Περιοδικο ΕΝΕΚΕΝ: Νίκος Μυλόπουλος, Ηλιοφάνεια σ' όλο το σώμα, ΕΝΕΚΕΝ τ. 12ο
Λυτρωτική αίσθηση που ολοένα πλησίαζε
Αυτός ο πόνος μου φαινότανε οικείος
Γνώριζα πάντως πως σίγουρα θα’ρθεις
Άλλωστε δεν είχαμε αφήσει τίποτα ασυζήτητο
Κι όλα αυτά τα παράθυρα μεσ’απ’τα πεύκα
Αψευδείς μάρτυρες σαρκικών παραστάσεων
Κρατούσαν πάντα ανάσες στην παιδικότητα
Καθώς οι πιο σκοτεινές φωλιές τους
Συμβόλιζαν τις προσωπικές σου ταχύτητες
Ξεχειλίζοντας ζωή απ’τα σβησμένα σου μάτια.
Στον ορίζοντα που χάθηκε τυχαία
Στη σημειολογία των ονομάτων
Τυλιγμένος γερά με ένα σύρμα
Διεκδικώ τη στοιχειώδη επιβίωση
Βλέποντας τη νεκρή μέλισσα
Που οι ζωντανές τσιμπολογούν το κουφάρι της
Κι αναρωτιέμαι αν τα σημάδια προδικάζουν
Ή είναι μόνο επιβεβαίωση ή έστω ανατροπή
Στις αξιώσεις της κάθε ασημαντότητας.
Τα πανιά φουσκώνουν επώδυνα
Απ’ την πλευρά που τα χαϊδεύει πάντα ο αέρας.
Αχνίζει στη σκέψη, στην αφάνεια
Ανεξήγητα όμορφη σαν κοιμισμένη.
Φορέας ονείρου ανασκευάζω ζωή
Καταδύομαι στα διάκενα της νύχτας
Με δυο μπουκάλια λέξεις επουλώνω
Πλένω ένα-ένα τα δαχτυλάκια σου
Για να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου.
Ηλιοφάνεια σε όλο το σώμα
Για λίγο σταματώ την αναπόληση
Μιαν ανάσα να πάρω καθώς χρυσίζω
Ποθητή και κρυστάλλινη με ανάβεις
Εκμηδενίζοντας τις περιστάσεις
Με χνώτα πνιγμένου με υποδέχεσαι
Σιωπηλή συλλέκτης υγρών μυστηρίων.
αλλα του ιδιου στο Ιντερνετ
ΗΛΙΟΦΑΝΕΙΑ Σ’ ΟΛΟ ΤΟ ΣΩΜΑ
Ι
Τώρα που το τοπίο καθάριζε κατά ριπάςΛυτρωτική αίσθηση που ολοένα πλησίαζε
Αυτός ο πόνος μου φαινότανε οικείος
Γνώριζα πάντως πως σίγουρα θα’ρθεις
Άλλωστε δεν είχαμε αφήσει τίποτα ασυζήτητο
Κι όλα αυτά τα παράθυρα μεσ’απ’τα πεύκα
Αψευδείς μάρτυρες σαρκικών παραστάσεων
Κρατούσαν πάντα ανάσες στην παιδικότητα
Καθώς οι πιο σκοτεινές φωλιές τους
Συμβόλιζαν τις προσωπικές σου ταχύτητες
Ξεχειλίζοντας ζωή απ’τα σβησμένα σου μάτια.
ΙΙ
Διπλωμένος σε ερμαφρόδιτη αναπνοήΣτον ορίζοντα που χάθηκε τυχαία
Στη σημειολογία των ονομάτων
Τυλιγμένος γερά με ένα σύρμα
Διεκδικώ τη στοιχειώδη επιβίωση
Βλέποντας τη νεκρή μέλισσα
Που οι ζωντανές τσιμπολογούν το κουφάρι της
Κι αναρωτιέμαι αν τα σημάδια προδικάζουν
Ή είναι μόνο επιβεβαίωση ή έστω ανατροπή
Στις αξιώσεις της κάθε ασημαντότητας.
Τα πανιά φουσκώνουν επώδυνα
Απ’ την πλευρά που τα χαϊδεύει πάντα ο αέρας.
ΙΙΙ
Άδειο συρτάρι η καθημερινή μας μοναξιάΑχνίζει στη σκέψη, στην αφάνεια
Ανεξήγητα όμορφη σαν κοιμισμένη.
Φορέας ονείρου ανασκευάζω ζωή
Καταδύομαι στα διάκενα της νύχτας
Με δυο μπουκάλια λέξεις επουλώνω
Πλένω ένα-ένα τα δαχτυλάκια σου
Για να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου.
Ηλιοφάνεια σε όλο το σώμα
Για λίγο σταματώ την αναπόληση
Μιαν ανάσα να πάρω καθώς χρυσίζω
Ποθητή και κρυστάλλινη με ανάβεις
Εκμηδενίζοντας τις περιστάσεις
Με χνώτα πνιγμένου με υποδέχεσαι
Σιωπηλή συλλέκτης υγρών μυστηρίων.
αλλα του ιδιου στο Ιντερνετ
- Άνιση πάλη - Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
- Ένα παράθυρο - Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
- Η πασχαλιά - Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)
- Μελωδίες - Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
- Οι λέξεις - Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
- Ούτε κι απόψε - Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)
- Η μικρή και η μεγάλη συμπόρευση (III) - Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
- Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων (III) - Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
- Κυκλάμινα λήθης (II) - Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
- Μετά όλα καλά θα πάνε (III) - Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου