Τον σοσιαλισμό δεν τον νίκησαν οι ανάγκες αλλά οι επιθυμίες

 Ο Υπαρκτός σοσιαλισμος στηριζόταν στην οικονομία των αναγκών και στον μακρόχρονο σχεδιασμό της κάλυψης του : Τα πεντάχρονα πλάνα .Σε ότι αφορά λοιπον τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες : τροφή , υγεία , στέγαση , παιδεία ,είχε ένα σωρό επιτυχίες .Ποιος δεν θυμάται τους δίσκους κλασσικής μουσικής , τον αθλητισμό , τα ταξίδια στην Σοβιετική Ένωση ( αλλά και Βουλγαρία ) για λόγους υγείας ... Θυμάμαι που οι θείοι μου στην Πράγα είχαν σχεδόν δωρεάν σπίτι και εξοχικο  όντας εργάτες όταν στην Ελλάδα βασίλευε απόλυτη Φτώχεια.    Τι ήταν αυτό που νίκησε τον υπαρκτο σοσιαλισμο  ; Όχι οι ανάγκες και η ικανοποίηση τους αλλά οι ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ .Ξέρετε γιατί ; Γιατί  ενώ οι Ανάγκες και η ικανοποίηση τους κινητοποιούν τη Λογική , το Ορθολογικό στοιχείο ,  οι επιθυμίες κινητοποιουν κάτι ακατανίκητο : την Φαντασίωση  που όπως έλεγε ο Λακάν " είναι η σκηνοθεσία του πραγματικού " .Επιπλέον αν οι ανάγκες και ο σχεδιασμός για την κάλυψη τους αφορά σε μια ηθική μελλοντική ,την  συγκράτηση της άμεσης ικανοποίησης  και της μετατόπισης της ικανοποίησης στο μέλλον ( κάτι βέβαια που προκαλεί μια μόνιμη Δυσφορία - εξού και η Δυσφορία στον Πολιτισμό που περιέγραψε ο Φρόυντ ) οι Φαντασιώσεις που αφορούν σε ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ  ενεχουν μια αμεσότητα  κάτι που οδηγεί στο Παροντισμο.Η ικανοποίηση της επιθυμίας ενέχει επίσης κάτι το αέναο μιας και κάθε επιθυμία υποκαθιστά μετωνυμικσ μια άλλη επιθυμία