Μες τον Μπαξέ μας κάποτε, Τρύπωσε Χελιδώνα
-που νόμιζε πως βρέθηκε σε παραδείσου Δώμα -
και κούρνιασε σε μια Γωνιά και κλώσησε τ'αυγά της
μας είδε και τιτίβισε γλυκά απ' τη χαρά της
μας Δώρισε χαμόγελα ,φτερούγισε κοντά μας
και νόμιζε πως σαν κιαυτήν πως είναι κι η Καρδιά μας
Γιατί η Χελιδωνα μας είχε Ελευθερία
Μα την δική μας την Καρδιά , κατείχε η Μοχθηρία
Κιοταν μας χαμογέλασε της βγάλαμε το Μάτι
και στο κορμί της βγάλαμε το φθονερό μας άχτι
κιολοι μαζί σκοτώσαμε,την μανα Χελιδώνα
-με να μαχαίρι στην καρδια και μια βαριά κοτρόνα
Κι υστερα τεμαχίσαμε τα μαύρα τα φτερά της
Και την Διχάλα κόψαμε της Χελιδωνουράς της
κι ύστερα της ανοίξαμε την άσπρη την κοιλιά της
κι εκεί μάταια ψάξαμε τα ολόασπρα αυγά της
Και αφού με αίμα βάψαμε τα ολολευκα μας Χέρια
Ολόχαροι ευχηθήκαμε , κοιτάζοντας τ' Αστέρια
''Μεγαλοδύναμε Θεέ στείλε Χελιδονάκια
Κι εμείς θα τα σκοτώσουμε
Γιατί'μαστε ανθρωπάκια ''
16 σχόλια:
Αδιάβατος δρόμος.
Ακούμε τις ψυχές
με προσοχή,
και ψάουμε πώς χτυπάνε.
Σε σταθερές αρχές
τα αισθήματα,
με αγάπη ν' ακουμπάμε.
Το πιό απλό δεν μάθαμε
άνθρωπος τι εστί.
Αγάπη, λέμε , θέλουμε
νάναι μοναδική.
Μόνο που το φωνάζουμε
στου άλλου το αυτί.
Γράμματα, δεν μάθαμε
μείναμε στη Χημεία.
Αυτή η λέξη έμεινε
από όλη την παιδεία.
Τα νέα μας το λένε
για αγάπη μην μιλάς
αυτό δεν εξηγείται,
γίνεται από μόνο του
και δεν ποδηγετείται.
Εμείς τυφλοί, υπάκουοι,
δεν ψάχνουμε πολύ
ακόμη περιμένουμε
στην στάση να μας βρεί.
Εκείνη μας προσπέρασε
μείναμε μονάχοι μας,
κι' εμείς αναρωτιώμαστε,
Μα πότε θα φανεί...
Θα σας το πώ, εγώ
ψέμματα, μας λένε.
Από παλιά γνωστό,
τούτο το... Παραμύθι.
Ανοίξτε τα βιβλία
και το αλφαβητικό.
Ούτε στην ζωολογία
δεν γίνεται αυτό.
Στις χορδές μας , τις λεπτές
το ψάχνουμε, πονάμε
Κιθάρες δεν κουρδίζουμε,
για τις ψυχές μιλάμε.
Καλά, τάχα , φερόμαστε
όταν το θέλει η ώρα.
τον ουρανό και τ΄άστρα,
στρώνουμε, απλώνουμε.
φιλιά πολλά και δώρα.
Στην καρδιά και στη ψυχή
κρατάμε, όμως, τεφτέρια.
Θάρθει, αργά ή γρήγορα
τα ρέστα θα ζητάμε
Αυθόρμητα και αθώα
γίνονται μου λές ,
Αγάπη μου μην βιάζεσαι
και μην τα παραλές.
Θύματα, είμαστε , όλοι μας
το θές ή δεν το θές.
Υπάρχουν στο κουτί
εκεί , κοντά σου, μέσα σου.
το λένε και Πανδώρα.
Ψάξε και άνοιξτο
κρυμμένα έχεις δώρα.!
Όλα τα δίνουμε με μιάς
εύκολο μάτια μου,
εμείς το κάναμε
τώρα μην με κοιτάς,
Προστάζει η στιγμή
αυτήν , εδώ την ώρα.
Τι είχαμε, τι χάσαμε
έτσι μάθαμε , τώρα.
Μα σύντομα, αλλάζουμε
γεμίσαμε, χορτάσαμε
μα.. νηστικοί, ακόμη.
Πήραμε ότι θέλαμε
στήν άκρη το ξεχάσαμε
και ακόμη παραπέρα.
Ζητάει η καρδιά, καρδιά μου
και το μυαλό δεν σταματά
βρίσκει, ψάχνει, αναζητά.
ακόρεστα και άπληστα.
μη το συζητάς..
Ξέχαστα σου λέω
και μην το μαρτυράς.
Τα θέλουμε, όλα
τώρα πιά.
Αυτά κι εκείνα, κι άλλα.
Το Εγώ ξυπνά, ζητά
Δική μου είναι η ζωή
δεν φτάνουν όσα
μούδωσες και
δεν θυμάμαι τώρα.
Ξέβαψαν , ξεθώριασαν
χλωμά και μαραμένα.
Μας έφτασαν, μας κούρασαν.
σαν δέντρα ξεραμένα
Αλλιώτικα χτυπά, η καρδιά
παράξενα και δόλια.
Πάλι σε ξεγέλασε
ζητάει κι' άλλα βόλια.
Σήμερα ' δώ, μετά 'κεί
ολούθε γύρω φέρνει.
Μα αυτή είναι σταθερή
στα λάθη της και πάλι.
Το νέο ψάχνει για να βρεί,
πάλι τα ίδια άρχισε.
ξανά στα ίδια πάλι!
Μοιάζουν, νέα και όμορφα
το είδες , το κατάλαβες
Ίδια , πάλι με τ' άλλα!
Ιδια θάναι κι αύτά
παρόμοια με τ' άλλα.
Δεν άλλαξες εσύ,
τα ίδια θα γνωρίσεις.
Τόσες φορές, πολλές
όσο να βαρεθείς.
και ίσως σταματήσεις.
Τα μέτρα μας
δεν εμάθαμε, μα λίγο,
αυτό μας νοιάζει.
Το μικρό το μυστικό, αυτό
η καρδιά,δεν θέλει .
Ποτέ δεν θα στο μάθει.
Εύκολο το άλλοθι
στροφή, αλλού..
Κοιτάει αλλού,το μάτι !
Η καρδιά και το μυαλό
παιχνίδι τόχει κάνει!
Πλησίασε και στάσου
με βήματα αργά
κίνηση , μην κάνεις .
Ανάσα, πάρε εσύ
καλά στο νού, να βάνεις.
Τα βήματα, του άλλου
δεν είναι και δικά σου
αυτό μην το ξεχνάς
Αν βιάζονται , μην βιαστείς
γρήγορα θα κουραστούν
εσένα περιμένουν.
Άπαλά με τις χορδές
και μην τις πολεμάς
φίλα τες , αγγιξέ τες
δεν θέλουν αλλαγές.
Άξαφνα, απρόσμενα.
Ποτέ μην το ξεχνάς.
Δεν έχεις, άλλο δρόμο.
Τον Ωραιότερον !
Αυτόν δάλεξα, για σένα
και για μένα.
Εκείνον, που άδιάβατο
τον άφησα...
Εσένα στον χαρίζω,
δικός σου...όλος!!!
.................
Έμμετρα Σπίθας 25 / 5/ 08
ωραιο ε Σπιθα .. Δικο σου ε; .. να το κάνω ανάρτηση ;
Εγώ το έγραψα, ναι..
Ανήκει και σε όποιον του αρέσει, όμως Νοσφεράτε:)
Στο σχόλιο μου, είναι το μισό ποίημα, Νοσφεράτε. Δεν χωρούσε, όλο.
Πάτα στα έμμετρα, αν θες να το δεις ολόκληρο και αν θες κάντο ανάρτηση, δεν υπάρχει πρόβλημα.
Μου βγήκε πολύ..και δεν χωρούσε στο σχόλιο και έβαλα τμήματα..
Ολόκληρο, όμως δίνει μια άλλη εικόνα.
Την εξέλιξη των σχέσεων και πως προσπερνάμε χωρίς να μαθαίνουμε..
Συναισθημάτων μάχες και απομυθοποίηση
Ωριμάζουμε και μαθαίνουμε ή συνεχίζουμε στην ίδια ρότα με τα ίδια παραμύθια:)
εκανα συνδεσμο ολη την συλλογή σου
επισης αναδημοσιευσα και το Μεμεντο σου ..
εν τωμεταξύ ρε φιλε εχω γραψει και γω για το Μεμέντο.. Με ειχε εντυπωσιασει παρα πολύ (κατσε να το βρω
Θα μας τρελανεις ..
δε με λές ..Σαλονικη ;απο δω εισαι;
σα να θυμαμαι μια συζητηση καποτε ...περι του προβληματος της Σαλονικης..
λοιπόν ..Μαλλον Καληνυχτα και να τα λέμε συχντερα φιλε. θα ψαξω και το δικο μου Μεμεντο (εκεινο που ειχα γραψει εγω ηταν ενα σχολιο γιατην εξατομικευση και την συγρονη σχεση με τον χρονο με αφορμή το Μεμεντο
Ταινιάρα, το Μεμέντο, Νοσφεράτε :)
!!
Θέλω να δω την κριτική σου :)
Δεν είμαι Σαλονίκη. Αθήνα, μεριά.:)
Είχες κάνει σχόλιο σε ποστ μου για την Θεσαλονική ( ψηφοδέλτιο συνεργασίας)
Σόρυ, αλλά μου την πέσανε πολλοί και με άσχημο τρόπο..
Πήρα το ψαλίδι και άρχισα το "κόψιμο",
δεν σε ήξερα και πήρε και σένα άδικα η μπάλα..:)
Βεβαίως και θα τα λέμε..:)
Είμαι και σινεφίλ.!
Το βράδυ, χθες, έβλεπα στην τιβού, το
" Για πάντα ωραία" !
Είναι του Πορτογάλου Μανσελ ντε Ολιβέϊρα και η ταινία ήταν φόρος τιμής προς τον Μπουνιούελ.Και φυσκά ήταν μια ταινία που αφορούσε την ταινία του Μπουνιουελ 'Η ωραία της ημέρας" με την Κατριν Ντενεβ.
Σ'αυτήν, εδώ ο Μανσελ, "συναντά" την "ωραία της ημέρας" μετά πολλά χρόνια.. βάζει τον Μισελ Πικολί, την "ανακρίνει" για όσα έκανε..!!
Φοβερή:)
ευρηματική,ένα σκέτο κομψοτέχνημα, σαν εξομολόγηση της 'άστατης ψυχής μας και συνεχές ψάξιμο των βασικών ενστίκτων..
δες προς το παρον τις ετικετες με τις ταινιες της Σπηλιας ..Ισως κανουμε στο μελλον κοινές αναρτησεις για ταινιες και οχι μόνο.
Και βέβαια θα τις δω. Έχεις πολύ υλικό βέβαια :)
Και είναι υλικό προς μελέτη και όχι για ανάγνωση και μόνο.
Εδώ είμαστε και τα λέμε.
μου ραγιζει τη καρδια αυτο το ποιημα.Με εχει αγγιξει οσο τιποτα αλλο απο ποιηματα Ελληνων,
αντε με κανα Καβαφη η με τον ΤΡΕΛΟ ΛΑΓΟ του Σαχτουρη να το συγκρινω σε συγκινηση.
Η συγκινηση ειναι το δικο μου ποιητομετρο.Ο,τι με συγκινει,το θεωρω καλο.
ξερεις οταν τογραφα εννοουσα κατι πολύ πολύ συγκεκριμμένο.. ;)
αλλά τωρα που το ξαναβλέπωπαει με ολα
τον ΤΡΕΛΟ ΛΑΓΟ του Σαχτουρη ''
Λατρευω τον Σαχτουρη ..Περισσοτερο ισως απο καθε αλλον ..
καπου ειχα μαζεψει και μερικά ηχητικά του. Εχει και εκπληκτική φωνη ο μπαγάσας .. και ποσο οικεια και υποκωφα ειρωνικός .. κατσε να τα βρω ..
στο γκιουλ μπαξέ η χελιδών
ανύποπτη παιδούλα
μα στην καρδιά μας ο χειμών
την πλεύρισε για δούλα
καθώς εκλώσαγε τ’ αυγά
για να μας τα χαρίσει
σάμπως τραμπούκοι για καυγά
την είχαμε μπανίσει
τη φρίκη τη σπουδάσαμε
στη γης που ’σταζε γαίμα
ποτές δεν το χορτάσαμε
το μαρτυράει το βλέμμα
μια φρικωδία το λοιπόν
στήσαμε τ’ ανθρωπάκια
κι η δυστυχής η χελιδών
γίνηκε κομματάκια
τώρα παραμονεύουμε
ξανά για χελιδώνα
και λέμε πως βακχεύουμε
σε τίμιο αγώνα
Γεια σου Ταμιστα
Εξαιρετικότατο. Με την άδεια σας αναδημοσιεύθηκε εδώ: http://gvardavas.wordpress.com/2011/06/14/nosferatos-helidona/
Δημοσίευση σχολίου