καλούμαστε κάποτε σε αποχαιρετισμό

καλούμαστε κάποτε σε αποχαιρετισμό

Των φαντασμάτων μας ,των Μύθων μας, της Μνήμης,προσρμοστειτε -λένε- πάνε πια αυτά

Βυσθιστειτε στο Παρόν , στο κελάηδημα των πουλιών ,στην Εξοχή στη Γαλήνη

στο Τρούμαν Σόου όπου σας κλείσαμε

Βολευτειτε

στις αναπαυτικές καρέκλες -λαιμητόμους , στις τεράστιες Τούρτες παγωτού, στην ασυνάρτητη δική μας φαντασίωση

Ακολουθείτε τον Κανόνα : Ούτε Δεξιά ούτε Αριστερά . Κεφαλαι Μπροστά .

Και κλείστε τα Μάτια σε μέλλον και Παρόν . Βαθιά Αναπνοή. Τραγουδειστε μαζί μας : Η ΕΛΛΆΔΑ ΠΌΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΊΝΕΙ , ΔΕΝ ΤΗΝ ΣΚΙΆΖΕΙ ΦΟΒΈΡΑ ΚΑΜΙΆ ..

Ανάπαυση.. Προσοχή !!!!!!

Εμπρός Μαρς και σ’αυτο το ταξίδι ..

Που δεν τελειώνει δεν μπορεί να τελειώσει .. Σημειωτόν !!! Στη Κινούμενη Άμμο ..

Ποδοπατειστε τον Χρόνο . Λιώστε τον με τις Μπότες.σας

Και μη ξεχνάτε….. Μας Χρωστάτε

ενα Πελώωωωριο Συγνώμη Γιατί Υπαρχετε Γιατι δεν είστε όπως εμείς ..

Γιατι Θυμάστε , γιατί δεν βυθίζεστε στη Λήθη ,γιατί δεν πιστεύετε στον Κανόνα .

Γιατί σας πιάνει τρέλα

Γιατί μουγκρίζετε στα ξαφνικά από τον Πόνο

Γιατί δεν αποκηρύσσετε τους Μύθους σας και δεν με Λησμονεί …

Αποχαιρετώ λοιπόν

Έτσι κιαλλιως όλα είναι ενας Αποχαιρετισμός ..

Όπως η εκπνοή

όπως και το κουβάρι της Μνήμης και της Λήθης