Που κρυβει με τη φυλωσια του τη θεα; το βλέπεις ; Που τα φυλλα του θροιζουν στο αεράκι; Τα πολιά κρυμμένα που κελαιδουν; Τα βλέπεις ;
ειναι απογευμα… Σε λίγο θα βραδυασει ..Και
ο ουρανος σκοτεινιάζει .
Εσυ σκοτεινιαζεις … Εμεις σκοτεινιαζουμε .
Σε λιγο θα νιωσουμε το αγγιγμα της νύχτας.
Το θροισμα των φυλλων στο σκοταδι . Θ τρεμουμε συγκορμοι απο τον φοβο . Σ’αυτή την φωτεινή νυχτα που μας περιμένει ..Το βραδυ θα θυμηθουμε πως ειμαστε θνητοι .
Σε λίγο . Αυτο το δεντρο ειναι μιας Νεραιδας. Την νυχτα καθεται σενα κλαδί και κοιτά .Την λένε…οπως πάντα ..Υλογυάλη ..
Τη Νύχτα η Υλογυαλη αφηνει μια κραυγή .
Ει .. Μη φοβασαι . Ακομα . Ειναι απογευμα . Σε λίγο θα βραδυάσει . Σε λίγο.
