Μοιαζει να βγαινει η ψυχή μας προς τα εξω
και στις πλατειες βγαινω μ'ολους πια να παίξω
κι ειναι παιχνιδι πια το Ψυχοραγισμά μας
σ'αυτο το Τσιρκο που ματωνει η καρδια μας
Μές τις πλατειες πια , ξεχυνεται η ψυχή μας
και η Ελλάδα ,ενα τζανκι που πεθαινει
σαν αμαρτια που ν'εξομολογημένη
Μεσα στο Τραυμα αυτο
αργοπεθαινει
Στον Πιο βαθυ βυθο αυτου του αποπάτου
Διασκεδαζουμε ξανά μεχρι θανάτου......
Αναγνώστες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου