θεότητα του Άλλου. Το υποκείμενο ντρέπεται για τη ζωή του και για το πνεύμα του. Απελπισμένο που δεν είναι θεός, αναζητάει το ιερό μέσα σε κάθε τι που απειλεί αυτή τη ζωή, μέσα σε κάθε τι που αντιστέκεται σ’αυτό το πνεύμα. Επομένως προσανατολίζεται πάντα προς αυτό που μπορεί να εξαθλιώσει και τελικά να καταστρέψει το υψηλότερο και ευγενικότερο μέρος του εαυτού του.
[Στη συνέχεια ο Ζιράρ αναφέρεται σε διάφορα παραδείγματα ηρώων που έχει παρουσιάσει και πιο πριν, όπως ο Ζυλιέν, ήρωας του βιβλιου "το Κόκκινο και το Μαύρο" του Σταντάλ και ο Σουάν του «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» του Προυστ οι οποίοι παρουσιάζονται να έλκονται από γυναίκες αδιάφορες προς τους ίδιους, αναίσθητες και ανόητες. Αυτό γιατί πίσω από την επίφαση της περιφρόνησης μπορεί να υπάρχει το μηχανικό εμπόδιο μιας αντίπαλης επιθυμίας ή «η πλήρης απουσία επιθυμίας, η απλή απάθεια, η έλλειψη αισθημάτων και κατανόησης από μέρους τους». Κι αυτή την έλξη την αποδίδει στο μαζοχισμό. Έχει αναλύσει το θέμα σε προηγούμενο κεφάλαιο. Η άποψή του μοιάζει με την περιγραφή που κάνουν οι Χορκχάιμερ και Αντόρνο στην Διαλεκτική του Διαφωτισμού.]
σ.337 Να μην μας λένε ότι ο Προυστ είναι ένα «εξαιρετικό» πλάσμα. Αποκαλύπτοντας την επιθυμία των ηρώων του, όπως πάντα, ο μυθιστοριογράφος αποκαλύπτει την ευαισθησία της εποχής του ή της εποχής που θα ακολουθήσει. Ολόκληρος ο σύγχρονος κόσμος διαπερνάται από μαζοχισμό. Ο ερωτισμός του Προυστ είναι σήμερα ο ερωτισμός της μάζας. Αρκεί, για να πεισθούμε, να ρίξουμε μια ματιά στο λιγότερο «εντυπωσιακό» από τα εικονογραφημένα περιοδικά μας.
Ο μαζοχιστής ρίχνεται με πάθος πάνω στον τοιχο της βλακείας: τελικά θα τσακιστεί πάνω σ’ αυτό τον τοίχο. Ο Ντενί Ντε Ρουζεμόν στο τέλος του Ο Έρωτας και η Δύση διαπιστώνει: «Έτσι λοιπόν, αυτή η προτίμηση για το ηθελημένο εμπόδιο ήταν μια πρόοδος στην κατεύθυνση του θανάτου».
(…) σ.339-341
Το αδιάκοπο κυνήγι του Όχι οδηγεί τον ήρωα στις πιο άγονες ερήμους, αυτά τα «μεταλλικά βασίλεια του παραλόγου» όπου, επί των ημερών μας, βλέπουμε να περιπλανάται ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει στον κόσμο της νέο-ρομαντικής τέχνης. Ο Μωρίς Μπλανσό παρατηρεί πολύ σωστά ότι η μυθιστορηματική μυθοπλασία- θα λέγαμε ρομαντική-, από τον Κάφκα και μετά, περιγράφει μιαν ατέρμονη κυκλική κίνηση. Ποτέ , καθώς φαίνεται , αυτό το κυνήγι δεν θα μπορέσει να τελειώσει. Ο ήρωας δεν είναι πλέον ζωντανός αλλά ούτε είναι ακόμη νεκρός. Ο ήρωας γνωρίζει , άλλωστε, ότι το νόημα της αναζήτησής του είναι ο θάνατος, αλλά αυτή η γνώση δεν τον αποτρέπει από τη μεταφυσική επιθυμία. Η υπέρτατη οξυδέρκεια είναι επίσης η πιο ολοκληρωτική τυφλότητα. Εξαιτίας μιας παρανόησης πιο ύπουλης και πιο χονδροκομμένης από όλες τις προηγούμενες παρανοήσεις, ο ήρωας αποφασίζει ότι ο θάνατος είναι το νόημα της ζωής. Ο διαμεσολαβητής συγχέεται στο εξής, με την εικόνα του θανάτου που βρίσκεται πάντα πλησίον και πάντα απορρίπτεται. Αυτή η εικόνα σαγηνεύει τον ήρωα. Ο θάνατος μοιάζει με ένα τελευταίο «πλάσμα φυγής» και με έναν τελευταίο αντικατοπτρισμό.
«Αναζητούσαν τον θάνατο αλλά θα τους αποφύγει», αναγγέλει ο Άγγελος της Αποκάλυψης. «Τίποτα δεν τελειώνει σ’αυτό τον κόσμο», απαντά, ως ηχώ ο Σταυρόγκιν. Όμως ο Σταυρόγκιν κάνει λάθος˙η Ντάσα λέει την αλήθεια όταν απαντά: «Εδώ θα υπάρξει ένα τέλος».
Ο ορυκτός κόσμος είναι ο κόσμος αυτού του τέλους, ο κόσμος ενός θανάτου που η απουσία κάθε κίνησης, κάθε σκιρτήματος, τον καθιστά επιτέλους πλήρη και οριστικόν. Το τέλος της φρικτής σαγήνης είναι η πυκνότητα του μολύβδου, η αδιαπέραστη ακινησία του γρανίτη. Εκεί έμελλε να καταλήξει η παρεκκλίνουσα υπερβατικότητα, αυτή η όλο και πιο αποτελεσματική άρνηση της ζωής και του πνεύματος. Η αυτό- επιβεβαίωση καταλήγει στην αυτό-άρνηση. Η επιθυμία αυτό-θεοποίησης είναι μια επιθυμία αυτοκαταστροφής που συγκεκριμενοποιείται σιγά- σιγά. Αυτή ακριβώς την αλήθεια συνέλαβε με σαφήνεια και διατύπωσε με επιτυχία ο Ντενί ντε Ρουζεμόν στο Ο Έρωτας και η Δύση: «Η ίδια κίνηση που μας κάνει να λατρεύουμε τη ζωή μας ωθεί στην άρνησή της».Από τον Χέγκελ και μετά, αυτή την ίδια άρνηση ο μοντέρνος κόσμος την παρουσιάζει με ειλικρίνεια και παρρησία ως την υπέρτατη επιβεβαίωση της ζωής. Η έξαρση του αρνητικού στοιχείου απορρέει από αυτή την τυφλή οξυδέρκεια που χαρακτηρίζει τα έσχατα στάδια της εσωτερικής διαμεσολάβησης. Αυτό το αρνητικό στοιχείο, με το οποίο μας αποδεικνύουν ευχαρίστως ότι ολόκληρη η σύγχρονη πραγματικότητα μας είναι υφασμένη, είναι μόνο αντικατοπτρισμός των μεταξύ των ανθρώπων σχέσεων στο επίπεδο της διπλής διαμεσολάβησης. Σ’ αυτή την άφθονη «εκμηδένιση» δεν πρέπει να δούμε την πραγματική ουσία του πνεύματος αλλά το αλλοιωμένο υποπροϊόν μιας ολέθριας εξέλιξης. Το μαζικό και βουβό Καθ’ εαυτόν που αρνείται πάντα τι Προς- εαυτόν, στην πραγματικότητα, είναι το εμπόδιο που αναζητά με απληστία ο μαζοχιστής και στο οποίο μένει προσκολλημένος. Το Όχι που τόσοι μοντέρνοι φιλόσοφοι ταυτίζουν με την ελευθερία και τη ζωή, στην πραγματικότητα, είναι ο άγγελος της σκλαβιάς και του θανάτου.»
[Το Ρομαντικό Ψεύδος και Μυθιστορηματική αλήθεια είναι το πρώτο βιβλίο του Ρενέ Ζιράρ και γράφτηκε το 1961. Τα θέματα που αναπτύσσονται στο βιβλίο αυτό διατρέχουν τα επόμενα έργα του και αναπτύσσονται περισσότερο και προς διάφορες κατευθύνσεις. Το συγκεκριμένο βιβλίο έχει τόσες πολλές αναφορές στη λογοτεχνία (στο μυθιστόρημα) που μπορεί να διαβαστεί και μόνο από πλευράς λογοτεχνικής κριτικής. Μου φαίνεται πιο απλό από τα άλλα βιβλία και είναι εισαγωγικό στο θέμα της μιμητικής επιθυμίας. Αν διαβάσει κανείς αυτό και την Αρχαία οδό των ασεβών σχηματίζει μια ιδέα για το τι θέλει να πει σε επίπεδο ορισμών . Τις προεκτάσεις που έχει η μιμητική επιθυμία για το ξέσπασμα της βίας τις αναπτύσσει στην Αρχαία οδό των ασεβών και στα άλλα έργα του, τα οποία δεν έχω διαβάσει. Ο Ζιράρ έχει επίσης χριστιανικές προϋποθέσεις αλλά δεν είναι πάντα απαραίτητο να πιστεύει κανείς για να παρακολουθήσει τη σκέψη του. Δεν ξέρω κιόλας, έχει ενδιαφέρον αυτό, υποθέτω ότι η πρώτη διαφωνία που θα έχει κανείς αν δεν πιστεύει θα είναι ως προς το τι ορίζει ως ιερό ή τι ορίζει ως μεταφυσική. Τα γράφω αυτά για να δικαιολογήσω το ψαλίδισμα αποσπασμάτων και τις επικολλήσεις που έκανα οι οποίες δεν ταιριάζουν ακριβώς με τον τίτλο της ανάρτησης. Παραθέτω ορισμένες από τις αναφορές που κάνει στον Ντοστογιέφσκι, για τον οποίο αφιερώνει πάρα πολλές σελίδες στο Ρομαντικό Ψεύδος και Μυθιστορηματική αλήθεια και τις οποίες βρίσκω εξαιρετικές. Αλλά εκτός από την ερμηνεία του Ντοστογιέφσκι τα γράφω αυτά γιατί με ενδιαφέρει η μυθιστορηματική αλήθεια για την οποία μιλάει ο Ζιράρ και η οποία επιτρέπει στους ήρωες να προσεγγίσουν τους άλλους. Αυτή στηρίζεται κατά πολύ στην ντοστογιεφσκική αποκάλυψη αλλά, δυστυχώς για μας, οι περισσότεροι από τους ήρωες του που την ανακαλύπτουν και μεταστρέφονται είναι και πάλι ή πάνω ή δίπλα από το νεκροκρέββατο. Υπάρχουν και μερικοί οι οποίοι ανασταίνονται όμως (όπως ο Αλιόσα τον αδελφών Καραμαζώφ:)
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για την έντεχνη Μετατόπιση της Δημόσιας Ατζέντας
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για την έντεχνη Μετατόπιση της Δημόσιας Ατζέντας
Στο γεγονός ενυπάρχει η θεωρία'' λέγανε κάποτε οι θεωρητικοί της Ιστορίας κάνοντας κριτική στην θετικιστική ιστορική σχολη: Θελαν να δείξουν ότι η ερμηνεία και η ιδεολογία ενυπάρχει οχι μόνο στην Ερμηνεία του γεγονότος, αλλά και στην ανάδειξη ενός ιστορικού συμβάντος σε Γεγονός αξιομνημόνευτο : Και εκεί -ή μάλλον Κυρίως εκεί -, υπάρχει η θεωρία . Και η ιδεολογία
και φυσικά Ιδεολογία και Ερμηνεία ενυπάρχει
και στην Μετατόπιση της Δημόσιας Ατζέντας ..
Το ποιο θέμα είναι άξιο να συζητηθεί και να ερμηνευτεί και ποιο οχι .
το Τι θα συζητήσουμε και Πως θα το συζητήσουμε είναι εξίσου σημαντικό με το πώς θα το ερμηνεύσουμε ...
Γιατί τα λέω όλα αυτά ; Γιατί βλέπω - και για να πω και την πάσα αλήθεια με κάποια δόση θαυμασμού-Το πόσο έντεχνα -και με αξιοθαύμαστη επιδεξιότητα
Κάποιοι (στα ΜΜΕ αλλά και στην Μπλογκοσφαιρα ) τα καταφέρνουν να μετατοπίζουν την Δημόσια Ατζέντα
Από τις καμήλους στους κώνωπες...
Στο γεγονός ενυπάρχει η θεωρία'' λέγανε κάποτε οι θεωρητικοί της Ιστορίας κάνοντας κριτική στην θετικιστική ιστορική σχολη: Θελαν να δείξουν ότι η ερμηνεία και η ιδεολογία ενυπάρχει οχι μόνο στην Ερμηνεία του γεγονότος, αλλά και στην ανάδειξη ενός ιστορικού συμβάντος σε Γεγονός αξιομνημόνευτο : Και εκεί -ή μάλλον Κυρίως εκεί -, υπάρχει η θεωρία . Και η ιδεολογία
και φυσικά Ιδεολογία και Ερμηνεία ενυπάρχει
και στην Μετατόπιση της Δημόσιας Ατζέντας ..
Το ποιο θέμα είναι άξιο να συζητηθεί και να ερμηνευτεί και ποιο οχι .
το Τι θα συζητήσουμε και Πως θα το συζητήσουμε είναι εξίσου σημαντικό με το πώς θα το ερμηνεύσουμε ...
Γιατί τα λέω όλα αυτά ; Γιατί βλέπω - και για να πω και την πάσα αλήθεια με κάποια δόση θαυμασμού-Το πόσο έντεχνα -και με αξιοθαύμαστη επιδεξιότητα
Κάποιοι (στα ΜΜΕ αλλά και στην Μπλογκοσφαιρα ) τα καταφέρνουν να μετατοπίζουν την Δημόσια Ατζέντα
Από τις καμήλους στους κώνωπες...
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα (απο το Διόνυσος ή αλλιώς Τσαμάλι )
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα (απο το Διόνυσος ή αλλιώς Τσαμάλι )
''Ο αυτοκράτορας έβγαλε όλα του τα ρούχα και οι απατεώνες προσποιήθηκαν ότι τον έντυναν, ένα - ένα τα καινούρια ρούχα που είχαν φτιάξει. Τέλος ο βασιλιάς κοιτάχτηκε στον καθρέφτη.
"Ναι, είμαι έτοιμος", είπε ο αυτοκράτορας. "Δεν μου πάνε υπέροχα;" Κοίταξε μια φορά ακόμη τον καθρέφτη, διότι έπρεπε να φανεί ότι θαύμαζε τον εαυτό του σε όλο του το μεγαλείο.Ο αυτοκράτορας προχώρησε κάτω από μια ολοστόλιστη τέντα προς την παρέλαση, και όλοι οι άνθρωποι στα παράθυρα και τους δρόμους έλεγαν: "Θεέ μου, η καινούρια στολή του αυτοκράτορα είναι ασύγκριτη! Τι πανέμορφη ουρά που έχει! Πόσο του ταιριάζει!"
Κανείς δεν ήθελε να παραδεχτεί πως δεν έβλεπε τίποτε, γιατί τότε θα έλεγαν ότι δεν έκανε για το πόστο του ή ότι ήταν ηλίθιος.
"Μα αυτός είναι ολόγυμνος!", είπε ένα μικρό παιδί."Μα το Θεό, το παιδί έχει δίκιο", είπε ο πατέρας του και ψιθύρισε στο διπλανό του τι είπε ο μικρός
"Ένα παιδί είπε ότι δεν φοράει τίποτα".Τελικά όλοι το παραδέχθηκαν: "Δεν φοράει τίποτα!"
Ο αυτοκράτορας ανατρίχιασε, γιατί ήξερε ότι αυτό ήταν αλήθεια, αλλά σκέφτηκε:
"Η παρέλαση πρέπει να συνεχιστεί!" Σήκωσε ακόμη περισσότερο το κεφάλι του, κορδώθηκε με περηφάνεια και οι αυλικοί του συνέχιζαν να προχωρούν πίσω του, κουβαλώντας μια ουρά που δεν υπήρχε.''
Παραμύθι - Χανς Κρίστιαν Άντερσεν
για την αντιγραφή: ο κουρασμένος
''Ο αυτοκράτορας έβγαλε όλα του τα ρούχα και οι απατεώνες προσποιήθηκαν ότι τον έντυναν, ένα - ένα τα καινούρια ρούχα που είχαν φτιάξει. Τέλος ο βασιλιάς κοιτάχτηκε στον καθρέφτη.
"Ναι, είμαι έτοιμος", είπε ο αυτοκράτορας. "Δεν μου πάνε υπέροχα;" Κοίταξε μια φορά ακόμη τον καθρέφτη, διότι έπρεπε να φανεί ότι θαύμαζε τον εαυτό του σε όλο του το μεγαλείο.Ο αυτοκράτορας προχώρησε κάτω από μια ολοστόλιστη τέντα προς την παρέλαση, και όλοι οι άνθρωποι στα παράθυρα και τους δρόμους έλεγαν: "Θεέ μου, η καινούρια στολή του αυτοκράτορα είναι ασύγκριτη! Τι πανέμορφη ουρά που έχει! Πόσο του ταιριάζει!"
Κανείς δεν ήθελε να παραδεχτεί πως δεν έβλεπε τίποτε, γιατί τότε θα έλεγαν ότι δεν έκανε για το πόστο του ή ότι ήταν ηλίθιος.
"Μα αυτός είναι ολόγυμνος!", είπε ένα μικρό παιδί."Μα το Θεό, το παιδί έχει δίκιο", είπε ο πατέρας του και ψιθύρισε στο διπλανό του τι είπε ο μικρός
"Ένα παιδί είπε ότι δεν φοράει τίποτα".Τελικά όλοι το παραδέχθηκαν: "Δεν φοράει τίποτα!"
Ο αυτοκράτορας ανατρίχιασε, γιατί ήξερε ότι αυτό ήταν αλήθεια, αλλά σκέφτηκε:
"Η παρέλαση πρέπει να συνεχιστεί!" Σήκωσε ακόμη περισσότερο το κεφάλι του, κορδώθηκε με περηφάνεια και οι αυλικοί του συνέχιζαν να προχωρούν πίσω του, κουβαλώντας μια ουρά που δεν υπήρχε.''
Παραμύθι - Χανς Κρίστιαν Άντερσεν
για την αντιγραφή: ο κουρασμένος
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Παρατηρήσεις σχετικά με τα Μπλογκς.(Αποσπεριτης) κλικ
Τα Μπλογκς και η ταινια του MoebiusΣτα Μπλογκς ο λόγος περιστρεφεται αναμεσα στο μεσα και στο εξω , στο Δημοσιο και το Ιδιωτικο (ή και το Μύχιο ) στο προσωπο και την περσόνα ,παραμενοντας ομως παντα πανω στην ιδια επιφανεια σαν να στριφογυρνα πανω στην ιδια ταινια τουMoebiushttp://www.hellenica.de/Math/TainiaTouMoebius.html-Νομίζω ότι τα blogs θέτουν την ίδια την αντίληψη που έχουμε για την πληροφόρηση σε μια νέα βάση
… Η νεωτερική κοινωνία ήταν (και είναι ακόμα σε μεγάλο βαθμό) μια «έντυπη» κοινωνία - μια κοινωνία όπου εμφανίζεται και κυριαρχεί η τυπογραφία, η εφημερίδα (αυτή η «νεότερη καθημερινή προσευχή» με τα λόγια του Χέγκελ) και το τυπωμένο βιβλίο Με την μαζική έντυπη επικοινωνία-κυριαρχεί ο γραπτός λόγος-το κείμενο. Γίνεται δυνατή η επικοινωνία με ανθρώπους πού βρίσκονται σε άλλο τόπο και σε άλλο χρόνο, διασπάται δηλαδή η προηγούμενη συμπόρευση χώρου και χρόνου. Ακόμα ο χρόνος θεωρείτο (και γίνοταν) ανοδικός, προοδευτικός.Αντί για την ιεραρχική στη σειρά των θεμάτων -μονόδρομη επικοινωνία (που υπέβαλλε και μια ιεραρχική αντίληψη του χρόνου) η δομή της Μπλογκοσφαιρας, οριζόντια , διαρκώς διερυνόμενη, όπου το παλιό δεν πετιεται αλλά ανασύρεται, όπου τα σχόλια επικάθονται το ένα στο άλλο σαν ατελείωτο παλιμψηστο, μας ετοιμάζουν για μια νέα κατανόηση του χώρου και του χρόνου… όπου η νεωτερική διάσπαση του χρόνου σε παρελθόν παρόν και μέλλον παύει να υφίσταται. Ο χρόνος συρρικνώνεται, γίνεται ένας παροντικός χρόνος. Τα blogs μας προϊδεάζουν επίσης για μια ακρως εξατομικευμένη-ελιτίστικη επικοινωνία όπου οι τυχόν συλλογικότητες δεν θα μοιάζουν με ότι ήδη ξέραμε …αλλά μάλλον με συγκυριακές και τυχαίες συναντήσεις όπου θα κυριαρχεί η ρευστότητα..Απο την Σπηλιά του Νοσφεράτουhttp:///-
Γιατί γίνονται Μπλογκο-καυγάδες και Κουρούμπελα στην Μπλογκόσφαιρα ;-
Λέγεται ότι ο μέσος άνθρωπος κάνει περίπου 50.000 σκέψεις την ημέρα-οι περισσότερες είναι μάλλον μα$#@2κίες… Σκέψεις ημιτελείς , προσωρινές , αναδραστικές (γιατί με κοιταξε ετσι αυτος )-μικρες παρατηρησεις της καθημερινοτητας ” γιατί οι νεοι μας φορανε ασπρα καλτσακια” γιατί αυτός φορα γραβατα με πανω της ζωγραφισμένη την Νταιζη Ντακ” κλπ-αναμνησεις ” αραγε μ’ αγαπά ακομα η Βαρβάρα ;.......
Λέγεται ότι ο μέσος άνθρωπος κάνει περίπου 50.000 σκέψεις την ημέρα-οι περισσότερες είναι μάλλον μα$#@2κίες… Σκέψεις ημιτελείς , προσωρινές , αναδραστικές (γιατί με κοιταξε ετσι αυτος )-μικρες παρατηρησεις της καθημερινοτητας ” γιατί οι νεοι μας φορανε ασπρα καλτσακια” γιατί αυτός φορα γραβατα με πανω της ζωγραφισμένη την Νταιζη Ντακ” κλπ-αναμνησεις ” αραγε μ’ αγαπά ακομα η Βαρβάρα ;.......
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Μαξ Σελερ: μνησικακία
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Μαξ Σελερ: μνησικακία
Για τον Μαξ Σελερ« Η μνησικακία είναι ένας ψυχολοχικός αυτό δηλητηριασμός με προσδιορισμένες αιτίες και αποτελέσματα. Είναι μια ψυχολογική διάθεση με κάποια διάρκεια , η οποία , δια συστηματικής απωθήσεως , απελευθερώνει ορισμένες συγκινήσεις και αισθήματα , που είναι αφ¨εαυτών φυσιολογικά και εγγενή στην ανθρώπινη φύση, και τείνει να προκαλέσει μια λίγο πολύ διαρκή διαστρέβλωση του νοήματος των αξιών, όπως επίσης και της κριτικής ικανότητας. Ανάμεσα στις συγκινήσεις και στα συναισθήματα που υπονοούμε, πρέπει να αναφέρουμε προπάντων τα εξής : τη μνησικακία και τη λαχτάρα για εκδίκηση, το μίσος , τη μοχθηρία , τη ζηλοτυπία, το φθόνο και τη κακεντρέχεια»
Για τον Μαξ Σελερ« Η μνησικακία είναι ένας ψυχολοχικός αυτό δηλητηριασμός με προσδιορισμένες αιτίες και αποτελέσματα. Είναι μια ψυχολογική διάθεση με κάποια διάρκεια , η οποία , δια συστηματικής απωθήσεως , απελευθερώνει ορισμένες συγκινήσεις και αισθήματα , που είναι αφ¨εαυτών φυσιολογικά και εγγενή στην ανθρώπινη φύση, και τείνει να προκαλέσει μια λίγο πολύ διαρκή διαστρέβλωση του νοήματος των αξιών, όπως επίσης και της κριτικής ικανότητας. Ανάμεσα στις συγκινήσεις και στα συναισθήματα που υπονοούμε, πρέπει να αναφέρουμε προπάντων τα εξής : τη μνησικακία και τη λαχτάρα για εκδίκηση, το μίσος , τη μοχθηρία , τη ζηλοτυπία, το φθόνο και τη κακεντρέχεια»
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Πολιτικός και Πολιτισμικός εθνικισμός: Συγκρίσεις
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Πολιτικός και Πολιτισμικός εθνικισμός: Συγκρίσεις
Πολιτικός και Πολιτισμικός εθνικισμός: Συγκρίσεις
Το χάσμα μεταξύ πολιτικου-πολιτιστικού εθνικισμού φαίνεται, σε μια πρώτη μάτια, αγεφύρωτο.
Το χάσμα μεταξύ πολιτικου-πολιτιστικού εθνικισμού φαίνεται, σε μια πρώτη μάτια, αγεφύρωτο.
Το ορθολογικό πρότυπο του Διαφωτισμού μοιάζει να συνδέεται περισσότερο με τον πολιτικό εθνικισμό παρά με τον πολιτιστικό. Ο πρώτος εμφανίζεται αδιάφορος απέναντι στην παράδο ση, το παρελθόν, τη γλώσσα Οι αξίες του φαίνονται μελλοντικές, δημοκρατικές ,οικουμενικές το εθνικό ιδεώδες οικουμενικό , πανανθρώπινο
Αντίθετα ο πολιτιστικός εθνικισμός μοιαζει να αγκυροβολεί γέρα στην λατρεία της παράδοσης, της γλωσσικής ιδιαιτερότητας, της μοναδικότητας της εθνικής κοινότητας και της Ιστορίας της.Ο πολιτικός εθνικισμός φαίνεται έτσι να αφορά στην δημοκρατική-πλουραλιστική έννοια του έθνους, πού διαπνέεται από φιλελεύθερα-δημοκρατικά ιδανικά, να συνδέεται με την προοδευτική- ορθολογική-ευρωπαϊκή παράδοση και το ορθολογικό-προοδευτικό πνεύμα του διαφωτισμού.
Ο πολιτιστικός εθνικισμός από την άλλη πλευρά να αφορά στην ”μονιστική” εθνική ιδέα ,να εμπνέεται από το ανορθολογιστικό πνεύμα του ρομαντισμού και την αντιδραστική ιρρασιοναλιστική ευρωπαϊκή σκεψη.Όμως σε μια κοντινότερη προσέγγιση, η διαχωριστική γραμμή μεταξύ πολιτικου-πολιτιστικού εθνικισμού ξεθωριάζει
Ο ίδιος ο Herder ο εμπνευστής του πολιτιστικού εθνικισμού ήταν κοσμοπολίτης. Παρόλο πού ήταν ίδιος Γερμανός δεν έτρεφε καμία συμπάθεια για το πρωσικό κράτος του Φρειδερίκου του Μεγάλου Η προτίμηση του για την πολιτιστική και γλωσσική ιδιαιτερότητα δεν αφορούσε μόνο το έθνος του αλλά_ κάθε_ έθνος.
Οι ιδέες του Herder μπορούν να οδηγήσουν έτσι σε μορφές οικουμενισμού ,πολύ περισσότερο πλουραλιστικές από ορισμένες στενόκαρδες ”δυτικοκεντρικές” εκφάνσεις του ‘’ρασιοναλιστικού πολιτικου εθνικισμού
απο τις''μεταμορφωσεις της ταυτοτητας''
Σάββατο 28 Μαρτίου 2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
