ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ: ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ - ΟΙ ΡΩΣΣΟΙ

 Οι Ρώσοι του Μαουτχάουζεν

 Το στρατόπεδο γέμισε ρώσικες σημαίες.Οι Ρώσοι του Μαουτχάουζεν ‐ πολίτες παρτιζάνοι,«μπολσεβίκοι αιχμάλωτοι πολέμου»‐ γυρίζανε νικητές στην πατρίδα τους  Έξω από την πύλη είχε παραταχθεί ένα τιμητικό απόσπασμα από τους Αμερικάνους στρατιώτες.

Ο διοικητής κι όλοι οι αξιωματικοί ήταν εδώ Ανώτεροι αξιωματικοί και ήρωες του Κόκκινου Στρατού θα'

ρχονταν για να πάρουν τους συμπατριώτες απ' τ στρατόπεδο .

Στην πλατεία ήταν πατείς με πατώ σε. Οι Ρώσοι είχαν μαζευτεί στην κάτω μεριά της πλατείας

.

Ολόγυρα όλοι οι άλλοι.Τους κοιτάζαμε σα ναχαν τη γιορτή τους

.

Κι αυτοί καμαρώνανε και γελούσαν μέχρι τ'αυτιά

.

Οι αξιωματικοί κι οιήρωές τους ήρθανε με τζιπ βαμμένα σε χρώμα σταχτί

.

Οι μικρές σημαίες πάνω στο δεξί φτερό ήτανσαν λουλούδια ροδιάς

.

Πηδήσανε σβέλτα απ'αυτοκίνητα,αγκαλιαστήκανε με τους Αμερικάνους, φιληθήκανε σταυρωτά

.

 Οι σημαίες τινάχτηκαν ψηλά.

 Οι ζητωκραυγές που ξεσπάσανε τους ξάφνιασαν

.

Μείνανε μισαγκαλιασμένοι και κοιτάζανε το Μαουτχάουζεν που παραληρούσε

.

 Κίνησαν προς τα μέσα

.

 Οι χιλιάδες Ρώσοι άρχισαν να τραγουδούν όλοι μαζί τη Βαρσαβιάνκα

...

« Άνεμοι

 ,

θύελλες γύρω μας πνέουν 

 ,

 τέκνα του σκότους εμάς κυνηγούν 

 ,

 σ'ύσερη μάχη μπλεκόμαστε τώρακι άγνωστες τύχες εμάς καρτερούν ...».

Πάντα τραγουδούσαν οι Ρώσοι του Μαουτχάουζεν

.

τραγουδούσαν σχεδόν κάθε νύχτα.Χαμηλά, βαθιά,μουρμουριστά

.

Ήρεμοι τόνοι,ίσιοι,μεγάλοι απέραντοι όπως η Ρωσία

.

Πηγαίναμε στις  παράγκες τους

.

Κλείναμε τα μάτια κι ακούγαμε

.

Ένα πλατύ ποτάμι κυλούσε αργά ανάμεσα απόλιβάδια και μας έπαιρνε στο ρεύμα του

.

Φεύγαμε,δραπετεύαμε,γλιτώναμε μέσα στις  καταπράσινες πεδιάδες των τραγουδιών

.

Η φλόγα έκαιγε τους νεκρούς μέρα και νύχτα,η άμμος του ποταμού και οι πέτρες του λατομείου πίνανε αίμα

.

Οι Ρώσοι τραγουδούσαν.Εμείς ακούγαμε .

Τα  ρωσικά τραγούδια ήταν οι εκκλησίες του Μαουτχάουζεν

.

Εκεί πηγαίναμε όλοι να λειτουργηθούμε και να μεταλάβουμε θάρρος

.

—

Ω αγία Ρωσία έλεγε ο Μανουέλ Μούνχιος

.

—

Ω κόκκινη Ρωσία ,απαντούσε ο Μαρτινές

.

—

Κόκκινη ή λευκή η Ρωσία είναι πάντα αγία ,έλεγε και ξανάλεγε ο Μούνχιος

.

 Κι ο Ες‐Ες διοικητής του στρατοπέδου  ,κάθε φορά που μια καινούρια αποστολή με Ρώσουςαιχμάλωτους γέμιζε τη μεγάλη πλατεία τους κοίταζε ενθουσιασμένος κι ύστερα φώναζε :«Ρώσοι αιχμάλωτοι πολέμου

,

θα σας κάμω ένα κοπλιμάν :Σας μισώ όσο και τους Εβραίους».

 

Οι Ες‐Ες αξιωματικοί του Μαουτχάουζεν θαυμάζανε το διοικητή

.

Ήταν σταντάρτεν φύρερ ,ήταν γκαουλάιτερ του Λιντς ήταν προσωπικός φίλος του Χίμμλερ

.

Όταν ο διοικητής έλεγε ενθουσιασμένος :«Ρώσοι αιχμάλωτοι πολέμου  ,θα σας κάνω ένα κοπλιμάν :σας μισώ όσο και τουςΕβραίους »,οι υφιστάμενοί του ξεκαρδίζονταν στα γέλια ,τους έρχονταν κέφι ,είχαν εμπνεύσεις .Ο όμπερσαρφ φύρερ Σουλτς συμπλήρωνε :«Ρώσοι αιχμάλωτοι πολέμου,έχω να σας πω ένα ευχάριστο νέο:Ο κύριος Διοικητής σας μισεί όσο και τους Εβραίους»... Οι αξιωματικοί πατούσαν καινούρια γέλια.

Ο υποδιοικητής Μπαχμάγερ έπιανε σειρά :«Ρώσοι αιχμάλωτοι πολέμου ,εγώ θα σας πω κάτι διαφορετικό :Σας μισώ το εν δέκατον απ'όσο μισώ τουςΕβραίους !Αλλά το δικό μου "εν δέκατον "είναι πάρα πολύ». Ο Μπαχμάγερ έλεγε το

«αστείο» του ψυχρά ,σοβαρά ,κι όση ώρα οι συνάδελφοί του γελούσαν με το «κάτι διαφορετικό» αυτός απαθής άναβε τσιγάρο ή ρωτούσε τους παραγκάρχες«γιατί η καμινάδα της κουζίνας βγάζει τόσο πολύ καπνό ;»

 Στις ομάδες«ειδικής μεταχειρίσεως»όπου οι κρατούμενοι φορτωμένοι αγκωνάρια ανέβαιναν ταδιακόσα είκοσι πέντε σκαλοπάτια του Βίνερ Γκράμπεν ..

 Στα ξεσκαρώματα των βράχων του λατομείου ,όπου οι πιο πολλοί πολτοποιούνταν απ ''τουςβράχους που κυλούσαν απάνω τους

...

 Στις ξερολιθιές του Δούναβη ,όπου χειμώνα‐καλοκαίρι οι χτίστες δούλευαν μέσα στο νερό

...

 Παντού όπου η δουλειά ήταν μαρτύριο και βέβαιη εξόντωση

,

το «κοπλιμάν» του Ζίρας ,το «ευχάριστο νέο''του Σουλτς ,το«εν δέκατον»του Μπαχμάγερ έμπαιναν σ'εφαρμογή

.

 Ταυτόχρονα γίνονταν κι οι σφαγές

.

Στην αρχή κανείς δεν καταλάβαινε ποιας οργής ξεθύμασμα ήταν

.

 Με τον καιρό όμως έγινε φανερό πως συνοδεύανε τ'ανακοινωθέντα της Βέρμαχτ

...

«Το Στάλινγκραντ εγκατελείφθη»

«Ο εχθρός επιτεθείς με υπερτέρας δυνάμεις ανακατέλαβε το Ορέλ».

«Ρωσικαί δυνάμεις εισήλθον εις Χάρκοβο».

«Υπεχρεώθημεν να συμπτυχθώμεν δυτικώς και νοτίως του Σμολένσκ».

«Εχθρικαί δυνάμεις περιεκύκλωσαν το Κίεβο».

«Το Μινσκ ελέγχεται από ρωσικάς δυνάμεις».

«Μεμονωμένα εχθρικά τμήματα διέβησαν τον ποταμόν Βιστούλα».

«Η Καινιξβέργκ τελεί υπό απειλήν καταλήψεως από τον εχθρόν».

«Εντός της πόλεως του Ντάντσιχ συνεχίζονται οδομαχίαι».

«Ρωσικαί δυνάμεις εισήλθον εις Βαρσοβίαν».

«Ο εχθρός επέτυχε μερικήν διάβασιν του Όντερ».

 Οι Ρώσοι του Μαουτχάουζεν φύγανε

.

Όσοι ήταν εξαντλημένοι,με αυτοκίνητα

.

οι άλλοι ξορκίζοντας με τα τραγούδια και τις σημαίες στους δρόμους τους στρωμένους μ'αποκαΐδια ,

πήγανε περπατώντας ως το σιδηροδρομικό σταθμό του χωριού

«Ποτέ πια!...

Ποτέ πια!:..

Ώρα καλή

 ΠΗΓΗ:https://www.scribd.com/doc/73400067/%CE%9C%CE%B1%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%87%E1%BD%B1%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%B5%CE%BD-%CE%99%E1%BD%B1%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82-%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%E1%BD%B3%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%82

...