Νιτσε και Φρουντ περι Χριστιανικης αγάπης ,

Ας  πάρουμε τη περίπτωση της χριστιανικής αγάπης –αυτής που ο Νίτσε θεωρεί ως τον λεπτότερο ,τον πιο υπέροχο καρπό του μίσους «Η αγάπη φύτρωσε μέσα από τούτο το μίσος, σαν η κορωνίδα του, σαν η θριαμβευουσα, που φαρδαίνει μέσα  στο πιο αγνό φέγγος κι απλώνεται αδιάκοπα  όλο  και πιο πέρα....επιδιώκοντας τους σκοπούς του ίδιου του μίσους, την νίκη ,δηλαδή την  κατάκτηση , την αποπλάνηση ... »[1] .

Και ας θυμηθούμε  μια βασική εντολή της  « να αγαπάς  το πλησίον σαν τον εαυτό σου» :Θα πάρουμε αφελή στάση απέναντι της σαν να την ακούγαμε για πρώτη φορά  .

«Τότε-αναφωνεί ο Φρουντ - δεν θα μπορούσαμε να αποφύγουμε ένα αίσθημα έκπληξης , Γιατί να το κάνουμε αυτό; Σε τα θα μας βοηθήσει Και κυρίως  πώς να το κάνουμε; Πως μας είναι δυνατόν ; Η αγάπη  μου είναι κάτι πολύτιμο για μένα , που δεν μπορώ να το σκορπάω . Μου επιβάλλει καθήκοντα που πρέπει να είμαι έτοιμος να τα εκπληρώσω  με θυσίες . Για να αγαπώ κάποιον άλλον ,πρέπει κατά κάποιο τρόπο να το αξίζει »[2] Αξίζει να τον αγαπώ, αν σε σημαντικούς  για μένα τομείς μοιάζει  τόσο , ώστε  σε αυτόν να μπορώ να αγαπώ τον εαυτό μου ^. αξιζεαν είναι τόσο τελειότερος  από μένα , ώστε να μπορώ να αγαπώ σε αυτόν το ιδανικό μου για τον ίδιο μου τον εαυτό^. Πρέπει να τον αγαπώ αν  είναι παιδί του φίλου μου, γιατί ο πόνος του φίλου μου , αν του συμβεί κάτι κακό, θα είναι και δικός μο μ]πόνος, θα πρέπει  να τον μοιραστώ . Αλλά αν  μου είναι ξένος  και δεν μπορεί να με ελκύσει με καμία ιδιαίτερη αξια , με καμία  ήδη αποκτημένη  σημασία για την αισθηματική μου ζωή , μου ειναι αδύνατον να τον αγαπήσω. Κάνω μάλιστα και μια αδικία , διότι η αγάπη μο θα κριθεί από όλους  τους δικού μου σαν προτίμηση^...Είναι αδικία απέναντι τους  να τοποθετώ τον ξένο στην ίδια θέση με αυτούς . Αν όμως τον αγαπήσω με εκείνη την γενική αγάπη, απλώς  επειδή είναι και αυτός ένα πλάσμα αυτής της γης όπως το έντομο φοβούμαι πως τότε θα του  πέσει μικρό μερίδιο αγάπης .[3]

.....................................................................................

---

[1] Νιτσε. Γενεαλογία της ηθικής ,οι διθυραμβοι του Διόνυσου μτφρ Αρη Δικταιου  ,

[2] (Σιγκμουντ Φρουντ  Ο πολιτισμός πηγή δυστυχίας  μτφ Γιωργος Βαμβαλής , Επικουρος ,

[3] Σιγκμουντ Φρουντ  Ο πολιτισμός πηγή δυστυχίας

;ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ  ''  ΑΠΑΤΗΛΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ'' ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ, ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ  ΕΝΕΚΕΝ