ειδα
Σε μια καταμεστη αίθουσα (Παυλου Ζαννα ) στο Ολύμπιον ..
Την απιστευτη ιστορια μιας ομαδας ανταρτων (ανδρες και γυναικες ) που μειναν κρυμμενοι στις σπηλιές της Κρητης(και σε κρυπτες σπιτιών και σε χαλασματα ) απο το 1948...μεχρι το ....1962 οποτε διεφυγαν μεσω Ιταλιας και πηγαν στην Τασκενδη
Δυο εμειναν εκει κρυμμένοι μεχρι το ..1975....
Ομως το πιο απίστευτο δεν ηταν τα οσα τραβηξαν .. Το πιο συγκλονιστικό και το πιο Μεγάλο
Ηταν να βλεπεις αυτά τα γεροντακια(αυτους τους παππουδες και γιαγιαδες ) σημερα να μιλουν και να φερονται με μια σχεδον υπερανθρωπη Ευγένεια με μια πραγματικά λεβέντικη καλοσυνη και κυριως με μια -ολο ζωή και ηθος - αξιοπρεπεια...
Κυνηγημενοι απο τους Δωσιλογους κυνηγους κεφαλων , κατατρεγμένοι , κρυμμενοι για εικοσι χρονια, καταφεραν ν'αντεξουν και να κρατησουν Ψηλά το κεφάλι μεχρι τα βαθεια γεράματα ..
Οι παπουδες , οι μπαμπαδες οι γιαγιαδες και Μανάδες μας ..
Οτι αξιζε τοτε ,
οτι παραμένει ακομα ζωντανή μνημη , ζωντανή αξιοπρεπεια ..
ολη η αιθουσα βαθυτατα συγκινημένη , στο τελος ξεσπασε σε ζωηρά χειροκροτηματα .. Μαζί με τον σκηνοθετη ηταν και τα παιδια καποιων απο τους τιμώμενους αγωνιστες .. Μια γιαγιά σηκώθηκε και φιλησε τα παιδια ..Ηταν φίλη μιας ανταρτισσας ..
Αξιζει να βλεπουμε τετοιες ταινιες .. Ειναι μνημη , ειναι μαθημα ζωής ειναι μεταγγιση μιας σταλας αξιοπρεπειας στους στεγνους καιρους που ζουμε
Έγραψαν για την ταινία
http://www.ert.gr/cinema
http://www.soundmag.gr
Γ. Κοκκινάκος - Πυξίδα
Αυγή
Ελευθεροτυπία
http://docnet.gr
Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου
http://kersanidis.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου