Ελένη Μπέλα.: ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ «ΔΡΟΜΟ»

ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ «ΔΡΟΜΟ»

Η εφημερίδα «δρόμος της αριστεράς» στις 13/3/2010 αφιέρωσε τέσσερις σελίδες «στο γυναικείο ζήτημα». Η πρώτη μας καλή εντύπωση -που άμβλυνε την αρνητική εικόνα (μισογυνισμού και αντιφεμινισμού) που διαχύθηκε εξαιτίας του διαφημιστικού trailer της εφημερίδας- διασκορπίστηκε καθώς προχωρούσαμε στην ανάγνωση του αφιερώματος και πολλαπλά ερωτηματικά αναδύονταν.

Ερώτημα 1^ο -σχετικά με τον τίτλο: «Αφιέρωμα στο λόγο των γυναικών που αγωνίστηκαν». Τι εξυπηρετεί η χρήση του αορίστου χρόνου. Το παρόν, το σήμερα δεν ενδιαφέρει? Είναι ανεξιχνίαστο? Δεν αγωνίζονται οι γυναίκες σήμερα? Δεν υπάρχει ή δεν νοείται φεμινισμός σήμερα? Δεν υπάρχουν τα ιδιαίτερα προβλήματα των γυναικών που πηγάζουν από την ανισότητα των φύλων στο κοινωνικό γίγνεσθαι σήμερα? Επειδή θεωρούμε ότι η έμφυλη διαφορά που διασχίζει και ταυτόχρονα αποτελεί θεμέλιο των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας συνεχίζει να τορπιλίζει τους στόχους του φεμινιστικού κινήματος δεν κατανοούμε γιατί να αφιερώνεται ένα ολόκληρο τετρασέλιδο στις γυναίκες που αγωνίστηκαν τότε και ούτε μία σελίδα σε αυτές, σε εμάς, σε όλες τις γυναίκες που αγωνίζονται τώρα.

Ερώτημα 2^ο -σχετικά με τον υπότιτλο: «Φεμινισμός είναι ο λόγος». Νικήσαμε και δεν το μάθαμε? Να αποδώσουμε σε τυπογραφική παραδρομή το άρθρο «ο» πριν από τη λέξη «λόγος»? Ο φεμινισμός βελτίωσε συνθήκες ζωής, κατέκτησε θέσεις, κλόνισε ταμπού και οχυρά εξουσίας και συνεχίζει να εμπνέει κινηματικές διαδικασίες για έναν «άλλο κόσμο εφικτό». Γιατί ο φεμινισμός έχει λόγο, ο φεμινισμός είναι και λόγος, ο φεμινισμός άρθρωσε λόγο αλλά δυστυχώς, για όλες τις έμφυλες υπάρξεις, ο φεμινισμός δεν είναι ο λόγος …ακόμα. Όχι μόνο γιατί ο φεμινισμός αναπτύχθηκε ως κίνημα και συνεχίζει να επηρεάζει με όρους κινηματικούς το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι αλλά και διότι θα ήταν παρά-λογο έως και γελοίο να ισχυριστούμε ότι ο φεμινιστικός λόγος είναι «ο λόγος». Ο λόγος, ο θεσμισμένος λόγος, ο επίσημος λόγος, ο κοινόχρηστος λόγος, ο λόγος που σηματοδοτεί και επισφραγίζει τα κοινωνικά αλλά και προσωπικά δρώμενα εξακολουθεί να είναι ο κυρίαρχος καπιταλιστικός λόγος της εξουσίας της πατριαρχίας -παρά τους κλυδωνισμούς και τις απώλειες που επέφεραν οι φεμινιστικές, και όχι μόνο, κινηματικές δράσεις χρόνων.

Ερώτημα 3^ο –σχετικά με τους …αριθμούς: Μόνο τόσο λίγες γυναίκες αγωνίστηκαν? Ή σε τέσσερις σελίδες εφημερίδας τόσες λίγες χωράνε? Μετρήσαμε μόλις δέκα συν την αρθρογράφο. Και όλες οι φεμινίστριες, οι γυναίκες/αγωνίστριες δεν υπάρχουν πια? Πέθαναν ή έχουν ήδη ξεπεράσει ηλικιακά το μέσο όρο του προσδόκιμου επιβίωσης στον πλανήτη γη? Διότι  και εάν ακόμη για λόγους άγνωστους σε εμάς, το ρολόι της εφημερίδας «δρόμος» σταμάτησε στο δρόμο προς τον 20ο αιώνα και για αυτό οι τελευταίες φεμινίστριες, αγωνίστριες που φιλοξενεί είναι γεννημένες πριν τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο, όλες θυμόμαστε, ακούσαμε διαβάσαμε και για πολλές άλλες που συνδιαμόρφωσαν, βελτιστοποίησαν καθόρισαν και καθορίζουν  τη συνεχώς εμπλουτιζόμενη κινηματική πορεία του φεμινισμού. Και είμαστε σίγουρες ότι και πολλοί σύντροφοί μας το ξέρουν ότι είναι πάρα πολλές οι φεμινίστριες, στην ιστορία και στη ζωή, εκτός από τις δέκα «αφιερωμένες» στο «δρόμο».

Συνεχίζοντας την ανάγνωση του αφιερώματος, συνεχίζονται και οι προβληματισμοί μας. Το ξέρουμε ότι δεν είναι προσωπικό μας πρόβλημα η ανισότητα, η αδικία, η εκμετάλλευση. Αλλά θιγόμαστε η καθεμιά μας προσωπικά όταν κρίνουν τη δράση μας και την κινηματική μας στράτευση με τους όρους των αναπαλαιωμένων κανονιστικών δίπολων: ενσωμάτωση - αγωνιστικότητα, ρεβιζιονισμός - ορθόδοξος κομμουνισμός.

Διεκδικήσαμε και διεκδικούμε «να μην παίρνουν την αλήθεια μας να μας την κάνουν ψέμα». Οι υπερβολές δε μας χαϊδεύουν τα αυτιά. Είναι δήγματα ενοχλητικά. Προβληματιζόμαστε όταν διαβάζουμε: «Είναι λίγο να πούμε πως ο φεμινισμός …άλλαξε ριζικά τους ανθρώπινους πολιτισμούς». Οι φεμινίστριες δεν είναι, ούτε υπήρξαν, ούτε θέλουν, ούτε θέλησαν ποτέ να είναι μάγισσες ή θεές. Ο φεμινισμός βελτίωσε τη θέση της γυναίκας εντός του σύγχρονου πολιτισμού, αλλά για να αλλάξουμε ριζικά τον σύγχρονο ανθρώπινο πολιτισμό δε φτάνουν δέκα φεμινίστριες στο δρόμο, ούτε οι χιλιάδες, οι μυριάδες γυναίκες μπορούν να το κάνουν από μόνες τους. Ο πολιτισμός αλλάζει στην καθημερινότητα, σε όλους τους δρόμους και με όλους τους τρόπους μέσα από τις αλληλέγγυες δράσεις των γυναικών, των ανδρών, των γκέι, των λεσβιών, των αλλοδαπών μεταναστών, της νεολαίας και όλων των εκμεταλλευόμενων ενάντια στις δομές και εκφορές της αδικίας και της εξουσίας.

… Πρέπει όμως να ομολογήσουμε ότι όταν η ανάγνωσή μας περιηγήθηκε στις άλλες σελίδες και μάλιστα έφτασε στο οπισθόφυλλο συνειδητοποιήσαμε ότι το τετρασέλιδο ήταν μια όαση στο «δρόμο». Στην τελευταία σελίδα μας περίμενε και η …Τζούλια. Αλλά αυτό ξεπερνάει τα όρια της δημιουργικής αντιπαράθεσης και κριτικής, ανοίγει άλλα θέματα και δεν θέλουμε επί του παρόντος να πάμε τόσο πολύ πίσω. Επιμένουμε …φεμινιστικά.

Ελένη Μπέλα