με την σκέψη ανοιγόμαστε στο άπειρο με την καρδιά πεθαίνουμε , είμαστε όνειρο στο όνειρο,είμαστε μια μοναχική διαδρομή τη νύχτα ένα αστέρι που πέφτει ένα ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων μια πνιγμένη κραυγή ένας εσωτερικός λυγμός είμαστε κάτι σκεπτόμενα καλάμια,ανήμπορα , καρφωμένα στον βάλτο της ενδόμυχης μας ύπαρξης .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου