Ο ανείπωτος θάνατος των Ημερών μας.

Ο ανείπωτος θάνατος των ημερών μας.

ναι ! όλων των πολιτισμών το ύφασμα συντίθεται μέσω της απώθησης του Θανάτου.
Πάντα όμως υπήρχε και μια μικρή η μεγάλη εξοικείωση με τον θάνατο' και με τις διεργασίες του πένθους ..
Η Οικογένεια τριγύριζε τον ετοιμοθάνατο ,άκουγε τα τελευταία λόγια, οι μοιρολογίστρες περίμεναν(κάπως έτσι θυμάμαι που πρωτοαντίκρισα τον θάνατο στο χωριό)

Μόνο στην εποχή μας η απώθηση του θανάτου οδηγεί στην αποστείρωση και στα στεγανά : ο Θάνατος , σαν μια Ντροπή , ως κάτι που πρέπει να κρύψουμε.

Δεν τον γευόμαστε πια ,δεν τον μυρίζουμε δεν είναι πλάι μας :
τον βλέπουμε μόνο πίσω από το Γυαλί, σε οθόνες , στον κινηματογράφο , στα μόνιτορ, ως κάτι που συμβαίνει κάπου άλλου, σε άλλους πολιτισμούς , σε απόκοσμους άλλους ..
Και όταν μας συμβαίνει δεν μπορούμε πια να μιλήσουμε γι αυτό: έχουμε χάσει τις λέξεις ,την Μιλιά μας.

Ο Θάνατος περά από κάτι φοβερό έχει γίνει και κάτι χειρότερο . Ανείπωτος.
και γι αυτό έχει καταντήσει αβάσταχτος - στις μέρες μας-
ο ίδιος ο στυλοβάτης της ζωής , ο Θάνατος .

 Π. Θ