Το κορίτσι του κοιμάται ήσυχο
"...Εγώ μένω σε χωριό, χωρίς να γεννηθώ εδώ. Ξεκίνησα να χτίσω ένα σπίτι, έπιασε η κρίση και ποτέ δεν το ολοκλήρωσα. Έμεινα, λοιπόν , χωρίς καγκελόπορτα και φράχτη. Είμαι χαρούμενη γι αυτό. Έτσι έπρεπε να σχεδιάζονται τα σπίτια. Όταν πρωτοεγκατασταθήκαμε, λίγα μόνο χρόνια πριν, έρχονταν κάθε μέρα δύο μικρά κοριτσάκια από Αλβανία ξυπόλητα και έπαιρναν νερό από τη βρύση της αυλής. Κάθε φορά , που εμείς κατηφορίζαμε, χαζεύαμε το μικρό αλλά τόσο περιποιημένο μπαχτέ τους.Σήμερα , τα κοριτσάκια αυτά με το πλατύ ζεστό δειλό χαμόγελο και την καθάρια ματιά, έχω την τύχη να τα έχω μαθήτριες.Τα ακολούθησαν πολλοί που έμεναν στον κάτω μαχαλά και γέμισε η αυλή μας "κανάτια". Ας είναι και πλαστικά, κάτι θυμίζουν από τα παλιά μας δύσκολα χρόνια.
Σήμερα , ευτυχώς, το πόσιμο νερό έφτασε στα σπίτια τους και στερήθηκε η αυλή μου χαμόγελα απρόσμενα αλλά πάντα καλοδεχούμενα.
Είπα και σε γνωστούς από την πόλη να περνάνε από το σπίτι να παίρνουνε από το καθάριο ,ακόμη αχλωρίωτο νεράκι του χωριού. Διστάζουν, "μην ενοχλούμε", τέτοια. Υπάρχουν λίγο πιο ψηλά οι δημόσιες βρύσες.
Περνάνε ακόμη από τον κάτω μαχαλά , Πακιστανοί κυρίως, με τα ποδήλατά τους , πηγαίνοντας για δουλειά.Ανηφορίζουν με ευκολία, που ζηλεύω, και γεμίζει πάλι η ψυχή μου σπαστές καλημέρες και ζεστά χαμόγελα. Δυσκολεύομαι λίγο να λέω σωστά τα όνοματά τους. Πόσο χαίρομαι που δεν τα εξελληνίζουν πια!
Ναι, τρόμαξα μια φορά. Όταν κάποιοι κάτοικοι είχαν συστήσει, ελπίζω να μην υπάρχει πια, ομάδα περιπολίας και περιφρούρησης. Πέρασαν μπροστά από το σπίτι μου. Απειλητικά μου φάνηκαν τα αναμμένα φώτα και οι γύρες των αυτοκινήτων. Ξέσκιζαν την ησυχία, την ηρεμία και την ασφάλεια της καλοκαιριάτικης νύχτας...
δειτε και http://www.kar.org.gr/2015/05/27/%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%AE%CF%83%CF%85%CF%87%CE%BF/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου