Ο Θάνατος είναι συστατικό στοιχείο της ζωής , δεν είναι κάτι το εντελώς έξω από τη ζωή , η μάλλον είναι κάτι και έξω και ενυπαρκτο στη ζωή , ζωή είναι είναι προς θάνατον .

 ΜΙΣΟΖΩΗ ΣΑΝ ΑΥΠΝΙΑ

Ο Θάνατος είναι συστατικό στοιχείο της ζωής , δεν είναι κάτι το εντελώς έξω από τη ζωή , η μάλλον είναι κάτι και έξω και ενυπαρκτο στη ζωή , ζωή είναι είναι προς θάνατον .

Ο Παζολίνι έλεγε πως ο Θάνατος είναι για τη ζωή ότι το Μοντάζ για μια ταινία : προσδίδει νόημα στις πραξεις μας .

Αλλιώς τι νόημα θα ειχαν ;

Δεν νιώθετε και σεις όπως κι εγώ ότι παίζουμε σε μια ταινία και ότι μας παρακολουθουν άγνωστοι θεατές ; Η ζωή δεν είναι δική μας ζωή , παίζουμε για κάποιον άλλον.

Και ,από αυτόν προσδοκούμε να της δώσει νόημα . Κάποτε τον ονομάζαμε θεό.

Σημερα τον ψάχνουμε στους αλλους , στο Ίντερνετ .Όμως οι άλλοι δεν είναι Άλλος , δεν είναι κάτι ριζικά διαφορετικό , είναι ίδιοι με μένα ,εξίσου ανίκανοι να βρούνε νόημα στη δική τους ζωή . Εξάλλου είναι απορροφημένοι με την δική τους και αδιάφοροι για το νόημα της δικής μου ..... Έτσι, που θα βρεθεί το νόημα των πράξεών μου ; Ότι κάνω , ότι και να κάνω, είναι αμφίσημο ,έχει επισυνεπειες και παρασυνεπειες πολλαπλές και επιπλέον καθώς ο χρόνος μικραίνει ολοταχώς, άμεσα ορατές • όλες μαζί. Και ούτε ο θάνατος σήμερα προσδίδει ένα τελικό αναδρομικό νόημα καθώς , ακόμα και για τους πιο γνωστούς από μας , μετά από το πρώτο σοκ και εφήμερα ξεσπάσματα ακολουθεί η λήθη : Δεν είναι ευγεργητικη λήθη είναι σαν να πέφτει μια Πετρα στη λίμνη , μια μικρή αναταραχή και μετά τίποτε . . Στην εποχή μας ο θάνατος διαλύεται σαν τον υδράργυρο σε χιλιάδες μικρούς μικρούς θανατους που τρυπώνουν στην ζωή μας καθημερινά , πεθαίνοντας κάθε μέρα , βραχυβιοι έρωτες , φιλίες της μιας μέρας ,

Π.Θ. μισόζωη σαν αϋπνία.