ειναι Ρευστός, ειναι Υγρος παντα ο Χρόνος και μεις ,στη όχθη, αυτού του ανυδρου αιώνος ειμαστε μονοι, και στην ακρη, Διψασμένοι κι ολα ο Χρόνος,ποταμός, τα παρασέρνει..

αναρωτήθηκες  ποτέ τι ναναι ο χρόνος ;
αυτό που φεύγει, ενώ μένεις πάντα μόνος
είναι ένας χείμαρρος που ρέει μανιασμένα
και συ βαστιέσαι από κλαδί απεγνωσμένα…

είναι Ρευστός, είναι Υγρός πάντα ο Χρόνος
και μεις ,στη όχθη, αυτού του άνυδρου αιώνος
είμαστε μόνοι, και στην άκρη, Διψασμένοι
κι όλα ο Χρόνος,ποταμός, τα παρασέρνει..

Είναι Υγρός, σαν τη Ζωή ,πάντα .ο Χρόνος
και μεσ' τα βάθη του πνιγμένος ένας Φόνος
κάποιος που βούλιαξε ,τον πήρε το ποτάμι
είναι σκληρό ,πάντα ,του χρόνου το πλοκάμι

Φεύγει αδυσώπητα του ποταμού ο Χρόνος
κι είμαστε μόνοι μας στις όχθες του Αιώνος
τους δαιδαλώδεις του μαιάνδρους ,κυνηγάμε
Μέχρι το τέλος μας ,το άπιαστο ,ζητάμε
…

Μην αντιστέκεσαι στον χρόνο όταν ρέει
είσαι σταγόνα σε ρυάκι  π’απορρεει
δεν έχει τέλος ούτε αρχή αυτός ο Χρόνος
και συ μια στάλα στο ποτάμι του Αιώνος.

το γραψα στη ΚΑΡΑΚΆΞΑ