κυλιστηκα στα απόνερα άπιαστης ουτοπίας
σαν να ταν ελιξήριο μιας μυστικής ουσίας
σα να τανε απόηχος μιας ξεχασμένης γνώσης
-σαν το κερί που μ’έκαιγε μέχρις Εσύ να λιώσεις
σαν να τανε ανα-μνηση μιας νύχτας με σελήνη-
που γλύκανε τους κόμπους μου ,σαν μυρωδιά π’αφήνει
μια Νύχτα ανοιξιάτικη υγρή, στη Σαλονίκη
σα γεύση από ξημέρωμα , σαν ήττα μες τη νίκη
μια ουτοπία άπιαστη,πικρή σαν αμαρτία-
κι οι πόθοι μου συνέλευση κάνουν εν απαρτία -
και πάνε μες στα σύννεφα και κάνουνε πορείες
μα μένω εντούτοις Απ ορών και έχων απορίες…
Σχόλιο από Νοσφεράτος Σεπτέμβριος 6, 2008
Σχόλιο από Νοσφεράτος Σεπτέμβριος 6, 2008
(αφιερωμένο εξαιρετικά...)
2 σχόλια:
ΟΥΔΕΝ ΑΠΤΟΤΕΡΟΝ ΤΟΥ ΟΠΤΟΥ
Εγύρησες κατάκοπος από μακράν πορείαν
πού ήτανε επιτυχής, κι αυτό γεννα ευφορίαν,
μά αντ αυτής βυθίζεσαι ολοταχώς στήν θλίψή
κ' ήταν αναμενόμενο, γιατί εκ σού έχει εκλήψει
η γνώση η παλαιϊκιά πού όπως σαφώς ορίζει
γιά νά αισθάνεσαι καλά μετά από πορείαν
εις ταβερνείον θάπρεπε νά εσθίεις οβελίαν.
Ο ακτιβισμός θέλει φαΐ, καί τούτον εξηγείται:
Πάσα πράξις πολιτική ως αφαιρέσεως γόνος,
είναι αρκετά ελειπτική, μετά σέ πιάνει πόνος
καθώς αναλογίζεσαι πώς κάτι σού ξεφεύγει,
ο εαυτός πού ανάλωσες αδίκως ίσως φεύγει,
κάτι δέν επιτεύχθηκε, κάτι στραβά επείγε,
καί τούτον εις συνδιασμόν μέ ενεργείας ξόδι
(διότι είσαι απ τίς πεντέμισι καί συνεχώς στό πόδι)
σέ κάνουν λέγω όλα αυτά νά θέλεις τήν μαμα΄σου!!
Καθώς όμως εντρέπεσαι μητρός μαστόν νά ψαύσεις,
μέ τήν παρέα έπρεπε ταβέρνα γιά νά ψάξεις,
διότι πολύπαθον βαμπίρ εκ τών μπερεκετίων
τό πλέον υλοποιήσιμο είν τών εστιατορίων,
εκτός κι άν έχεις νόσφι μου έρωτα ν αγκαλιάσεις΄
αλλιώς σού λέω φιλικά:
φάε μέχρι νά σκάσεις!!!
vripolidh
esy na skaseis
Δημοσίευση σχολίου