Αυτοδιοικητικές εκλογές: στο βάθος της εικόνας
του Αντώνη Λιάκου
Robert Beréby, “Nεκρή φύση με γάτα”
Δυο
επισημάνσεις, για το βαθύτερο υπόστρωμα του προβλήματος επιλογής
υποψηφίων στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Η πρώτη αφορά την αντίληψη πως
οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι «δημοψήφισμα για την κυβέρνηση». Αυτό
σημαίνει υποταγή του μέρους στο όλο. Οι πόλεις και οι περιφέρειες της
Ελλάδας ζουν την κρίση διαφορετικά, γιατί με διαφορετικό τρόπο
συνδέονται όχι μόνο με την εθνική αλλά και την παγκόσμια οικονομία. Αυτό
είναι ένα διεθνές φαινόμενο. Μέσα στην ίδια χώρα άλλες πόλεις
καταρρέουν (λ.χ. Ντιτρόιτ), άλλες ευημερούν και ανέρχονται (λ.χ. Σιατλ).
Η διαφοροποίηση αυτή δεν αποπολιτικοποιεί κατ’ ελάχιστον την τοπική
πολιτική, αλλά την κάνει πιο σύνθετη, επιτρέπει τολμηρότερες συνθέσεις.
Δεν έχει τις ίδιες ανάγκες και προβλήματα η Ρόδος με την ανάπτυξη του
τουρισμού, και η κεντρική Μακεδονία με την οικονομική και περιβαλλοντική
κρίση. Δεν σημαίνει αποπολιτικοποίηση η διαφοροποίηση της κεντρικής από
τις τοπικές ατζέντες. Δείχνει πιο σύνθετο πολιτικό οργανισμό,
μεγαλύτερη ετοιμότητα η Αριστερά να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας.
Το δεύτερο
λάθος είναι ότι το Μνημόνιο τείνει να απολυτοποιηθεί, να γίνει εθνικό
ταμπού που επικαθορίζει άλλες διαφορές και συστεγάζει απόψεις ενός
ευρύτατου πολιτικού φάσματος. Αλλά το Μνημόνιο είναι μεν συνέπεια μιας
δανειακής σύμβασης, αλλά και εργαλείο βίαιης αλλαγής της κοινωνίας. Η
Αριστερά δεν θέλει ασφαλώς να γίνει η κοινωνία όπως επιδιώκουν τα
Μνημόνια, αλλά ούτε να γυρίσει πίσω, πριν το 2010. Ούτε να σκίσει τα
Μνημόνια μπορεί. Αυτό που μπορεί είναι να συγκροτήσει ένα δικό της
«μνημόνιο», ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης της χώρας πάνω σε βάσεις
βιώσιμες και με πνεύμα κοινωνικής δικαιοσύνης. Το κριτήριο δεν πρέπει να
είναι τι δεν θέλουμε αλλά τι θέλουμε. Θετικό πρόγραμμα και προοπτική.
Απλώνουμε γέφυρες συστράτευσης, πάνω στο πρόγραμμα που επιδιώκουμε.
Και κάτι
τελευταίο. Ένα αριστερό κόμμα εξουσίας δεν λογοδοτεί στον εαυτό του.
Χρειάζεται δημοκρατικές διαδικασίες, αλλά λογοδοτεί στην κοινωνία που
επιδιώκει την εμπιστοσύνη της. Οι δεσμοί αμοιβαίας εμπιστοσύνης είναι το
κλειδί. Και, σίγουρα, η επιλογή υποψηφίων που υιοθετούν αντισημιτικές
απόψεις ή ανέχονται τους νεοναζιστές δεν βοηθάει διόλου την καλλιέργεια
τέτοιων δεσμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου