(…)Γεγονότα, αδιάφορο πόσο ασήμαντα μπορεί να είναι, περικυκλώνονται από κάμερες και μικρόφωνα και μπορεί να διογκωθούν σε απίστευτο βαθμό. Όλα είναι δυνάμει ορατά – τίποτα δεν κρύβεται. Μπορούμε να μιλάμε για υπερ-διαφάνεια, με τα πάντα να είναι διαφανή. Η διαφάνεια και οι συσκευασμένες ερμηνείες του κόσμου αλληλοσυνδέονται. Η διαφάνεια είναι ακριβώς μη άμεση, μεσολαβείται συνεχώς καθώς βλέπουμε τον κόσμο μέσα από κάτι, υπάρχει δηλαδή ήδη μια ερμηνεία που τον εκκενώνει από τα μυστικά του. Ο κόσμος γίνεται βαρετός όταν τα πάντα είναι διαφανή. Να γιατί μερικοί άνθρωποι διψούν γι’ αυτό που είναι ριψοκίνδυνο και ακραίο. Αντικαθιστούν το μη διαφανές με το ακραίο (…)
Lars Svedsen, Η φιλοσοφία της βαρεμάρας, μετάφραση Παναγιώτης Καλαμαράς, εκδ. Σαββάλας, Αθήνα 2006, σελ.53.
Δείτε και: