Η Κρίστεβα το 1993προσπαθησε να περιγράψει ένα έθνος κράτος που βρίσκεται σε μια πορεία προς κατάσταση διαρκούς ανεκτικότητας απέναντι στο ξένο, ένα «έθνος χωρίς εθνικισμό»
Χρησιμοποιεί το παράδειγμα της Γαλλίας στο βαθμό που ανταποκρίνεται στην κληρονομιά του Διαφωτισμού Για την Κριστεβα υπάρχει μια μεταβατική έννοια του έθνους(με την έννοια που ο Winnicot δίνει στον όρο Μεταβατικό αντικείμενο: το μαξιλάρι, το κουρελάκι ή το αρκουδάκι που είναι το πρώτο «μη εγώ»στοιχείο και συνθέτει τη γέφυρας που δημιουργεί το παιδί μεταξύ του εσωτερικού κόσμου και της εξωτερικής αντικειμενικής πραγματικότητας) . .«Η Γαλλική εθνική ιδέα λέει η Κριστεβα-μου φαίνεται να έχει προικιστεί με δυο άλλες ιδιότητες :είναι μεταβατική και πολιτιστική […]Το έθνος ως μια σειρά διαφορών ,συνεπώς απαιτεί ότι τα ιδιαίτερα δικαιώματα πρέπει να τονίζονται –όπως εκείνα των ατόμων ,με τις συμπεριφορικές και σεξουαλικές ιδιαιτερότητες΅ των εθνοτικών ομάδων, με τα έθιμα, τα πιστεύω και τις θρησκείες τους. Ταυτόχρονα, αυτές οι διαφορές, απορροφούνται μέσα στο σύνολο του έθνους όπου, αναγνωρισμένες υποχωρούν μπροστά στο «γενικό συμφέρον»…το μεταβατικό έθνος παραμένει επίσης ανοικτό προς άλλα σύνολα που το αναγνωρίζουν αλλά και το περιορίζουν στο όνομα ενός άλλου γενικού συμφέροντος –το γενικό συμφέρον της Ευρώπης και του κόσμου»
χρόνια μετά από το μεταβατικό έθνος έχει απομείνει μόνο το μεταβατικά αντικείμενα (ισλαμική μαντίλα , σημαίας κ.α)
Οι ταυτότητες αντί να παραμείνουν ανοιχτές στο γενικό συμφέρον κλείνονται, η αναδιπλώνονται στον εαυτό τους:,σε φοβικούς εθνικισμούς, φονταμενταλισμούς ,κλειστές κοινότητες .
Σχόλιο από Νοσφεράτος | Δεκέμβριος 2, 2007
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/11/13/5-11-2007/
σχ 250
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου