Eνα ενδιαφερον κειμενο για την Θεωρια του Μπερνσταιν που βρηκα στο Μπλογκ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟς ΚΑΙ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΕΝΑ ΤΗς ΤΜΗΜΑ

Δευτέρα, 29 Μαρτίου 2010


Γιατί σοσιαλδημοκράτης;



από το ιστολόγιο reformistas, νέων της ανανεωτικής πτέρυγας





ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ



''
Ας δούμε όμως επιγραμματικά βασικά συστατικά της σκέψης του Μπερνστάιν για να απαντήσω στο ερώτημα που έθεσα στην κεφαλίδα του κειμένου.





Στο κοινωνικοπολιτικό:





Η κοινωνική συνθετότητα είναι εγγενές χαρακτηριστικό της καπιταλιστικής κοινωνίας. Η μαρξική ανάλυση περί ταξικής πόλωσης δεν υφίσταται, καθώς ο Μπερνστάιν παρατηρεί στην εποχή του να γίνεται το αντίστροφο από την προλεταριοποίηση των ενδιάμεσων στρωμάτων. Δηλαδή παρατηρεί να υπάρχει κοινωνική κινητικότητα από το προλεταριάτο στα μεσαία στρώματα.

Μεγάλη αξία στον συνδικαλισμό. Η τάξη, δεν ορίζεται ως προς την σχέση που έχει με τα μέσα παραγωγής αλλά από μια σειρά άλλων παραγόντων όπως η παιδεία, το εισόδημα, το κοινωνικό κύρος, στοιχεία που αργότερα ο μεγάλος κοινωνιολόγος Μαξ Βέμπερ τα χρησιμοποίησε για να αναπτύξει τη θεωρία του περί κοινωνικής στρωμάτωσης και όχι κοινωνικής τάξης. Η αξία που έδωσε ο Μπερνστάιν στον συνδικαλισμό, εξηγείται ακριβώς από την λογική της διεκδίκησης που αντικαθιστά κατ’ αυτόν τη Μαρξική λογική της κοινωνικής σύγκρουσης, καθώς στη διαδικασία της κοινωνικής κινητικότητας όλοι προσπαθούν να επωφεληθούν από την αναδιανομή του κοινωνικού πλεονάσματος. Ο Μπερνστάιν, όπως αναφέρθηκε, ήθελε να αντικαταστήσει την τάξη και στη θέση της να βάλει την έννοια του κοινωνικού στρώματος. Ο καπιταλισμός, δημιουργεί κοινωνικές ανισότητες μέσω της εκμετάλλευσης, άρα, οι εργαζόμενοι/ες, οφείλουν να οργανωθούν στο συνδικάτα τους και να διεκδικήσουν στο σήμερα κοινωνικές και πολιτικές βελτιώσεις.

Ουτοπία ο σοσιαλισμός με βίαιη επανάσταση. Οι εργαζόμενοι/ες, οφείλουν να περάσουν από μακροχρόνιους αγώνες, να μετασχηματιστούν οι αντιλήψεις τους, να συνδικαλιστούν, να χτίσουν κινήματα και να διεκδικήσουν στο σήμερα καλύτερους όρους εργασίας και ζωής.

Στόχοι του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Πολιτική οργάνωση των εργαζόμενων τάξεων και δημοκρατική διαπαιδαγώγηση αυτών. Μεταρρυθμιστικοί αγώνες που ευνοούν τους εργαζόμενους και ισχυροποιούν τους δημοκρατικούς θεσμούς του κράτους. Ενίσχυση των δικαιωμάτων και της δημοκρατίας μέσα από ειρηνικές δράσεις και τμηματικές μεταρρυθμίσεις. Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ ΑΠΛΩΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.





Στο οικονομικό:





Αμφισβήτηση της θεωρίας της αξίας του Μάρξ. Το επίπεδο της ζωής της εργατικής τάξης έχει βελτιωθεί σε σχέση με τα χρόνια που έγραφε ο Μαρξ από το Μάντσεστερ και συνεχώς βελτιώνεται. Άρα το επίπεδο διαβίωσης των εργατών δεν είναι δυνατόν να συνδεθεί άμεσα με το ποσοστό υπεραξίας και το βαθμό εκμετάλλευσης. Επιπροσθέτως, τα εμπορεύματα δεν έχουν αξία παρά μόνο η τιμή τους! Άρα τα πρώτα έχουν αξία επειδή έχουν αγοραία τιμή.

Οικονομική αποκέντρωση ως λογική συσσώρευσης. Το κεφάλαιο δεν το οικειοποιούνται λίγοι αλλά περνά στα χέρια ενός αυξανόμενου αριθμού ατόμων. Έτσι, παρατηρείται η τάση του καπιταλισμού να αναπαράγει και να διευρύνει τον αριθμό των κεφαλαιοκρατών.