Σου χρωστάω ένα ευχαριστώ, Ελλάδα | Të dedikohem një faleminderit,Greqi / http://odromos.wordpress.com/

Σου χρωστάω ένα ευχαριστώ, Ελλάδα | Të dedikohem një faleminderit,Greqi

Ήταν Μάρτιος του 1992, όταν αποφάσισα να έρθω πρώτη φορά στην Ελλάδα. Αρκετά νέος αλλά είχα προλάβει να παντρευτώ κιόλας. Άφησα πίσω τη γυναίκα μου και ξεκίνησα την περιπέτεια. Έφτασα Καλαμπάκα,μαζί με τον αδελφό μου,  μετά από οκτώ ημέρες πεζοπορίας. Από τη τέταρτη ημέρα ,όμως, το περπάτημά μου γινόταν με το ένα παπούτσι στο χέρι. Βλέπεις, η πατούσα  που είχα εγχειρήσει  λίγο καιρό πρίν, δεν είχε την ίδια… επιθυμία με μένα για ταξίδι και το πόδι πρήστηκε άσχημα.
…
Στη Θεσσαλονίκη έφτασα στις 5 το πρωί, με τρένο που είχα πάρει από τη Λάρισα. Αφού πέρασα την λαχτάρα που έπαθα βλέποντας παρατεταγμένα τα ταξί και τα πέρασα για περιπολικά(!), απευθύνθηκα στο πρώτο από αυτά. Ήθελα να πάω στη Δράμα και το μόνο που είχα να δείξω στον οδηγό, ήταν ένας αριθμός τηλεφώνου .0521 25 6… έγραφε το χαρτί που είχα μαζί μου.
…

Ο οδηγός, ένας μεσήλικας κοντά στα 55, με μεγάλη άσπρη γενειάδα που  φορούσε  περιβραχιόνιο πένθους στο μπράτσο του, μου έκανε αρκετές βόλτες μέχρι να φτάσει η ώρα 7 και να φύγει το λεωφορείο για τη Δράμα. Πριν με κατεβάσει, αφού με ξύπνησε πολύ  στοργικά και πατρικά από το βαθύ ύπνο που είχα πέσει (η κούραση των 8 ημερών ήταν αδύνατον να μην με καταβάλει μέσα στη ζέστη του αυτοκινήτου)  όσο αυτός έκανε κούρσες για το μεροκάματο, μου έδωσε μια τυρόπιτα, έναν χυμό κι ένα πακέτο τσιγάρα να καπνίσω. Έκανα κίνηση να του δώσω χρήματα, απο αυτά τα λίγα που είχα μαζί μου . Μου έκλεισε το μάτι φιλικά, κάτι μου είπε στα ελληνικά(που φυσικά  δεν κατάλαβα) και μου έκανε νόημα να τα ξαναβάλω στη τσέπη μου. Το λεωφορείο, σε λίγο θα αναχωρούσε για την πόλη που μετά  θα γινόταν η δεύτερή μου πατρίδα, η πατρίδα των παιδιών μου, και τελικά η Ιθάκη μου…
…

Αν σήμερα, μετά τα 19 χρόνια που ζω στην Ελλάδα, που πλέον τη θεωρώ δεύτερη πατρίδα  μου (και που πολλές φορές αναρωτιέμαι μήπως ο όρος αυτός δεν αποτυπώνει πια τα πραγματικά μου αισθήματα και πρέπει να την αποκαλώ… σκέτο πατρίδα) κάποιον θέλω να βρω , να αγκαλιάσω και να ευχαριστήσω από τη καρδιά μου, είναι αυτός ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Το “ευχαριστώ” όμως πάει και  στην Ελλάδα , που τόσα  πολλά μου προσέφερε  όλα αυτά τα χρόνια και μου προσφέρει καθημερινά, αν και κάποτε ήρθα χωρίς να με προσκαλέσει…