ενα εξαιρετικα περιεκτικο σχόλιο του Κώστα Κ.:Η βαθύτερη παγκόσμια αλλαγη του καπιταλισμού ξεκινά λίγο πιο πριν τη δεκαετία του ’70 όταν πίσω από την νομισματική και πετρελαϊκή κρίση ευδοκιμεί η εκδήλωση της μακροχρόνιας τάσης μείωσης του ποσοστού κέρδους στον παραγωγικό τομέα της αναπτυγμένης Δύσης.

http://papoylis.wordpress.com/2011/10/31/asshole-initiatives/#comment-9591

Η βαθύτερη παγκόσμια αλλαγη του καπιταλισμού  ξεκινά λίγο πιο πριν τη δεκαετία του ’70 όταν πίσω από την νομισματική και πετρελαϊκή κρίση ευδοκιμεί η εκδήλωση της μακροχρόνιας τάσης μείωσης του ποσοστού κέρδους στον παραγωγικό τομέα της αναπτυγμένης Δύσης. Είναι αυτή η κρίση που εξωθεί την ανάπτυξη του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού (αυτό που ορισμένοι αποκαλούν χρηματιστηριοποίηση της οικονομίας) παράλληλα με τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού και την τάση παγκοσμιοποίησης που περιγράψαμε πρωτύτερα. Ο θατσερισμός με τις ιδιωτικοποιήσεις, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και την απελευθέρωση της κίνησης κεφαλαίων (παγκοσμιοποίηση) αυξάνει τον ανταγωνισμό, δεν επιτρέπει μακροχρονίως την αύξηση των πραγματικών μισθών και αναστέλλει την πτώση του ποσοστού κέρδους. Όμως, η αύξηση της κατανάλωσης συνεχίζεται παρά τις περιορισμένες ή μηδενικές αυξήσεις των πραγματικών μισθών, τόσο γιατί οι τράπεζες αρχίζουν να δανείζουν μαζικά με συνέπεια τη δημιουργία της πιστωτικής φούσκας και την υπερχρέωση των νοικοκυριών και των κρατών, όσο και γιατί μειώνονται οι αποταμιεύσεις (κατανάλωση, χρηματιστήριο οι εναλλακτικές λύσεις). Μέχρι, βεβαίως, που ο δανεισμός φθάνει σε ένα κρίσιμο όριο από πλευράς εισοδήματος και δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί το χρέος (παντός τύπου), οπότε αρχίζει η κατάρρευση. Της οποίας έχουμε δει μόνον την αρχή.