Για την πολυπολιτισμικότητα
Όπως γράφει ο S Zizek «Στη σημερινή αγορά βρίσκουμε ένα σωρό προϊόντα από τα οποία έχουν αφαιρεθεί οι βλαβερές τους συνέπειες:καφέ χωρίς καφεΐνη, κρέμα γάλακτος χωρίς λιπαρά, μπίρα χωρίς αλκοόλ…. Και ο κατάλογος συνεχίζεται:τι θα λέγαμε για το εικονικό σεξ ως σεξ χωρίς σεξ, για το δόγμα του Κόλιν Παoυοελ για πόλεμο χωρίς απώλειες(από την πλευρά μας φυσικά) ως πόλεμο χωρίς πόλεμο, για τον σύγχρονο επαναπροσδιορισμό της πολιτικής ως της τέχνης της διαχείρισης από τους ειδικούς ως πολιτική χωρίς πολιτική, μέχρι και για τον σημερινό ανεκτικό φιλελεύθερο πολυπολιτιμό ως μια εμπειρία του Άλλου στερημένου από την Ετερότητα του(του εξιδανικευμένου Άλλου που χορεύει συναρπαστικούς χορούς, και υιοθετεί μια οικολογικά ορθή ,ολιστική προσγγιση της πραγματικότητας ενώ γεγονότα όπως ο ξυλοδαρμός της συζύγου μένουν εκτος του οπτικού μας πεδίου
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 1, 2007
Όμως ,μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι η εκδοχή αυτή της πολυπολιτισμικότητας αποδείχθηκε υπερβολικά στενή. Η ανοχή επιδεικνυόταν σε ότι θεωρείται ”πολιτισμικό” γραφικό ,διακοσμητικό και άρα ακίνδυνο Όπως παρατηρεί ο Alain Badiou οι δηλωμένοι απόστολοι της ηθικής και του ”δικαιώματος στη διαφορά” είναι εμφανώς τρομαγμένοι από τις κάπως εντονότερες διαφορές[..]Για να πούμε την αλήθεια αυτός ο περιβόητος ”άλλος” δεν είναι εμφανίσιμος παρά μόνο εάν είναι ένας καλός άλλος, πού σημαίνει τι ,αν όχι ότι είναι ο ίδιος μ ‘ εμάς’,
Για να παραθέσουμε τον Φρανς Φουκουγιαμα :«Αυτό που αφήνει να εννοηθεί το αίτημα για ισότητα στην αναγνώριση είναι ότι αν αφαιρέσουμε από ένα πρόσωπο όλα τα ενδεχομενικά και τυχαία χαρακτηριστικά του , παραμένει κάποια ουσιώδης ανθρώπινη ιδιότητα από κάτω που αξίζει κάποιον ελάχιστο σεβασμό – ας την αποκαλέσουμε Παράγοντα Χ. Επιδερμίδα, χρώμα , εμφάνιση, κοινωνική τάξη και πλούτος, φύλο, πολιτισμικό πλαίσιο, ακόμα και τα φυσικά ταλέντα κάποιου , αποτελούν όλα ατυχήματα της γέννησης και υπάγονται στην συνομοταξία των μη ουσιαστικών χαρακτηριστικών …. Αλλά στο πολιτικό πεδίο δούμε την υποχρέωση να σεβόμαστε όλους τους ανθρώπους εξισου , επειδή έχουν στην κατοχή τους τον Παράγοντα Χ.»
Ποιος είναι αυτό ο απροσδιόριστος παράγοντας Χ . ο Zizek σε ένα απροσδόκητο παράδειγμα μας θυμίζει τα σοκολατένια αυγ΄τα Κιντερ έκπληξη. Είναι άδεια σοκολατένια τσόφλια αυγών τυλιγμένα σε λαμπερά χρωματισμένο χαρτι¨όταν ξετυλίγεις το αυγό και σας το σοκολατένιο κέλυφος βρίσκεις στο εσωτερικό του ένα μικρό πλαστικό παιχνίδι. Το παιδί που αγοράζει αυτό το σοκολατένιο αυγό συχνά το ξετυλίγει νευρικά και απλώς σπάει τη σοκολάτα , χωρίς να μπαίνει στον κόπο να τη φάει, ενδιαφερόμενος μόνο για το παιχνίδι στο εσωτερικό του. Στην ουσία λέει ο Zizek, αυτό το παιχνίδι , με το μικρό αντικείμενο γεμίζει το κεντρικό κενό της επιθυμίας μας, τον κρυμμένο θησαυρό, το «άγαλμα» το οποίο βρίσκεται στο κέντρο του πράγματος που επιθυμούμε. Ο Zizek μας θυμίζει ότι «κανένα προϊόν δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που δημιουργεί. Όπως γνωρίζουμε από τον Μαρξ, το εμπόρευμα είναι μια μυστηριώδης οντότητα γεμάτη θεολογικά καπρίτσια, ένα συγκεκριμένο αντικείμενο που ικανοποιεί μια συγκεκριμένη ανάγκη, αλλά ταυτόχρονα υπόσχεται και «κάτι περισσότερο» μια απύθμενη απόλαυση που ο αληθινός της τόπος είναι η φαντασίωση- κάθε διαφήμιση απευθύνεται σε αυτόν τον φαντασματικό χώρο ( «Αν πιεις το Χ , δεν θα είναι απλώς ένα ποτό , αλλά επίσης …)Ετσι , το αυγό της Κιντερ μας παρέχει τη φόρμουλα για κάθε προϊόν που υπόσχεται «περισσότερα» ,όπως Αγοραστέ μια συσκευή DVD και αποκτήστε πέντε DVD δωρεάν η σε ακόμα αμεσότερη μορφή ,περισσότερο από το ίδιο « Αγοράστε αυτή την οδοντόπαστα και πάρτε δωρεάν ένα τρίτο επιπλέον » .
. Τι άλλο μπορεί να είναι αυτός ο απροσδιόριστος παράγοντας Χ του Φουκουγιαμα παρά η κρυμμένη μυστική ουσία του εμπορεύματος (αυτή δηλαδή που παράγει πλεόνασμα , υπεράξια )
( Απο το Ταυτότητες και Ξενοι , Περ ΕΝΕΚΕΝ
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 1, 2007
Την περασμένη δεκαετία ”πολυπολιτισμικότητα’‘ έμοιαζε να γίνεται, όργανο του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου πού ως ”γενικό ισοδύναμο” εξισώνει τις διαφορές μέσα και από την αποδοχή της κυριαρχίας του. .Νομιμοποιημένος ”κοσμοπολίτης ” να θεωρείται ο ,νομαδικού τύπου, υπηρέτης του κεφαλαίου, ο πολύχρωμος άοσμος άνθρωπος πού ,σύμφωνα με μια παλιότερη διαφήμιση του CΝΝ, το πρωί βρίσκεται στη Μόσχα ,το μεσημέρι στη Νέα Υόρκη και το βράδυ στο Παρίσι .
Ομως κανένας δεν μπορεί να είναι πολίτης του κόσμου όπως είναι πολίτης της χώρας του.(..)
Οι πολιτικές έννοιες θεμελιώνονται στην πολλαπλότητα , την ποικιλία και τους αμοιβαίους περιορισμούς. Ένας πολίτης είναι εξ ορισμού πολίτης μεταξύ πολιτών μιας χώρας ανάμεσα σε άλλες χώρες. Τα δικαιώματα του και υποχρεώσεις του πρέπει να είναι ορισμένα και περιορισμένα, όχι μόνον από αυτά των συμπολιτών του αλλά και από τα σύνορα ενός εδάφους(…..)Η θέσπιση μιας κυρίαρχης παγκόσμιας τάξης , μακραν από του να είναι προϋπόθεση μιας παγκόσμιας πολιτικοτητας, θα ήταν το τέλος κάθε πολιτικοτητας. Δεν θα ήταν το απόγειο της παγκόσμιας πολιτικής αλλά ακριβέστατα το τέλος της
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 1, 2007
Κι εδώ θα ήθελα να προτείνω κάπως συμπυκνωμένα βέβαια μια άλλη εκδοχή της πολυπολιτισμικότητας
Προτείνω την πολυπολιτισμικότητα ως αφετηρία για τον αναστοχασμό πάνω στην φυση , της δικής μας ταυτότητας. Οι ταυτότητες εμπεριέχουν ως συγκολλητική ουσία ως τσιμέντο, την εκάστοτε κυρίαρχη ιδεολογία .Οι ταυτότητες σχεδόν ποτέ δεν είναι καθαρά βιολογικές ή πολιτιστικές . Ενέχουν μια βαθύτατη πολιτική φύση, αντανακλούν σχέσεις κυριαρχίας ,εξουσίας. Οι” άλλοι” πολιτισμοί δεν αποτελούν απλά φολκλόρ ,αποτελούν συμπυκνωμένες πολιτικές πρακτικές, παράγονται από και παράγουν πολιτική,
Προτεινω συνεπώς την αποδοχή της διαφορετικότητας του άλλου, όχι ως πεδίου επέκτασης της δικής μας ,”καλής” πολυπολιτισμικότητας, αλλά ως αφετηρίας για την κατανόηση των ρωγμών της δικής μας ταυτότητας, για την διάλυση του δικού μας ιδεολογικού τσιμέντου. Αντικρίζοντας δηλαδή τον άλλο να υποψιασθούμε ότι και η δική μας ταυτότητα δεν ειναι τόσο ενιαία , τόσο συμπαγής ,τόσο βέβαιη .Κοιτάζοντας ον άλλο, να κοιτάξουμε τον άλλο μέσα μας(εθνικό ,πολιτικό, ή τον Ασυνείδητο προσωπικό μας άλλο). «Παραδόξως- λέει η Κριστεβα- ο ξένος μας κατοικεί, είναι η κρυμμένη πλευρά της ταυτότητας μας, ο τόπος όπου ερημώνεται η κατοικία μας..»
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 1, 2007
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/11/13/5-11-2007/
σχ 241
βλ και ΕΝΕΚΕΝ Τ.4 ΤΑΥΤΟΤΗΤΕς ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ
Όπως γράφει ο S Zizek «Στη σημερινή αγορά βρίσκουμε ένα σωρό προϊόντα από τα οποία έχουν αφαιρεθεί οι βλαβερές τους συνέπειες:καφέ χωρίς καφεΐνη, κρέμα γάλακτος χωρίς λιπαρά, μπίρα χωρίς αλκοόλ…. Και ο κατάλογος συνεχίζεται:τι θα λέγαμε για το εικονικό σεξ ως σεξ χωρίς σεξ, για το δόγμα του Κόλιν Παoυοελ για πόλεμο χωρίς απώλειες(από την πλευρά μας φυσικά) ως πόλεμο χωρίς πόλεμο, για τον σύγχρονο επαναπροσδιορισμό της πολιτικής ως της τέχνης της διαχείρισης από τους ειδικούς ως πολιτική χωρίς πολιτική, μέχρι και για τον σημερινό ανεκτικό φιλελεύθερο πολυπολιτιμό ως μια εμπειρία του Άλλου στερημένου από την Ετερότητα του(του εξιδανικευμένου Άλλου που χορεύει συναρπαστικούς χορούς, και υιοθετεί μια οικολογικά ορθή ,ολιστική προσγγιση της πραγματικότητας ενώ γεγονότα όπως ο ξυλοδαρμός της συζύγου μένουν εκτος του οπτικού μας πεδίου
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 1, 2007
Όμως ,μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι η εκδοχή αυτή της πολυπολιτισμικότητας αποδείχθηκε υπερβολικά στενή. Η ανοχή επιδεικνυόταν σε ότι θεωρείται ”πολιτισμικό” γραφικό ,διακοσμητικό και άρα ακίνδυνο Όπως παρατηρεί ο Alain Badiou οι δηλωμένοι απόστολοι της ηθικής και του ”δικαιώματος στη διαφορά” είναι εμφανώς τρομαγμένοι από τις κάπως εντονότερες διαφορές[..]Για να πούμε την αλήθεια αυτός ο περιβόητος ”άλλος” δεν είναι εμφανίσιμος παρά μόνο εάν είναι ένας καλός άλλος, πού σημαίνει τι ,αν όχι ότι είναι ο ίδιος μ ‘ εμάς’,
Για να παραθέσουμε τον Φρανς Φουκουγιαμα :«Αυτό που αφήνει να εννοηθεί το αίτημα για ισότητα στην αναγνώριση είναι ότι αν αφαιρέσουμε από ένα πρόσωπο όλα τα ενδεχομενικά και τυχαία χαρακτηριστικά του , παραμένει κάποια ουσιώδης ανθρώπινη ιδιότητα από κάτω που αξίζει κάποιον ελάχιστο σεβασμό – ας την αποκαλέσουμε Παράγοντα Χ. Επιδερμίδα, χρώμα , εμφάνιση, κοινωνική τάξη και πλούτος, φύλο, πολιτισμικό πλαίσιο, ακόμα και τα φυσικά ταλέντα κάποιου , αποτελούν όλα ατυχήματα της γέννησης και υπάγονται στην συνομοταξία των μη ουσιαστικών χαρακτηριστικών …. Αλλά στο πολιτικό πεδίο δούμε την υποχρέωση να σεβόμαστε όλους τους ανθρώπους εξισου , επειδή έχουν στην κατοχή τους τον Παράγοντα Χ.»
Ποιος είναι αυτό ο απροσδιόριστος παράγοντας Χ . ο Zizek σε ένα απροσδόκητο παράδειγμα μας θυμίζει τα σοκολατένια αυγ΄τα Κιντερ έκπληξη. Είναι άδεια σοκολατένια τσόφλια αυγών τυλιγμένα σε λαμπερά χρωματισμένο χαρτι¨όταν ξετυλίγεις το αυγό και σας το σοκολατένιο κέλυφος βρίσκεις στο εσωτερικό του ένα μικρό πλαστικό παιχνίδι. Το παιδί που αγοράζει αυτό το σοκολατένιο αυγό συχνά το ξετυλίγει νευρικά και απλώς σπάει τη σοκολάτα , χωρίς να μπαίνει στον κόπο να τη φάει, ενδιαφερόμενος μόνο για το παιχνίδι στο εσωτερικό του. Στην ουσία λέει ο Zizek, αυτό το παιχνίδι , με το μικρό αντικείμενο γεμίζει το κεντρικό κενό της επιθυμίας μας, τον κρυμμένο θησαυρό, το «άγαλμα» το οποίο βρίσκεται στο κέντρο του πράγματος που επιθυμούμε. Ο Zizek μας θυμίζει ότι «κανένα προϊόν δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που δημιουργεί. Όπως γνωρίζουμε από τον Μαρξ, το εμπόρευμα είναι μια μυστηριώδης οντότητα γεμάτη θεολογικά καπρίτσια, ένα συγκεκριμένο αντικείμενο που ικανοποιεί μια συγκεκριμένη ανάγκη, αλλά ταυτόχρονα υπόσχεται και «κάτι περισσότερο» μια απύθμενη απόλαυση που ο αληθινός της τόπος είναι η φαντασίωση- κάθε διαφήμιση απευθύνεται σε αυτόν τον φαντασματικό χώρο ( «Αν πιεις το Χ , δεν θα είναι απλώς ένα ποτό , αλλά επίσης …)Ετσι , το αυγό της Κιντερ μας παρέχει τη φόρμουλα για κάθε προϊόν που υπόσχεται «περισσότερα» ,όπως Αγοραστέ μια συσκευή DVD και αποκτήστε πέντε DVD δωρεάν η σε ακόμα αμεσότερη μορφή ,περισσότερο από το ίδιο « Αγοράστε αυτή την οδοντόπαστα και πάρτε δωρεάν ένα τρίτο επιπλέον » .
. Τι άλλο μπορεί να είναι αυτός ο απροσδιόριστος παράγοντας Χ του Φουκουγιαμα παρά η κρυμμένη μυστική ουσία του εμπορεύματος (αυτή δηλαδή που παράγει πλεόνασμα , υπεράξια )
( Απο το Ταυτότητες και Ξενοι , Περ ΕΝΕΚΕΝ
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 1, 2007
Την περασμένη δεκαετία ”πολυπολιτισμικότητα’‘ έμοιαζε να γίνεται, όργανο του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου πού ως ”γενικό ισοδύναμο” εξισώνει τις διαφορές μέσα και από την αποδοχή της κυριαρχίας του. .Νομιμοποιημένος ”κοσμοπολίτης ” να θεωρείται ο ,νομαδικού τύπου, υπηρέτης του κεφαλαίου, ο πολύχρωμος άοσμος άνθρωπος πού ,σύμφωνα με μια παλιότερη διαφήμιση του CΝΝ, το πρωί βρίσκεται στη Μόσχα ,το μεσημέρι στη Νέα Υόρκη και το βράδυ στο Παρίσι .
Ομως κανένας δεν μπορεί να είναι πολίτης του κόσμου όπως είναι πολίτης της χώρας του.(..)
Οι πολιτικές έννοιες θεμελιώνονται στην πολλαπλότητα , την ποικιλία και τους αμοιβαίους περιορισμούς. Ένας πολίτης είναι εξ ορισμού πολίτης μεταξύ πολιτών μιας χώρας ανάμεσα σε άλλες χώρες. Τα δικαιώματα του και υποχρεώσεις του πρέπει να είναι ορισμένα και περιορισμένα, όχι μόνον από αυτά των συμπολιτών του αλλά και από τα σύνορα ενός εδάφους(…..)Η θέσπιση μιας κυρίαρχης παγκόσμιας τάξης , μακραν από του να είναι προϋπόθεση μιας παγκόσμιας πολιτικοτητας, θα ήταν το τέλος κάθε πολιτικοτητας. Δεν θα ήταν το απόγειο της παγκόσμιας πολιτικής αλλά ακριβέστατα το τέλος της
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 1, 2007
Κι εδώ θα ήθελα να προτείνω κάπως συμπυκνωμένα βέβαια μια άλλη εκδοχή της πολυπολιτισμικότητας
Προτείνω την πολυπολιτισμικότητα ως αφετηρία για τον αναστοχασμό πάνω στην φυση , της δικής μας ταυτότητας. Οι ταυτότητες εμπεριέχουν ως συγκολλητική ουσία ως τσιμέντο, την εκάστοτε κυρίαρχη ιδεολογία .Οι ταυτότητες σχεδόν ποτέ δεν είναι καθαρά βιολογικές ή πολιτιστικές . Ενέχουν μια βαθύτατη πολιτική φύση, αντανακλούν σχέσεις κυριαρχίας ,εξουσίας. Οι” άλλοι” πολιτισμοί δεν αποτελούν απλά φολκλόρ ,αποτελούν συμπυκνωμένες πολιτικές πρακτικές, παράγονται από και παράγουν πολιτική,
Προτεινω συνεπώς την αποδοχή της διαφορετικότητας του άλλου, όχι ως πεδίου επέκτασης της δικής μας ,”καλής” πολυπολιτισμικότητας, αλλά ως αφετηρίας για την κατανόηση των ρωγμών της δικής μας ταυτότητας, για την διάλυση του δικού μας ιδεολογικού τσιμέντου. Αντικρίζοντας δηλαδή τον άλλο να υποψιασθούμε ότι και η δική μας ταυτότητα δεν ειναι τόσο ενιαία , τόσο συμπαγής ,τόσο βέβαιη .Κοιτάζοντας ον άλλο, να κοιτάξουμε τον άλλο μέσα μας(εθνικό ,πολιτικό, ή τον Ασυνείδητο προσωπικό μας άλλο). «Παραδόξως- λέει η Κριστεβα- ο ξένος μας κατοικεί, είναι η κρυμμένη πλευρά της ταυτότητας μας, ο τόπος όπου ερημώνεται η κατοικία μας..»
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 1, 2007
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/11/13/5-11-2007/
σχ 241
βλ και ΕΝΕΚΕΝ Τ.4 ΤΑΥΤΟΤΗΤΕς ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ
4 σχόλια:
Πολύ σωστή αντιμετώπιση του θέματος.
Στην πραγματικότητα, όμως, συχνά-πυκνά η σύγκρουση μεταξύ πολυπολιτισμικότητας (από τη μία πλευρά) και του (αρκετά "φλού") αντιθέτου της, στην Ελλάδα σήμςρα, αποσκοπεί στην ασφαλή και πολιτικά ορθή (ως προς την κυρίαρχη εθνική κουλτούρα) διοχέτευση και εκτόνωση των λογιών-λογιών συναισθημάτων φυλετικής και πολιτισμικής ΑΠΟΣΤΡΟΦΗΣ του Ελληνα απέναντι στη Διαφορετικότητα, απέναντι στον υποτιθέμενα απειλητικό ξένο μετανάστη (κυρίως Αλβανό) που μετασχηματίζεται έτσι από άκακος (συνήθως) παρείσακτος και ξένος (που "μας κλέβει τις δουλειές") σε ένα ακούσιο (ή και εκούσιο ενίοτε) "όργανο της Νέας Τάξης" (που πάντα θέλει το κακό μας).
Ετσι, για τον Ελληνάρα πατριώτη με αριστερές ανησυχίες, αυτή η "πάλη κατά της "πολυπολιτισμικότητας" (όπως την αντιλαμβάνεται) αποτελεί και μέθοδο ΑΠΟ-ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗΣ για τα δικά του κρυμμένα (ακόμη και από τον ίδιο) ρατσιστικά ή σχεδόν ρατσιστικά, μονολιθικώς Ελληνικά κρυπτο-εθνικιστικά συναισθήματα, τα οποία αν τα αντιμετώπιζε με συνέπεια και με αυτοκριτική διάθεση θα αντιλαμβανόταν την πάναπλη, προφανή αναγκαιότητα να ΤΑ ΑΠΟΒΑΛΛΕΙ για να είναι συνεπής με την "αριστεροσύνη" του. Κοινώς, το "ρίχνει στο σορολόπ". Δεν χρειάζεται να απολογείται πια για την έντονη ανικανότητά του να δεχτεί τον Αλλο και τον Διαφορετικό, αφού έχει βρει ήδη την τέλεια μέθοδο, το "τέλειο έγκλημα" της δαιμονοποίησης του Αλλου σαν οργάνου ή εκπροσώπου της περίφημης αυτής πολυπολιτισμικότητας, που... όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα (προσωπικά) ποτέ, στην Ελλάδα. Βρήκα μόνο ξένους φουκαράδες και ντόπιους Ελληναράδες, κατά τα το μάλλον ή ήτον ξενόφοβους (αν όχι ρατσιστές)....
Αυτά και άλλα πολλά. Ωραίο το μπλογκ, ΟΛΑ σου τα μπλογκ μπήκαν στο μπλογκ-ρολ ΠΑΡΑ το γεγονός ότι έχω κάτι μικρο-παράπονα προσωπικά (που θεωρώ αμελητέα).
Καλή συνέχεια.
Πολυπολιτισμικότητα versus Εθνική Κουλτούρα Reloaded
η πολυπολιτισμικότητα που επικρατεί σήμερα, ως ανοχή στο διαφορετικό, είναι επίπλαστη, ανεξάρτητα από αν αυτό είναι καλό ή κακό.
επειδή οι οπαδοί της δεν είναι πρόθυμοι να αποδεχτούν την μπούργκα (ακόμη κι αν αυτή επιβάλλεται με το ζόρι), τη σαρία, τις κάστες κ.λπ. αλλά αν σε αποδεχτώ μισό, τότε είμαι πολυπολιτισμικός υπό προϋποθέσεις. κι επειδή ο άλλος (ο μη δυτικός) δεν τρώει πια μπανάνες στο δέντρο, αλλά είναι οικονομική δύναμη, είναι σίγουρο πως κι αυτός πράττει το ίδιο, βλέπει τον Άλλον με εκείνη την ημιανοχή: δέχεται τις δυτικές ανέσεις και τεχνολογία, αποστρέφεται ή δεν αφομοιώνει το δυτικό (ελληνικό-χριστιανικό-ρωμαϊκό-νεωτερικό) πνεύμα.
ο Άλλος ποτέ δε θα μπορέσει να είναι Εγώ. εναλλάξ μας φαίνεται ως εξωτικός ή ως βάρβαρος και οι στιγμές κατά τις οποίες δε συμβαίνει τίποτε από αυτά είναι συνήθως οι στιγμές της πλήρους αδιαφορίας και αναισθησίας προς τον Άλλο.
κι ό,τι γίνεται με τον άλλο γίνεται και με τον εαυτό μας. άλλοτε τον θεωρούμε εξωτικό (εξωτικά υπέροχο και ανυψωμένο), άλλοτε βάρβαρο (άθλιο και ταπεινό).
εγώ σε αντίθεση με τον ομάδεον, έχω δει ελληναράδες, έχω δει και ξένους που δε λογαριάζουν τίποτε, έχω δει και φιλήσυχους και φουκαράδες ξένους, έχω δει και έλληνες φιλικούς ή μη επιθετικούς προς τους μετανάστες.
Είπεν ο Γιάννης (προ μηνών)
η πολυπολιτισμικότητα που επικρατεί σήμερα, ως ανοχή στο διαφορετικό, είναι επίπλαστη, ανεξάρτητα από αν αυτό είναι καλό ή κακό.... μπλα, μπλα, μπλα
Γι' αυτό είναι ΚΑΙ Ελληναράδικη, δηλαδή ΔΗΘΕΝ. Πρέπει (αντί αυτου) να γίνει ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ! :)
Το "φάρμακο" δεν είναι λιγώτερη Πολλαπλότητα Πολιτισμών αλλά ΠΟΛΥ περισσότερη, αρκεί εκείνος που ζητάει το φάρμακο να το αποκτάει ο ίδιος και ΟΧΙ με το ζόρι.
Καυχιέται ο Ιωάννης
"εγώ σε αντίθεση με τον ομάδεον, έχω δει ελληναράδες, έχω δει και ξένους που δε λογαριάζουν τίποτε, έχω δει και φιλήσυχους και φουκαράδες ξένους, έχω δει και έλληνες φιλικούς ή μη επιθετικούς προς τους μετανάστες."
Ε, ναι, κι εγώ είδα τέτοιους, πολλούς. Οταν όμως κατάλαβα τη μαλακία των ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ, "τα είδα όλα"... :)
Το "σε αντίθεση με τον ομαδεών" μας μάρααανεεε...
Ωραίος ο νέος, αλλά κι ο Αρχαίος...
ΠΙΟ ακραίος! χεχε
Δημοσίευση σχολίου