της εποχής τα θάματα, τα κρίματα της ήττας. ... απο τον ταμιστα.. στο τρελο κορακι ,τωρα μόλις

Tamistas είπε...

Βλέπω φωτιά, και χαίρομαι, μες στη σπηλιά ν' ανάβει.
Ζεσταίνει, που μαργώθηκαν, στα δίχτυα τα πουλάκια·
κοράκια και αητόπουλα, σπουργίτια και γεράκια
και περιστέρια του άστεως και καρακάξας σόγια.
Τι 'ναι καιρός, παντάητανε, να γλυκολελαηδήσουν·
να πουν τραγούδια του χαμού, τσ' αγάπης μοιργιολόγια,
να πούν και να ξεδώσουνε, τόσο που τα λερώσαν
της εποχής τα θάματα, τα κρίματα της ήττας.