Απαράλλαχτη, αιώνες, διακρίβωση.
Η πληγή εγκαλεί σαν ιδεολογία.
Σαν ιδεολογία καταλήγουν όλα .
Aλλάζουν έως ότου καταλήξουν.
Κατέληξε κι ο δείνα, στου τάδε την καντίνα.
Αλλάζουν τα πραύματα, στη σωστή βράση.
Ακούω πως πάντοτε τα πάντα, ρει.
Κατανογώ πως δεν σκαμπάζω γρι.
Όλα αλλάζουν,
διεπόμενα από σταθερούς νόμους
που αλλάζονται από άλλους αυστηρότερους
καθώς το συστημάπαν εξοργίζεται
με το χάος που προξένησε
η πεταλούδα
η πεταλούδα
που άλλαξε από κάμπια
Ναι, πάντα todo cambia.
Αλλαχθέντων των αλλακτέων,
όλα αλλάζουν στα πέριξ
κι οι φωτιές. Κι η πτέρυξ
του λεπιδόπτερου, αυθάδης,
περιλούζει με εξαντλαντώσεις,
με φριγδούπους, με ουρλιαθύρους
το είναι, το πίνε, το τρώγε μου.
Αναπνέω
υπάκουος στο νόμο πως
όλα αλλάζουν.
Θα πρόσθετα μια πρέζα αλάτι, μα
τέτοια πρόσθετα σκανδαλίζουν το αίμα μου
και υπόσχεται στο αγγειακό επιθήλιο
σαγρέ επιστρώσεις.
Θ’ αλλάξω χάπια. Όλα αλλάζουν.
Άλλοτε αλλάζουν άλαλα,
και άλλοτε με τράλαλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου