Η παυλικιανή μου

Νοσφεράτος
Ενώ θα επροτιμαγα εκείνη τη Βουλγάρα

πουχε κορμάκι λάστιχο και είχε και φωνάρα….
Βουλγάρα παυλικιανή, με τους λαρυγγισμούς της

με ευλυγισία τρομερή και τους ζογκλερισμους της

μ’ αυτήν θα ερωτευόμουνα εις την Τρανσυλβανία

να παίζει το ταμπούρλο της ,βαλκανική λαγνεία…
να σείεται ο παλιοπυργος, να τρέχουν τα ελάφια….

και να ξεχνώ ,του κόσμου αυτού, τα πάθη και τα λάθια….

......................................

Αχ να χα τη Βουλγάρα μου κείνη με τα ταμπούρλα

Και ας να μη μου πόναγαν ,τα .των οδόντων, ούλα

Να χα Βαλκάνια μικρή από του Μπανσκο μέρη

Με προίκα το ταμπούρλο της και ενα χοιρομέρι…
Και μια σύνταξιν μικρή ,να εγκατασταθούμε

στη Βουλγαριά βασιλικά ,να τρώμε και να πιούμε.