ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ : Μαουτχαουζεν. Ο ΤΣΕΧΟς η πως οι ΕΣ ΕΣ εξοντωναν το θαρρος

  Ένας άλλος κρατούμενος,Τσέχος αυτός,καταδικασμένος σε θάνατο,είχε τολμήσει να δείξει θάρρος.

 Τον πήραν και τον πήγαν στο δάσος

.

Πέντε στρατιώτες κι ένας υπαξιωματικός.Οι Ες‐Ες είχανποικιλία στον τρόπο που σκότωναν

.

Κι έτσι τα βράδια στις λέσχες τους,την ώρα που παίζανε μπιλιάρδο και σκάκι,είχανε κάτι να λένε και να ευχαριστιούνται

.

Ο Ες‐Ες υπαξιωματικός τα'χε κανονίσει έτσι ώστε η εκτέλεση να γίνει το μεσημέρι

.

Οι Ες‐Ες στρατιώτες είχανε πάρει το συσσίτιό τους μαζί

.

Είπαν στο μελλοθάνατο να περιμένει κι αυτοί καθίσανε στο χορτάρι να φάνε

.

Τονρώτησαν αν θέλει να φάει κι αυτός

.

Τους είπε πως το μόνο που θέλει είναι να τον σκοτώσουν αμέσως

.

 Ο υπαξιωματικός του απάντησε πως δεν πρέπει να βιάζεται

,

γιατί αυτουνού«του αρέσει όταν είναιεκδρομή να τρώει αργά .Εκτός αν προτιμά καμιά ξώφαλτση σφαίρα για πρώτη δόση».

 

Ο Τσέχος δε μίλησε

.

 Σαν αποφάγανε και καπνίσανε,ο υπαξιωματικός διάταξε τους στρατιώτες να ετοιμαστούν

.

Μπήκανστη γραμμή,σήκωσαν τα όπλα. Ο Τσέχος κοίταζε ήρεμος τα όπλα

.

Ο υπαξιωματικός δεν είπε«πυρ».

Τους έκαμε νόημα να κατεβάσουν τα όπλα

.

Έβγαλε τα τσιγάρα του και πρόσφερε στο μελλοθάνατο

.

Αυτός αρνήθηκε

.

   Ύστερα ο υπαξιωματικός του είπε"Φύγε,είσαι ελεύθερος .

Αυτά όλα γίνανε για να καταλάβεις πως αυτό που έκανες και σε φέρανε στο Μαουτχάουζεν δεν πρέπει να το ξανακάμεις

.

Φύγε ...»

—

Ακούστε,είπε ο Τσέχος,δε φοβάμαι να βλέπω τα όπλα σας Δε χρειάζεται να με πυροβολήσετεστην πλάτη

...

—

Ώστε δε φοβάσαι !μούγκρισε ο Ες‐Ες .Τότε απλώς θα σου δέσουμε τα μάτια

.

—

Δε θέλω τίποτα ,δε φοβάμαι ! Γιατί με βασανίζετε ;Πυροβολήστε να τελειώνουμε

...

—

Ούτε τα μάτια ;ξαναμούγκρισε ο Ες‐Ες

Τότε κλείστα αυτά τα γουρουνίσια μάτια

,

κλείσ'τα να μην τα βλέπω

...

 Κι όσο τα ' λεγε αυτά ,χτυπούσε το μελλοθάνατο στο πρόσωπο με μια βέργα

.

 Ο Τσέχος δεν έκλεισε τα μάτια

.

Ο υπαξιωματικός πρόσταξε να τον δέσουνε γερά σ'ένα δέντρο

.

Όταντον δέσανε πλησίασε ,έβγαλε το σουγιά του ,τον άνοιξε ,τύφλωσε τον Τσέχο κι ύστερα τον ρώτησε

:

«Μας βλέπεις τώρα;».

—

Όχι αλλά σας θυμάμαι,απάντησε ο μελλοθάνατος

.

—

Ε ,τότε , πριν σε σκοτώσω θα σε κάνω να μας ξεχάσεις ,συνέχισε ο Ες‐Ες . Πριν τον αποτελειώσουν τον βασάνιζαν επί ώρες.Άρχισε να παραληρεί και να λέει ασυναρτησίες . Τον έλυσαν απ'το δέντρο και διασκέδαζαν βλέποντάς τον να σέρνεται ,να σηκώνεται,να σκουντουφλά ,να πέφτει ,να ξανασηκώνεται ,να τρακέρνει πάνω στα δέντρα

.

Όταν νομίσανε πως είχε αρκετά εξευτελιστεί η αντοχή και το θάρρος του ,τον αποτελειώσανε μ'όλα τα τυπικά μιας καθωσπρέπει εκτελέσεως.

Ο Πολωνός ποιητής Μάριαν Μπόγκους έλεγε

:

«Οι Ες‐Ες είναι διαλεγμένοι κακούργοι,αλλά κακούργοι διαλεγμένοι δειλοί.Μόνο δειλοί κακούργοι μπορούν ναναι τόσο διεστραμμένοι ».

πηγη: https://www.scribd.com/doc/73400067/%CE%9C%CE%B1%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%87%E1%BD%B1%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%B5%CE%BD-%CE%99%E1%BD%B1%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82-%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%E1%BD%B3%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%82

,