Του Φοίβου Ιατρέλη, τ. Νομικού Συμβούλου του Κράτους
Το
Δημόσιο δεν παραιτήθηκε, σύμφωνα με την επιφύλαξη της παρ. 14(5) της
Σύμβασης, από τις «ασυλίες» εκείνες που απορρέουν από κανόνες
αναγκαστικού δικαίου, και β) οι διατάξεις του άρθρου 4 του ν.3068/2002
συνιστούν τέτοιους κανόνες αναγκαστικού δικαίου. Από τις παραδοχές
αυτές προκύπτει αναγκαίως το συμπέρασμα ότι η επίμαχη παραίτηση του
Δημοσίου δεν επεκτείνεται στην «ασυλία» ως προς τη δημ
Του Γιώργου Σωτηρέλη
Το
κείμενο αυτό αποτελεί επεξεργασμένη μορφή εισήγησης σε εκδήλωση μνήμης
για τον καθηγητή Δημήτρη Τσάτσο. Εστιάζεται στην αναγκαιότητα
αναπροσανατολισμού του θεωρητικού προβληματισμού για τα θεμελιώδη
δικαιώματα, υπό το πρίσμα ενός αμυντικού κατ’αρχήν συνταγματισμού,
προκειμένου να αντιμετωπισθούν οι πολλαπλά αρνητικές συνέπειες που
παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια ως προς την προστατευτική εμβέ
Του Π.Γ. Μαντζούφα
Η
συζήτηση που αναπτύχθηκε στην χώρα μας γύρω από την συνταγματικότητα
των μέτρων του μνημονίου, εφόσον περιοριστεί στο εθνικό επίπεδο,
συσκοτίζει τις βασικές αιτίες της κρίσης η οποία πέραν από οικονομική
είναι κρίση του πολιτικού συστήματος και της λειτουργίας του κράτους. Το
Σύνταγμα δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε ως ανάχωμα, ούτε ως λύση της
κρίσης, δεδομένου ότι το πρόβλημα ανάγεται πέραν τω
Χρήστος Ροζάκης, πρώην Αντιπρόεδρος του ΕΔΔΑ
Γιατί
η Ελλάδα δεν πρέπει να φοβάται το αγγλικό δίκαιο Ενα από τα κεντρικά
ερωτήµατα που επανέρχονται στη δηµόσια συζήτηση για το ελληνικό χρέος
αφορά την κυριαρχία της χώρας, η οποία, κατά µία άποψη, τραυµατίζεται
από τον παρεµβατικό ρόλο της ΕΕ και του ∆ΝΤ στα εσωτερικά της. Ξεχνούµε
όµως ότι αυτές οι παρεµβατικές εκδηλώσεις είναι το αποτέλεσµα της
κυρίαρχης, ακριβώς, βούλησής µας να ενταχ
Γιώργος Καραβοκύρης - Δικηγόρος, Δ.Ν.
Η
μελέτη διερευνά τη σχέση της κυριαρχίας με την ερμηνεία. Με αφετηρία
τις σύγχρονες ερμηνευτικές θεωρίες, εξετάζουμε το πως γίνεται αντιληπτή
στη συνταγματική πράξη και θεωρία η σχέση μεταξύ του συγγραφέα και του
αναγνώστη του Συντάγματος. Η ελευθερία της ερμηνείας του συνταγματικού
κανόνα προσδιορίζει τελικά τόσο την κανονιστικότητα του Συντάγματος όσο
και την ταυτότητα του κυρίαρχου.
ΟΜΙΛΟΣ ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΣ ΜΑΝΕΣΗΣ
Το
σύγχρονο κράτος πρόνοιας βιώνει μια άνευ προηγουμένου κρίση και
αμφισβήτηση. Θύμα των διαδικασιών που συνηθίσαμε να ονομάζουμε
«παγκοσμιοποίηση» αλλά και των «συντεχνιακών» και γραφειοκρατικών
υπερβολών που ιστορικά το συνόδευσαν, το κοινωνικό κράτος δεν μπορεί
παρά να αποτελεί μια σημαντική παράμετρο της σύγχρονης προβληματικής για
τα κοινωνικά δικαιώματα.
2 σχόλια:
Ενδιαφέροντα άρθρα κι απόψεις. Βεβαίως υπάρχουν κι οι άλλες απόψεις κι εκείνο που σημειώνω κι εγώ, κατά πόσο είναι δημοκρατικό η κυβέρνηση να αποφασίζει όταν το σύνολο του Κοινοβουλίου εξελέγη με άλλη ατζέντα.
Deime κατά πόσο είναι δημοκρατικό η κυβέρνηση να αποφασίζει όταν το σύνολο του Κοινοβουλίου εξελέγη με άλλη ατζέντα. ''
αν ισχυε αυτο που λές τοτε οι βουλευτές που εκλεγονται με ενα κομμα (μια ατζεντα - η ενα προγραα) και παε σε αλλο κομμα η γινονται ανεξαρτητοι θα επερεπε αυτομάτως να παυωνται... Γι αυτό σου λέω Μη χαφτουμε αμασητη καθε παπαρια που πετά ο κεθε εις ακομα κι αν ειναι ..συνταγματολογος''.. Να εμπιστευομαστε τη δική μας κριση .. ..(
εντω μεταξύ δες
http://www.gsarigiannidis.com/2012/02/1922.html
Δημοσίευση σχολίου