[ΤΑ ΣΟΝΕΤΑ ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ IV] Του Ράινερ Μαρία Ρίλκε
Ω, αυτό είναι το ζώο που δεν υπάρχει.
Δεν ήξεραν τίποτε εκείνοι, και τι μ’ αυτό-
Τον τρόπο του, τη στάση του, και το λαιμό,
Και μέχρι το φως του γαλήνιου βλέμματος-το έχουν αγαπήσει.
Δεν ήταν, όχι. Μα επειδή το αγαπούσαν,
Έγινε ζώο αγνό. Άφηναν πάντα χώρο.
Και μες στο χώρο, που του άφησαν τον φωτεινό ,
Εύκολα σήκωνε την κεφαλή και μόλις που χρειάζονταν
Να είναι. Δεν τό ’τρεφαν με σπόρους,
Μόνο πάντα με τη δυνατότητα να είναι.
Κι απέκτησε τόση δύναμη το ζώο,
Που φύτρωσε ένα κέρατο στο μέτωπό του.
Ένα κέρατο. Πλησίασε κατάλευκο, μια παρθένα νεαρή
- Και ήταν στον ασημένιο καθρέφτη του και μέσα σ’ αυτήν.
[Μετάφραση: Ιωάννα Αβραμίδου]
artworks : david delruelle
1 σχόλιο:
Πέτρο μου χίλια ευχαριστώ για την αναδημοσίευση αλλά και για τα σχόλια
Δημοσίευση σχολίου