Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία μεσούντος κάποιου Ιουλίου βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας "δώστε τη χούντα στο λαό".Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που σου κλείναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα σπάζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη και έχουν και "απόψεις".Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις ίσιο δρόμο.Φ ο β ά μ α ι , φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο.
Μανόλης Αναγνωστάκης Νοέμβρης 1983
Το ποιημα το Πηρα απο αυτό εδώ το Μπλογκ
http://personal.pblogs.gr/2007/02/45884.html
Αναγνώστες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
9 σχόλια:
Τα φοβισμένα, καταπιεσμένα από τον φόβο ανθρωπάκια που φοβάται ο ποιητής, είναι πράγματι πολύ πιο επίφοβα κι απ΄τους πιο αδίστακτους όταν δεν καταπολεμήσουν τον φόβο αλλά απλώς τον μεταλλάξουν σε οτιδήποτε άλλο (θράσος, οργή, κ.λπ.).
Φοβού τους φοβισμένους!
«Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ!»
(αντιγρ. απο Γιαννη Αγγελάκα -πρωην μέλος συγκρ. ΤΡΥΠΕΣ. Με το στίχο αυτό συμφωνώ απολύτως)
Γενικά δεν φοβάμαι, ιδίως τους ανθρώπους. Κι αυτοί που είναι φοβισμένοι, στήριγμα αναζητούν. Είναι κρίμα να μη το βρίσκουν ούτε στους ποιητές.
Αυτά λέμε :)
Συμφωνώ με Ροδιά
Ρε Νόσφυ τη ημερομηνία έχεις εκεί πάνω; 10 Ιούνη 2010;
Εσύ είσαι πολύ μπροστά αγόρι μου!!!
μπα; Τωρα το προσεξα
βρε πως μου ξεφυγε..
Μια και εσύ είσαι στις 9 Ιούνη 2010 δεν μας λές κανένα Τζόκερ, κανένα άλογο, αποτελέσματα από μερικούς αγώνες που παίζουν στο στοίχημα;
τι με δινεις για να σε δώκω
εγω ομως φοβαμαι Καναλιωτη
και λυπαμαι
φοβαμαι τους ανθρωπους
που ειχανε βολευτει τοσα χρόνια
μεροδουλι μεροφαι αντε κανενα γλυψιμο με το Πασοκ και ειχαν και αποψη
και δηλωναν και ''αριστεροι'' τρομαρα τους
μεσα στην νυχτωμένη τους απάθεια
και τη νωθροτητα του νου
φοβαμαι που ξυπνησαν ξαφνικά και θυμηθηκανε την επανασταση και το Εαμ ,μεσα στη κολαση αυτή πουναι στρωμένη με καλές προθεσεις
- Που πατε ορέ ,γυμνοι, τυφλοι ,χωρις πυξιδα
μα και χωρις αγάπη ;
λυπαμαι
τους μικροαστους που νομιζουνε πως φθανει η οργή
σε τουτον τον ανηλεή αιώνα και μαστιγωνουνε τη θαλασσα ,φοβαμαι Καναλιωτη ,
την συντριβή
κια τη μελαγχολία που μας περιμένει ,
που πατε ορέ ,τελειωσανε τα εβδομήντα ,εχουμε δυοχιλιαδες δεκα ,φοβαμαι
και λυπαμαι..
Διαβάζοντας το "...εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι..." και το "τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν" εκτός από μελαγχολία , αισθάνομαι και ... θυμό , κι αυτό είναι ... υγιές .
Αν δεν βαριέσαι , διάβασε τα :
http://silia.wordpress.com/2008/11/16
και (Σάββατο 17 Νοεμβρίου 1973 Anna Silia)
http://silia.wordpress.com/2007/11/15 (Ο ΑΓΙΟΣ ΛΑΚΗΣ Anna Silia)
και θα καταλάβεις το γιατί .
--------------------------
Δεν ήξερα ότι έχεις μπλογκ . Σε γνώρισα ακροθιγώς παλιά , με τα σχόλια σου στην "Καλύβα"
απ'την Καλυβα εχω παρει ..ποδι εδω και χρόνια ..Ε δεν βαριεσαι ..Ανοιξα το δικο μου το καλυβακι και ειμαι μια χαρουλα οπως βλεπεις ..Ναρχεσαι ..Να τα λέμ ..
Θαρχομαι κι εγω βεβαιως βεβαιως
Δημοσίευση σχολίου