και σε στιχακια που μοιαζαν με τ’ουρανού τ’αστερια
και σε στιγμές που νιώσαμε πως δεν ειμαστε μόνοι
μα τωρα φυσηξε βοριας που τις ψυχες παγώνει.
καποιες φορες πιστεύουμε πως η χαρά μας γνέφει
-μα ο χρονος και ο μύλος του που όλα τα αλέθει
την θρυμματιζει την χαρα και μας την κανει σκονη
Τωρα Βαρδάρης φύσηξε που τις ψυχες παγώνει .
Κάποιες Φορες στους ΄Αγιους κάνουμε ενα τάμα
Κι Αδικα περιμένουμε να γίνει κανα Θαύμα.
Μα οι άγιοι και οι Θεοί δεν ξέρουν απο Αγάπη
και μεις Αργοπνιγόμαστε μέσα σαυτή τη Λάσπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου