Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΧΡΗΣΤΟΥ : ποιηματακια με παιχνιδιαρικη διαθεση (οταν ημουν στις καλές μου)

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

ή τελος παντων οχι εντελώς στις μαυρες μου...

tamistas είπε...: της ιστορίας ο αποσπερίτης παρωδεί
μεσα στης τερατόχωρας τις φράξεις
και το καλοκαιράκι σαν πορδή
μας βγαίνει, δεν μας μπαίνει να τ' αδράξεις

η μόνα λίτσα κάνει ό,τι θες
η ουπίτσα με το θείο τηνε στρίβει
κι οι άλλες όλες όλο στο μαθές
όντα περιστροφής γύρω από την ήβη

με κούκου η μόνα πίτσα κι οι λοιπές
του χάιδου, του ζεκύλου και των άλλων
κορόιδευαν, αιδοίες, τον γιλγαμές
τον κνούτιζαν, τού πάταγαν τον κάλον

τα ποιηματάκια, παιχνιδιάρικα, λοιπόν
μέσα στα λέπια, βουτηγμένα στα σαλέπια
εν είδει ίππων ποταμών μετά ριπών
λύουν εις γέλωτας τα σφαλερά σικλέτια; 2 Σεπτεμβρίου 2011 στις 6:08 μ.μ.
Νοσφεράτος είπε...: πολύ σωστα!; 3 Σεπτεμβρίου 2011 στις 10:34 π.μ.