Οι σιωπηλοί και οι λαλίστατοι διανοούμενοι του καιρού μας
και η κριτική σε αυτο το άρθρο απο μια αναγνωστρια της Σπηλιάς
Αγαπητέ αποσπερίτη,
Κάποιες σκέψεις για το άρθρο του Δουζίνα, το οποιο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον λόγω της διάτρητης κανονιστικοτητας, του ασυναίσθητου σεξιστικού λόγου, της παρωχημένης νοσταλγικοτητας και, σε τελευταία ανάλυση, της κενότητας περιεχομενου του.
Τον σεξιστικό λόγο - "η ανδρεία του Σωκράτη", "η ανδρεία ως ένα από τα συστατικά του φιλοσοφου/διανοουμενου" - τον σημειώνω απλά και βάζω το εξής ερώτημα στον κύριο καθηγητή (χωρίς ανδρεία βεβαια γιατί είμαι γυναικα, αλλα με παρρησία) : κατά ποσον στον ακαδημαϊκό κύκλο του Λονδίνου θα τολμούσε να χρησιμοποιήσει ανάλογη γλώσσα. Από φεμινιστική σκοπια, καμια έκπληξη: η πατριαρχική ανδρεία είναι εξουσιαστική και καιροσκοπική.
Ας έρθουμε όμως στο προκείμενο.
Υπάρχει μια πληθώρα, ένας πραγματικός συνωστισμός διανοουμενων στο άρθρο του Δουζίνα: υπάρχουν διανοούμενοι και "διανοούμενοι", σιωπηλοί και λαλίστατοι, δημόσιοι, ψευδοπροφήτες, παλαιάς κοπής, μισθοφόροι της εξουσίας, ηρωικοί, ανδρείοι ή κυβερνητικά ανδρείκελα κλπ.
Μέσα σ' όλο αυτό τον συνωστισμό υπάρχει μια μικρή σύγχυση σχετικά με το ποιοι διανοούμενοι έχουν πεθάνει, ποιοι σιωπούν και ποιοι μιλάνε. Απο τη μια μερια, ο Δουζίνας μας ανακοινωνει οτι ο Ντρευφουσιανος διανοουμενος, ο παλαι ποτε ηρωικος δημοσιος διανοουμενος α λα Ράσελ, Σαρτρ κλπ εχει πεθανει και αντικατασταθει απο στρατιες πανεπιστημιακων, ειδικων, talking heads στα παραθυρακια της τηλεορασης, φερεφωνων της πραγματικοτητας, απολογητων και υπαλληλων της εξουσιας. Απο την αλλη, μας πληροφορει οτι οσοι διανοουμενοι στηριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογες του Ιουνιου 2012 ειναι ακριβως οι Ντρευφουσιανοι ατρομητοι κριτικοι της εξουσιας που απο τα ολυμπια υψη της πνευματικης ακεραιοτητας και αξιων τους τολμανε με ανδρεια και παρρησια να πουν την αληθεια στην εξουσια, γι' αυτο αλλωστε και υποκεινται ανελεητες...προσβολες και χλευη.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
[Παρενθετικά να πω ότι μπορεί ο Chomsky να είπε κάτι παρεμφερές αλλα η φράση "speak truth to power" ανήκει στον Edward Said.
Επίσης παρενθετικά να θέσω το εξής απλό κι εύλογο ερώτημα: γιατί να πούμε την αλήθεια στην εξουσία? η εξουσία δεν γνωρίζει την αλήθεια? κι αν η αλήθεια είναι χρήσιμη κι η εξουσία δεν την γνωρίζει, δεν είναι καλύτερα να μην την γνωστοποιήσουμε στην εξουσία?
Όπως λένε, πίσω από κάθε μεγάλο διανοούμενο κρύβεται μια Habermas-ιανή ονείρωξη...]
Επανερχομενη στους διανοουμενους, να σημειωσω περιληπτικα οτι στην κοινωνιολογια των διανοουμενων - το ευρυ και πορωδες πεδιο μελετης των διανοουμενων - διακρινονται δυο προσεγγισεις: η κανονιστικη (πως πρέπει/θα επρεπε να ειναι οι διανοουμενοι) και η εμπειρικη (πως ειναι οι διανοουμενοι). Αυτες με την σειρα τους διακρινονται σε αφηγησεις του διανοουμενου ως class-bound, class-less και class-in-themselves. Η αφήγηση του Δουζίνα θυμίζει Julien Benda, ο οποιος έγραψε ένα επικά πολεμικό κείμενο για την προδοσία των διανοουμενων της εποχής του, το οποιο αναμφισβήτητα ανήκει στην κανονιστική παράδοση και στο παρακλάδι αυτής το οποιο θέλει τους διανοουμενους να είναι class-in-themselves. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Δουζίνας αναφέρει τον Benda αλλα όχι τον Gramsci, ο οποιος έγραφε την ίδια δεκαετία για τον διανοούμενο στις φασιστικές φυλακες της Ιταλίας.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Το κανονιστικό πλαίσιο συζήτησης των διανοουμενων είναι προβληματικό για μια σειρά από λόγους αλλα κυρίως γιατί είναι άγονο και ατελέσφορο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το μονο θέμα συζήτησης είναι κατά ποσον οι διανοούμενοι είναι ήρωες ή προδότες. Για τον Δουζίνα, αυτός και η παρέα του που στήριξαν και στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ήρωες. Για μένα, με αυτή την λογική, είναι προδότες.
Όμως, ούτε το "ήρωες", ούτε το "προδότες" μας λέει κάτι για μας, γι' αυτούς, για την ιστορική συγκυρία του τώρα, για τις αντίστοιχες θέσεις μας μέσα σε αυτήν.
Για όλους εμάς που δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι η αφρόκρεμα της Ευρωπαϊκής διανόησης έχει εναποθέσει τις ελπίδες της στον ΣΥΡΙΖΑ, ο πειρασμός να μπούμε στην μανιχαϊκή λογική του κανονιστικού πλαισίου του Δουζίνα είναι μεγάλος: είναι προδότες.
Αν αντισταθούμε στον πειρασμό ίσως υπάρχει μια μικρή ελπίδα να βρούμε την άκρη του νήματος. Αντί ως καλοί ιδεαλιστές να αντιπαλεύουμε αυτό που συμβαίνει, ας μιμηθούμε τους έξοχους υλιστές (πχ http://www.critici.gr/PageText.php?text_flag=2&item_id=47 )...ας το αποδεχτούμε ότι συμβαίνει κι ας το εξετάσουμε: γιατί η αφρόκρεμα της Ευρωπαϊκής διανόησης στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ?
Ευχαριστώ για την φιλοξενία και απολογούμαι για την μακρηγορία.
Δέσποινα
Ευχαριστω πολύ για τα σχολια ..Αργησα λιγο διοτι ..ελειπα ..Μπορεις αν θελεις να συνεχισεις τον σχολιασμο σε αυτό η σε αλλα αρθρα - μην ανησυχεις τα σχολια σου θα δημοσιευτουν ακομα και αν αργησω λιγο
------
για την ουσια θα περιμενεις λιγο...
με την ευκαιρια μηπως γνωριζες την διακριση αναμεσα στην ιντελιγκεντσια και στη δυτιοευρωπαική διανοηση τυπου Ντρευφους;
αν θες κι αλλα ψαξε εδω ετικετα διαννοουμενοι http://nosferatos.blogspot.gr/search/label/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B9..
Νασαι καλα.
Ναι, διαφορετικη η ιστορικη και πολιτισμικη αφετηρια και διαδρομη της ιντελιγκεντσιας...η συγκριτικη μεθοδος (π.χ. της κοινωνικης ανΘρωπολογιας) εχει αυτο το πλεονεκτημα: αποκαλυπτει τον επαρχιωτισμο και της πλεον "οικουμενικης"/"παναΘρωπινης" δοξασιας και πρακτικης μας.
Δεσποινα
αν θελεις στειλε μου κατι να δημοσιευσω σχετικά .. Ψαξε στο Προφιλ για την επικοινωνια..
Για τον Δουζινα .. Εχω διαβασει μερικά Βιβλια του ειναι Εξαιρετικά. Ειναι γονιμος σε ιδεες .. .. Αλλά σε οτι αφορα το συγκεκριμμένο αρθρο και κατι πολιτικές ...τοποθετησεις νομιζω οτι ειναι λιγο -πως να το πω - Βιαστικός..
...καλο το αρθρο ολα αποδεκτα,πολυ καλλη αλληλουχια νοηματων...το διακυβευμα ομως κατα την γνωμη μου σημερα ειναι απλο...Αριστοτελης οβολοστατικη οι παντες χρωστανε...σε ποιον?δεν πρεπει το χρημα να παραγει χρημα αλλα η εργασια.και το αλλο σκελος ειναι ο κοινωνικος Δαρβινισμος η περιφημη θεωρια των αγγλων herbert spencer της βικτωριανης εποχης ο ορος ΕΥΓΟΝΙΚΗ...και το τριτο οι κατευντηριες πετρες ατλαντα γεωργια U.S.A
Κάποιες σκέψεις για το άρθρο του Δουζίνα, το οποιο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον λόγω της διάτρητης κανονιστικοτητας, του ασυναίσθητου σεξιστικού λόγου, της παρωχημένης νοσταλγικοτητας και, σε τελευταία ανάλυση, της κενότητας περιεχομενου του.
Τον σεξιστικό λόγο - "η ανδρεία του Σωκράτη", "η ανδρεία ως ένα από τα συστατικά του φιλοσοφου/διανοουμενου" - τον σημειώνω απλά και βάζω το εξής ερώτημα στον κύριο καθηγητή (χωρίς ανδρεία βεβαια γιατί είμαι γυναικα, αλλα με παρρησία) : κατά ποσον στον ακαδημαϊκό κύκλο του Λονδίνου θα τολμούσε να χρησιμοποιήσει ανάλογη γλώσσα. Από φεμινιστική σκοπια, καμια έκπληξη: η πατριαρχική ανδρεία είναι εξουσιαστική και καιροσκοπική.
Ας έρθουμε όμως στο προκείμενο.
Υπάρχει μια πληθώρα, ένας πραγματικός συνωστισμός διανοουμενων στο άρθρο του Δουζίνα: υπάρχουν διανοούμενοι και "διανοούμενοι", σιωπηλοί και λαλίστατοι, δημόσιοι, ψευδοπροφήτες, παλαιάς κοπής, μισθοφόροι της εξουσίας, ηρωικοί, ανδρείοι ή κυβερνητικά ανδρείκελα κλπ.
Μέσα σ' όλο αυτό τον συνωστισμό υπάρχει μια μικρή σύγχυση σχετικά με το ποιοι διανοούμενοι έχουν πεθάνει, ποιοι σιωπούν και ποιοι μιλάνε. Απο τη μια μερια, ο Δουζίνας μας ανακοινωνει οτι ο Ντρευφουσιανος διανοουμενος, ο παλαι ποτε ηρωικος δημοσιος διανοουμενος α λα Ράσελ, Σαρτρ κλπ εχει πεθανει και αντικατασταθει απο στρατιες πανεπιστημιακων, ειδικων, talking heads στα παραθυρακια της τηλεορασης, φερεφωνων της πραγματικοτητας, απολογητων και υπαλληλων της εξουσιας. Απο την αλλη, μας πληροφορει οτι οσοι διανοουμενοι στηριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογες του Ιουνιου 2012 ειναι ακριβως οι Ντρευφουσιανοι ατρομητοι κριτικοι της εξουσιας που απο τα ολυμπια υψη της πνευματικης ακεραιοτητας και αξιων τους τολμανε με ανδρεια και παρρησια να πουν την αληθεια στην εξουσια, γι' αυτο αλλωστε και υποκεινται ανελεητες...προσβολες και χλευη.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
[Παρενθετικά να πω ότι μπορεί ο Chomsky να είπε κάτι παρεμφερές αλλα η φράση "speak truth to power" ανήκει στον Edward Said.
Επίσης παρενθετικά να θέσω το εξής απλό κι εύλογο ερώτημα: γιατί να πούμε την αλήθεια στην εξουσία? η εξουσία δεν γνωρίζει την αλήθεια? κι αν η αλήθεια είναι χρήσιμη κι η εξουσία δεν την γνωρίζει, δεν είναι καλύτερα να μην την γνωστοποιήσουμε στην εξουσία?
Όπως λένε, πίσω από κάθε μεγάλο διανοούμενο κρύβεται μια Habermas-ιανή ονείρωξη...]
Επανερχομενη στους διανοουμενους, να σημειωσω περιληπτικα οτι στην κοινωνιολογια των διανοουμενων - το ευρυ και πορωδες πεδιο μελετης των διανοουμενων - διακρινονται δυο προσεγγισεις: η κανονιστικη (πως πρέπει/θα επρεπε να ειναι οι διανοουμενοι) και η εμπειρικη (πως ειναι οι διανοουμενοι). Αυτες με την σειρα τους διακρινονται σε αφηγησεις του διανοουμενου ως class-bound, class-less και class-in-themselves. Η αφήγηση του Δουζίνα θυμίζει Julien Benda, ο οποιος έγραψε ένα επικά πολεμικό κείμενο για την προδοσία των διανοουμενων της εποχής του, το οποιο αναμφισβήτητα ανήκει στην κανονιστική παράδοση και στο παρακλάδι αυτής το οποιο θέλει τους διανοουμενους να είναι class-in-themselves. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Δουζίνας αναφέρει τον Benda αλλα όχι τον Gramsci, ο οποιος έγραφε την ίδια δεκαετία για τον διανοούμενο στις φασιστικές φυλακες της Ιταλίας.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Το κανονιστικό πλαίσιο συζήτησης των διανοουμενων είναι προβληματικό για μια σειρά από λόγους αλλα κυρίως γιατί είναι άγονο και ατελέσφορο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το μονο θέμα συζήτησης είναι κατά ποσον οι διανοούμενοι είναι ήρωες ή προδότες. Για τον Δουζίνα, αυτός και η παρέα του που στήριξαν και στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ήρωες. Για μένα, με αυτή την λογική, είναι προδότες.
Όμως, ούτε το "ήρωες", ούτε το "προδότες" μας λέει κάτι για μας, γι' αυτούς, για την ιστορική συγκυρία του τώρα, για τις αντίστοιχες θέσεις μας μέσα σε αυτήν.
Για όλους εμάς που δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι η αφρόκρεμα της Ευρωπαϊκής διανόησης έχει εναποθέσει τις ελπίδες της στον ΣΥΡΙΖΑ, ο πειρασμός να μπούμε στην μανιχαϊκή λογική του κανονιστικού πλαισίου του Δουζίνα είναι μεγάλος: είναι προδότες.
Αν αντισταθούμε στον πειρασμό ίσως υπάρχει μια μικρή ελπίδα να βρούμε την άκρη του νήματος. Αντί ως καλοί ιδεαλιστές να αντιπαλεύουμε αυτό που συμβαίνει, ας μιμηθούμε τους έξοχους υλιστές (πχ http://www.critici.gr/PageText.php?text_flag=2&item_id=47 )...ας το αποδεχτούμε ότι συμβαίνει κι ας το εξετάσουμε: γιατί η αφρόκρεμα της Ευρωπαϊκής διανόησης στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ?
Ευχαριστώ για την φιλοξενία και απολογούμαι για την μακρηγορία.
Δέσποινα