το τελος της δικής μας μνήμης.

Ακούμε με ακουστικά βλέπουμε μέσα από οθόνες .. Το να βλέπεις ένα ηλιοβασίλεμα, είναι βίωμα ..Όταν το βιντεοσκοπείς από το κινητό σου ουσιαστικά απόψεις το βίωμα...είναι σα να βλέπεις, χωρίς να βλέπεις .. Γιατί; γιατί βλέπεις γωνίες λήψης ,
Η κάμερα σε εμποδίζει από το να δεις .. Δεν βλέψεις εσύ , βλέπει η κάμερα για σένα ..
και απόψεις και το ηλιοβασίλεμα ως ανάμνηση. Δεν το θυμάσαι εσύ ' το αποθηκεύεις: το κινητό σου, θυμάται για σένα κι ετσι, οι αναμνήσεις μας δεν είναι πια δικές μας αναμνήσεις : τις εκχωρήσαμε σε κάποια μηχανήματα . Αυτά θυμούνται για μας..
κι αφού η μνήμη μας είναι ο εαυτός μας είναι σαν να αναπνέουμε πια με τεχνητή αναπνοή. Εισπνοή - κοινοποίηση, εκπνοή- Κοινοποίηση
μέχρι το τέλος . .....

Π. θ

Δειτε και

Για μια κριτική της (μετα)μοντέρνας φωτογραφίας/αναδημοσίευση απο το http://www.toperiodiko.gr