Μια σφαγή ειναι μεν εμπειρικό δεδομένο
(σε οτι αφορά αυτους που την διεπραξαν ή που σφαχτηκαν (δειγμα παθών , αγριοτητας κ.λ.π)
–Αλλα ταυτοχρονα αποκτα και χαρακτηρα
α) μυνηματος ,(εκφοβισμου , τρομακρατιας προς τους υπολιπους Αλλους (Φυγετε, μη παθετε τα ιδια )
β Τελετουργια μυησης μεσω μιας σφαγής που εν τελει Εθνοδομεί,μεσω της συν-ενοχής (μεσω της συμμετοχής σε μια σφαγή - Αυτοι που συμμετειχαν κοβουν πια τις γεφυρες -δεν μπορουν να κανουν πίσω …
και αυτό το δευτερο εχει να κανει με το Πολιτικό.
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 7, 2007
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/11/13/5-11-2007/
σχ 309
Ετσι μια σφαγή μπορει, περα απο α) εμπειρικό γεγονός ναβ) λειτουργεί και ως Σημαινον που (αργοτερα-εκ των υστερων )παραγεμίζεται με νεα Σημαινόμενα…
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 7, 2007
Μιας και μιλαμε για σφαγές ..ας θυμηθουμε λίγο και το Ολοκαυτωμα (μιας και ειναι επικαιρη η Δίκη Πλευρη…
Η ιστορία είναι γεμάτη σφαγές. Ακόμα και γενοκτονίες. Για πολλούς λόγους Θρησκευτικούς, εθνικιστικούς, ταξικούς, αντικομμουνιστικους, Διεθνιστικους. Πόσα εκατομμύρια εξόντωσαν οι Αμερικάνοι στην Ιαπωνια, στη Βόρεια Κορέα (δυο, τρία;περισσότερα; Πόσα οι Ιάπωνες όταν εισέβαλαν στην Κίνα (μιλάμε για δεκάδες εκατομμυρίων). Πόσοι εξοντωθήκαν στην Ρωσική επανάσταση; Παλιότερα; Πόσους εξόντωσε ο Τζεγκις Χαν και άλλοι.
Όμως το Ολοκαύτωμα ήταν κάτι άλλο: Το να εξοντώσεις σκληρά , ανελέητα, με σφαγές και πολλές φορές γενοκτονίες ένα εθνικό, θρησκευτικό, ταξικό αντίπαλο (μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους) ήταν κάτι το σχετικά σύνηθες στην ιστορία.
Το έκαναν πολλοί, ακόμα και οι κατά τεκμήριο Δημοκράτες, οι Γάλλοι επαναστάτες .: όχι μόνο έκοψαν καμια 30 αρια χιλιάδες κεφαλιά, αλλά και έπαιξαν στο αίμα την εξέγερση των χωρικών στην Βανδεα.
Όμως το ολοκαύτωμα ήταν η συστηματική και ανερυθριαστη εξόντωση εχθρών που δεν ήσαν καν εχθροί .
Δεν ήταν π.χ εθνικά εχθροί οι Εβραίοι ούτε θρησκευτικά (δεν τους έσωζε η αλλαγή πίστης λογού χάρη). Ήταν ένας κατασκευασμένος, ένας επινοημένος εχθρός συμφωνά με την παράνοια της ναζιστικής ιδεολογίας. Και πως εξοντώνονταν; Ήταν τρομακτικό; σε μικρούς χώρους ( π.χ 300 τμ ) εξοντωντοναν 10.000, 20.000 την ημέρα. Και δεν είχε καν, να κάνει η εξόντωση με τις τύχες του πολέμου. Η εξόντωση έπρεπε να γίνει είτε κέρδιζαν τον πόλεμο είτε όχι.
Οι Ναζί στερούσαν δικές τους δυνάμεις από το μέτωπο για να εξοντώσουν Εβραίους. Το Ολοκαύτωμα, ήταν ασύγκριτο στην αχρειότητα του . Ήταν το υπέρτατο κακό.
Και βεβαία το ολοκαύτωμα δεν αφορούσε μόνο τους Εβραίους.
Πολλοί θα πουν : φυσικά αφορούσε και κομμουνιστές, Ρώσους, Πολωνούς, Έλληνες. Όμως εγώ δεν εννοώ αυτό. Όχι γιατι δεν εξόντωσαν και αυτούς οι Ναζί. Όμως αυτοί ήσαν αντίπαλοι, στρατιωτικοί ή ιδεολογικοί αντίπαλοι.
Όχι, όταν λέω ότι δεν αφορούσε μονό τους Εβραίους, εννοώ τους άλλους αδυνάμους, Αυτούς που δεν έφταιξαν σε τίποτε , αυτούς που ούτε καν (δεν μπορούσαν ) αντισταθήκαν. Μήπως οι πρώτες δοκιμές δεν αφορούσαν τα παιδιά με διανοητικές αναπηρίες; Τους ψυχικά ασθενείς; Ολοκαυτώματα με τά ροζ τρίγωνα, με θύματα τους τσιγγάνους.
Το Ολοκαύτωμα ήταν ένα σχέδιο των Ναζί για να καθαρίσουν την κοινωνία από ότι θεωρούσαν βρώμικο και άρρωστο, να την κάνουν τελεία, καθαρή και υγιή. Το ολοκαύτωμα ήταν ένα πείραμα καθαριότητας.
Ήθελαν την αγνή άσπιλη, αμόλυντη τελεία κοινωνία, ένα όνειρο καθαρότητας και φτιάξανε έναν εφιάλτη
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 8, 2007
Η ιδιαιτερότητα του σύγχρονου ρατσισμού δεν αφορά τις νοοτροπίες, τις ιδεολογίες τα ψέματα της εξουσιας.Αφορά την τεχνική της εξουσίας , την τεχνολογία της εξουσίας …τη λειτουργία του κράτους, το οποίο είναι υποχρεωμένο να χρησιμοποιεί τη φυλή, την εξόντωση των φυλών και την κάθαρση της φυλής για να ασκεί την κυριαρχική της εξουσία
…………………….
Σε τελική ανάλυση ο ναζισμός αποτελεί όντως την ανάπτυξη των νέων μηχανισμών εξουσίας . Το ναζιστικό κρατος το μόνο κράτος στο οποιο οι βιολογικές ρυθμίσειw λαμβάνονται τόσο επίμονα υπόψη .
Πειθαρχική εξουσία, βιοεξουσία :χαρακτηριστικά και ερείσματα της ναζιστικής κοινωνίας σε ολες τις διαστάσεις της (αναδοχή του βιολογικού στοιχείου της τεκνοποίησης , της κληρονομικότητας , της ασθένειας των ατυχημάτων )ο έλεγχος των απρόοπτων που χαρακτηρίζουν τις βιολογικές διαδικασίες ήταν ένας από τους άμεσους στόχους των καθεστώτων …
Παράλληλα όμως με την καθολικά προστατευτική , ρυθμιστική και πειθαρχική κοινωνία έχουμε τη αποχαλίνωση της δολοφονικής εξουσίας, της εξουσίας της θανάτωσης που διατρέχει ολο το κοινωνικό σώμα της ναζιστικής κοινωνίας …δεν παρέχεται στο κράτος μόνο , αλλά σε μια σειρά ατόμων (τάγματα Εφόδου, ες –ες )
Στο ναζιστικό κράτος όλος ο κόσμος έχει δικαίωμα ζωής και θανατου πάνω στο γείτονα του , έστω και διάμεσου της κατάδοσης
Michel Foucault Για την υπεράσπιση της κοινωνίας
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 8, 2007
Ο πόλεμος στο ναζισμό παρουσιάζεται ως η έσχατη και αποφασιστική φάση ολων των πολιτικών διαδικασιων :η πολιτική οφείλει να καταληγειστον πόλεμο
Στόχος του ναζιστικού καθεστώτος δεν είναι απλώς η καταστροφή των άλλων φυλών αλλά και η έκθεση της ίδιας της φυλής στον απόλυτο και καθολικό κίνδυνο του θανάτου. Ο κίνδυνος του θανάτου εγγράφεται μεταξύ των θεμελιακών καθηκόντων της ναζιστικής υπακοής και μεταξύ των κυριοτέρων στόχων της πολιτικής του. Ο πληθυσμός μόνο αν εκτεθεί στο σύνολο του καθολικά στο θάνατο , θα μπορέσει να γίνει μια ανώτερη φυλή να αναγεννηθεί έναντι των άλλων φυλών οι οποίες θα έχουν εξολοθρευτεί ολοκληρωτικά ή θα έχουν τελεσίδικα υποδουλωθεί.
Στους ναζί έχουμε ένα απολύτως ρατσιστικό κράτος, ένα κράτος απολύτως δολοφονικό και αυτοκτονικό . Χαρακτηριστικά που άλληλα επικαλύπτονται τόσο στη τελική λύση (η όπια είχε στο διάμεσου των Εβραίων να εξοντώσει όλες τις άλλες φυλές, σύμβολο και έκφραση των οποίων ήταν οι Εβραίοι )του 1942-1943. και στη συνέχεια στο τηλεγράφημα 71 με το οποίο Ο Χίτλερ τον Απρίλιο του 1945 διάτασσε την καταστροφή των συνθηκών ζωής του ίδιου του γερμανικού Λaου
Michel Foucault Για την υπεράσπιση της κοινωνίας
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 8, 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου