Περί θεών και ανθρωπίνων γεννητικών οργάνων
της Ναθανίν Αρμανιάν*
«Αν κατά τη διάρκεια σεισμού ένας άνδρας, που μένει στον δεύτερο
όροφο, πέσει στον πρώτο, όπου μένει μια γυναίκα, το παιδί που θα
αποκτήσουν θα είναι νόμιμο ή όχι;». Δεν είναι κακόγουστο αστείο, αλλά
μια από τις περιβόητες απορίες τις οποίες προσπάθησαν να λύσουν,
περισσότερο ή λιγότερο επιτυχώς, οι θεράποντες της ισλαμικής πίστης.
Πρόκειται για διαστροφική ιδέα που επιμένει να αντιμετωπίζει κάποιους
ανθρώπους (τις γυναίκες) σαν άβουλα σεξουαλικά αντικείμενα στην υπηρεσία
κάποιων άλλων, των ανδρών, οι οποίοι θεωρούνται ομάδα άδολων εν δυνάμει
βιαστών.
Την εμμονή των μονοθεϊστικών θρησκειών με τη σεξουαλική πράξη
βλέπουμε και στην Ισπανία μεταξύ όσων αδιαφορούν για την τραγωδία που
βιώνουν εκατομμύρια χριστιανοί, απελπισμένοι εξαιτίας της στέρησης των
δικαιωμάτων τους, και όσων επιμένουν να μάθουν με ποιον σηκώνονται οι
άνθρωποι κάθε πρωί. Ανίκανοι να προσφέρουν την παραμικρή λύση στις
εξώσεις, την ανεργία ή την καταλήστευση των συντάξεων των εργαζομένων,
βγάζουν από τα προϊστορικά μπαούλα απολιθωμένες συνταγές για τους
«ασθενείς» από ομοφυλοφιλία, η οποία θεραπεύεται, όπως και η υπέρταση.
Ψευτογιατροί που αγνοούν τον όρκο του Ιπποκράτη, τον ανείπωτο πόνο που
προκαλεί μια τέτοια νοοτροπία σε ανθρώπους με τον εν λόγω σεξουαλικό
προσανατολισμό και οδηγεί χιλιάδες από αυτούς στον αποκλεισμό, την
αυτοκτονία, τα βασανιστήρια ή την ποινή του θανάτου.
Η σημασία των γεννητικών οργάνων είναι τέτοια ώστε αναφέρεται ότι η
συμμαχία του Αβραάμ και της φυλής του με τους θεούς σφραγίστηκε με την
περιτομή (Γένεσις, 17). Οι μουσουλμάνοι, παρά τη σιωπή του
Κορανίου σχετικά με το θέμα, υποβάλλουν τα αγόρια σε ό,τι η Ευρωπαϊκή
Ένωση θεωρεί «παραβίαση της σωματικής ακεραιότητας των παιδιών». Στις
αρχαίες περσικές ή ινδικές θρησκείες, από τον ζαρβανισμό και τον
μιθραϊσμό μέχρι τον μαζδαϊσμό, τον βουδισμό και τον μανιχαϊσμό, στις
οποίες η σεξουαλικότητα στερείται την ανάλογη σημασία, δεν υπάρχει αυτή η
μέθοδος –πιθανό σημάδι εθνικής διάκρισης, το οποίο, παραδόξως και
αντίθετα με άλλους λαούς, δεν γινόταν στο πιο ορατό μέρος του σώματος,
το πρόσωπο.
Το γεγονός ότι ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι μαστίζονται από την πείνα,
2,6 εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών πεθαίνουν κάθε χρόνο από την
ίδια αιτία (παρά την υπόσχεση ότι θα γεννιόντουσαν με ένα καρβέλι κάτω
από τη μασχάλη), 66 εκατομμύρια από αυτά τα πλάσματα, που «συνελήφθησαν
και γεννήθηκαν», πηγαίνουν νηστικά στο σχολείο ή 45 εκατομμύρια ψυχές
έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους μέσα στον πόλεμο και την απελπισία με
τα πόδια και την καρδιά κομμάτια δεν αποτελεί πρόβλημα για τους
θρησκευτικούς μας ηγέτες, οι οποίοι είναι υπερβολικά απασχολημένοι με το
νοσηρά ελκυστικό θέμα της σεξουαλικότητας των πιστών. Είναι θέματα που
δεν τους αφορούν, μάλιστα συμμετέχουν στο γλέντι, που οργανώνεται στην
άλλη πλευρά, μοιράζοντας με τον εκάστοτε Καίσαρα και στο όνομα του Θεού
ό,τι ανήκει στους απόκληρους.
Επί αιώνες παρουσιάζονταν ως θεματοφύλακες της ηθικής, εφόσον λίγοι
γνώριζαν ότι τα ιερά κείμενα διατάσσουν τον βιασμό των παρθένων γυναικών
αιχμαλώτων πολέμου, παραδείγματος χάρη, ή ότι πολλοί άγιοι άνδρες
επιδίδονταν στην παιδεραστία, εφόσον παντρεύονταν μικρά κορίτσια ή
ιδιοποιούνταν παιδικά σώματα στα υπόγεια των ναών.
Η θρησκευτική επίθεση, της οποίας γινόμαστε σήμερα μάρτυρες, είναι
αντίδραση στην –αναπότρεπτη ίσως– απώλεια της ηθικής αυθεντίας την οποία
απολάμβαναν επί αιώνες οι θρησκευτικοί θεσμοί (βλ. Η διαστροφή του κλήρου).
Φύλο: εξουσία και έλεγχος
Οι μονοθεϊστικές θρησκείες –αυτά τα συστήματα φαντασιακών πεποιθήσεων
σχετικά με το σύμπαν και τον άνθρωπο– είναι ολοκληρωτικά δόγματα:
γεννήθηκαν σε μικρές κοινότητες για να επιβάλουν την τάξη στην ομάδα.
Στην περίπτωση του ιουδαϊσμού και του Ισλάμ καθοριστική υπήρξε η έλλειψη
τροφής στον περιβάλλοντα χώρο, με αποτέλεσμα όλες οι όψεις της ζωής των
μελών της ομάδας να ελέγχονται από την εξουσία. Στην περίπτωση του
χριστιανισμού η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι αυτός αναπτύχτηκε στη
Δύση της αφθονίας.
Στις ερήμους της Εγγύς Ανατολής οι πνευματικοί ηγέτες –όλοι άνδρες–
αρνήθηκαν να μοιράσουν τους πόρους στον πληθυσμό, καθαγίασαν την πείνα
(μαζί με τη νηστεία), δικαίωσαν την ανισότητα των οικονομικών, πολιτικών
και κοινωνικών δικαιωμάτων –μεταξύ των φύλων, των εθνικών και
θρησκευτικών ομάδων κ.λπ.– με την άδεια του Θεού, ο οποίος ευνοούσε
κάποιους, ενώ εκδήλωνε τη δυσαρέσκειά του σε κάποιους άλλους. Στη
συνέχεια, για να αποτρέψουν την εξέγερση των καταπιεσμένων,
χρησιμοποίησαν τον τρόμο, το φύλο και τη σεξουαλικότητα ως εργαλεία
χειραγώγησης και το έκαναν με τέτοια επιδεξιότητα ώστε τα θύματα να
γίνουν οι κύριοι υπερασπιστές των θυτών.
Ο τελετουργικός έλεγχος του τι, πότε ή πού θα φάει, θα πλυθεί ή θα
επιδοθεί κανείς στη σεξουαλική πράξη, ο οποίος προηγουμένως αποσκοπούσε
στη διασφάλιση της επιβίωσης, της ειρήνης μέσα στην ομάδα και στην
κατοχύρωση της εξουσίας μιας κάστας, έχει καθιερωθεί σε τέτοιο βαθμό
ώστε να μην αμφισβητείται ούτε σήμερα.
Η παρωχημένη λογική
Η απαγόρευση της άμβλωσης, της βρεφοκτονίας και της ανδρικής
ομοφυλοφιλίας αποτελούσε παλαιότερα μέρος της πολιτικής υπέρ των
γεννήσεων σε κοινωνίες που είχαν αποδεκατιστεί από πολέμους, ασθένειες ή
λιμούς. Το γεγονός ότι το Ισλάμ και ο ιουδαϊσμός επιτρέπουν την
άμβλωση, όταν η κύηση θέτει σε κίνδυνο τη ζωή της μητέρας,
ανταποκρίνεται σε έναν απλό υπολογισμό: αν σωθεί η μητέρα, μπορεί να
δώσει και άλλα παιδιά στην ομάδα, ενώ, αν σωθεί το παιδί, δεν είναι
σίγουρο ότι θα ζήσει πολλά χρόνια. Οι απώλειες θα ήταν δύο. Οι διώξεις
κατά των ομοφυλοφίλων επίσης πέρασαν από στάδια. Παραδείγματος χάρη,
όταν το Ισλάμ επικράτησε στη εύφορη γη της Βαβυλώνας, της Περσίας ή της
Ινδίας, ανέχτηκε αυτή τη σεξουαλική επιλογή. Στο Ιράν τον 16ο αιώνα
υπήρχαν τα amard-jane (οίκοι «μη ανδρών»), δημόσια πορνεία που, με την
καταβολή φόρου, πρόσφεραν τρυφερότητα και σαρκικό έρωτα σε άλλους
άνδρες. Αναμφίβολα το ταμπού της παρθενίας των κοριτσιών αύξανε την
πελατεία τους. Ανήκουν στην εποχή που στις Χίλιες και μία νύχτες
εμφανίζονται διηγήσεις ομοφυλοφιλικού έρωτα, τόσο ανδρικού όσο και
γυναικείου.
Η εμμονή με τον έλεγχο των υπηκόων πιστών ήταν τέτοια ώστε όρισαν ότι
ένας άνδρας έπρεπε πρώτα να παντρεύεται μια χήρα ή μια διαζευγμένη
μεγαλύτερή του, επιφορτισμένη με τη φροντίδα διαφόρων παιδιών, παρά μια
όμορφη νεαρή που είχε χάσει την «αθωότητά» της κατά παράβαση των κανόνων
και των «αξιών» υπακοής και υποταγής στους άνδρες της εξουσίας. Στη
μορφή της Μαρίας, μητέρας του Ιησού, η γυναικεία παρθενία μυθοποιήθηκε
σε τέτοιο βαθμό ώστε η γυναίκα όχι μόνο αποτελεί πρόκληση για την
ανατομική υλικότητα, αλλά παραμένει παρθένα (αν και με τη μεταφορική
έννοια) και μετά τον τοκετό. Γνωρίζετε πόσα εγκλήματα τιμής
διαπράττονται προς δόξα της κατοχής του εν λόγω υμένα; Αν ο βασικός
λόγος για να διατηρηθεί η παρθενία των κοριτσιών (και η απαγόρευση της
μοιχείας) ήταν η διασφάλιση της πατρότητας των ανδρών επί των απογόνων
τους, σήμερα η εξέταση DNA παρουσιάζεται ως πλήγμα κατά της λογικής και
των κανόνων τους οποίους υπερασπίζονται οι φανατικοί.
Η κυριαρχία στη σεξουαλικότητα του ατόμου είναι κυριαρχία στο ίδιο το
άτομο. Συνεπώς η συσχέτιση της σεξουαλικής πράξης με τη ντροπή, την
αμαρτία και το σφάλμα το μετατρέπει σε εύθραυστο ον, κατάλληλο για
χειραγώγηση και υποταγή.
Δεδομένου ότι η επιστήμη έχει καταρρίψει τα θέσφατα, τα οποία
υπερασπίζονταν (πότε και πώς εμφανίστηκε η ζωή, η θέση της Γης στο
πλανητικό μας σύστημα κ.λπ.), το μόνο που μένει υπό την κυριαρχία τους
είναι υποκειμενικά ζητήματα, όπως η σεξουαλικότητα, για τα οποία επίσης
δεν μάντεψαν σωστά, διαφορετικά σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της υφηλίου θα
έπρεπε να είχαν μείνει τυφλοί από «αυτοϊκανοποίηση» εδώ και χιλιάδες
χρόνια.
Παραμένουν ενεργοί –αν και με τρόπο συγκαλυμμένο– στην πολιτική ζωή
παραβιάζοντας τη δημοκρατική αρχή του διαχωρισμού θρησκείας και κράτους.
Επειδή τους λείπει ένα βιώσιμο πρόγραμμα για να λύσουν τα σοβαρά
προβλήματα της ανθρωπότητας, ζητούν από τον κόσμο να απαρνηθεί την
απόλαυση και την ευτυχία «εδώ» με την υπόσχεση ότι θα τη βρει «εκεί».
Γι’ αυτό τους ενοχλεί κάθε εκδήλωση αγάπης για τη ζωή: η μουσική, ο
χορός, τα φωτεινά χρώματα (η ενδυμασία των πιστών μουσουλμάνων και τα
ράσα των μοναχών, γυναικών και ανδρών), η σεξουαλικότητα με σκοπό την
ευχαρίστηση κ.λπ.
Καθώς ανήκουν στην οικονομική και πολιτική εξουσία, αποσπούν με τα
κηρύγματά τους τη δημόσια προσοχή από τα πραγματικά προβλήματα της
κοινωνίας.
Σε αυτή τη λογική εντάσσεται η υπεράσπιση της παραδοσιακής
οικογένειας: του κοινωνικού πυρήνα που βασίζεται στον νόμο του ισχυρού,
στους έμφυλους ρόλους κυριαρχίας και υποταγής που ορίζουν τη δομή μιας
ταξικής κοινωνίας, οικοδομημένης στα ίδια θεμέλια. Αυτοί οι φανατικοί,
που εναντιώνονται στη σεξουαλική αγωγή, είναι απολογητές του
πατριαρχικού πολιτισμού, «παντρέψου και υποτάξου» (βλ. Το κερασάκι μπούνκγκα-μπούνγκα ),
μετά εγκαταλείπουν στην τύχη τους τις εγκυμονούσες έφηβες για να
γεννήσουν στην όποια θλιβερή αποθήκη, να πεθάνουν στον τοκετό ή τα
παιδιά τους να πυκνώσουν τις γραμμές των παιδιών του δρόμου, τέλειο
δέλεαρ για τους παιδόφιλους και τους εμπόρους ανθρώπων.
Η μάχη για μια κοσμική κοινωνία είναι πρωταρχική για την πρόοδο και
για έναν δίκαιο κόσμο. Οι άθεοι και οι προοδευτικοί πιστοί έχουν πολλή
δουλειά ακόμη!
*Nazanín Armanian. Άφησα τη μισή μου
ζωή στην πατρίδα μου, την Περσία, και όταν προσγειώθηκα σε αυτή τη
χερσόνησο που με δέχτηκε –προσφιλή αφετηρία διεκδίκησης για ψωμί και
ειρήνη για όλους– άρχισα να ασκώ την παράξενη τέχνη του εξόριστου: να
γνωρίζω, να μαθαίνω, να θαυμάζω, να μεταβιβάζω, να αποκαλύπτω και να
καταγγέλλω, τα τελευταία χρόνια να επωφελούμαι από τη διδασκαλία στο
πανεπιστήμιο, από τα μέσα επικοινωνίας και από μια δωδεκάδα βιβλία, όπως
Τα ρουμπαγιάτ του Ομάρ Καγιάμ (Robaiyat de Omar Jayyam, DVD, 2004), Κουρδιστάν, η ανύπαρκτη χώρα (Kurdistán, el país inexistente, Flor del Viento, 2005), Ιράκ, Αφγανιστάν και Ιράν, 40 απαντήσεις στη σύγκρουση της Εγγύς Ανατολής (Irak, Afganistán e Irán, 40 respuestas al conflicto de Oriente Próximo, Lengua de Trapo, 2007) και Το Ισλάμ χωρίς πέπλο (El Islam sin velo, Bronce, 2009).
Μετάφραση: Δήμητρα Κοκκινίδου
Πηγή: El Público, 27-1-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου