περι θρησκειων και θανατου(συμβολή στο συνεδριο αριστερας και εκκλησιας)

 Κεντρικό Ζητημα στις Καθη μας Θρησκειες ..


στον Εβραισμό(οχι τοσο βεβαια), Χριστιανισμό , ακομα και στις αιρεσεις ( Γνωστικές κ. α) ειναι το ζητημα της Υπερβασης του Θανατου …


Δηλαδή η ελπίδα της Μεταθανατιας ζωής .

Ακριβώς αντιθετα στις Θρησκειες της απο ανατολής .

 Εκει ο Θανατος απλά δεν Υπηρχε … Ο Ινδοισμός προυποεθετει μια απεραντη , ατελειωτη σειρα μετενασρκωσης ..Εκει ελπίδα ( Βουδισμός ) ειναι η Νιρβανα δηλαδή να μπει τερμα στην ατελειωτη σειρα της αθελητης Ζωής

, την οποία εβλεπαν ενορατικά σαν το ατέρμονο «ταξιδι» των ψυχών και σαν διηνεκή αναγέννηση τους . Η πολυσήμαντη καινοτομία του Βουδα και των προδρόμων του ηταν οτι τόλμησε- πραγμα ανήκουστο για εκείνη την εποχή- να υποστηρίξει πως υπάρχει θανατος , δηλαδή ένα τέρμα, μια διακοπή , τουλαχιστον μια οριστική διακοπή του ατερμονου ταξιδιου των ψυχών ότι υπάρχει μια απελευθερωση» από αυτή την ατέρμονη κίνηση, που αποτελουσε ως τότε αντικείμενο της λαικής ενόρασης;¨ότι εχουμε μια είσοδο των ψυχών στην ”νιρβάνα». Αυτό που καταφερε να ανακαλύψει προοδευτικά και να συλλάβει ενορατικά ο Ινδός στη διαρκεια της ιστορίας του δεν ηταν η αθανασία αλλά ο θανατος . Το βαρος της αποδειξης εδώ ηταν το αντιστροφο από ότι στην Ευρώπη . Σε αντίθεση με την προφανεια »της μετα θαναον ζωής και της αποδημίας ενιωθαν πάντα την ακκατανίκητη επιθυμία ενός τελους ,οπότε αυτά τα αισθήματα βρήκαν την εκφραση τους στις ιδεες του Βούδα για την Νιρβανα…

Ενώ οι γνωστικοι ελπιζουν στην μεταθανατον Αληθινή ζωή ,με την ενωση με τον Αληθινό φωτεινό θεο …(οχι οριστικό τελος οπως στην Νιρβανα…αλλά -μετα τον θανατον την απαρχή της Αληθινής Ζωής.)

———————————–

ετσι κι αλλιως η παραδοση (οπως μαλλον και η φυση )εχει μαλλον οριστικά ,εδώ και καιρό πεθανει .Ζουμε στην πρωτη , στην ιστορια οριστικά μεταπαραδοσιακή κοινωνια Αυτό που ζουμε δεν ειναι μια αναβιωση Θρησκευτικών πραδοσεων αλλά μαλλον η εκ των υστερων Επαν-επινοηση τους .. Ως Life style ,, ..και αυτό κανει τις συγχρονες θρησκευτικές” αναβιωσεις” και φονταμενταλισμους πολύ επικινδυνους(και καθολου Ασυμβατους με την λογική της Παγκοσμιοποιημένης αγοράς)

Οκτώβριος 9, 2007 στο 9:02 μ.μ