''Δεν θέλω να το σχολιάσω, συγχωρέστε με. Τι να σχολιάσω; Οι Έλληνες είναι διασκορπισμένοι παντού. Πήγα στο βορειότερο άκρο της Φινλανδίας και βρήκα έναν Έλληνα από τη Ρόδο. Θέλω να πω ότι είμαστε παντού, μας ανέχονται οι πάντες και μας υποδέχονται οι πάντες και όταν έρχονται σε εμάς κάποιοι δείχνουμε ένα τέτοιο πρόσωπο προς αυτούς. Θεωρώ ότι είναι άδικο. Να περιφρουρήσουμε την πλατεία από τι; Δεν αφήνουν τα παιδάκια να μπουν στην παιδική χαρά και να παίξουν γιατί είναι ξένα. Δηλαδή τιμωρούμε τα παιδιά;
Εμείς
τα Χριστούγεννα που μοιράζουμε τα δέματα στους φτωχούς, αποφασίσαμε με
την ευλογία του Μακαριοτάτου να ενισχύσουμε και κάποιες οικογένειες
ξένων. Μέσα στα κουτιά που τους στείλαμε βάλαμε και κάποια παιχνιδάκια.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι χαρά αισθάνθηκαν αυτοί οι άνθρωποι που
θα μπορούσαν να έδιναν στα παιδιά τους αυτά τα παιχνιδάκια και τι
ικανοποίηση εμείς που μπορέσαμε και βοηθήσαμε, αυτές τις άγιες μέρες,
ανθρώπους που δεν πιστεύουν στον Χριστό, που ενδεχομένως οι
περισσότεροι από αυτούς είναι μουσουλμάνοι, μέσα στη δυστυχία τους να
νιώσουν λίγη χαρά».
''Για ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ (του Αγίου Παντελεήμονα) «Η αδιαφορία της Πολιτείας έβγαλε τους ανθρώπους στον δρόμο» Με επίκεντρο την πλατεία, με τους μετανάστες να είναι το μήλον της Έριδος και τους κατοίκους χωρισμένους σε «στρατόπεδα», η περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα μοιάζει το τελευταίο διάστημα με καζάνι που βράζει. Ένα σημείο στον χάρτη της Αθήνας που πάνω του ζυγίζονται αντοχές και δυνατότητες επιβίωσης και συνύπαρξης, δοκιμάζονται δικαιώματα και ανθρωπιστικές αξίες, αναμετρώνται αντιλήψεις. * Ελευθεροτυπία, Σάββατο 13 Ιουνίου 2009 «Αγανακτισμένοι πολίτες» που τα βάζουν με όσους μετέχουν σε αντιρατσιστικές εκδηλώσεις στην περιοχή. Προπηλακισμοί και επεισόδια σαν κι αυτά που έγιναν την Τρίτη μεταξύ ακροδεξιών και αντιεξουσιαστών. Κάτοικοι της περιοχής που φτιάχνουν ομάδες περιφρούρησης για να μην πατήσει το πόδι του μετανάστης στην πλατεία και κλείνουν με λουκέτο την παιδική χαρά για να μην έχουν πρόσβαση τα παιδιά των ξένων, κι άλλοι, κάτοικοι κι αυτοί, που αντιδρούν σε τέτοιου είδους ακρότητες και εκφράζουν, όπως μπορούν, την αλληλεγγύη τους στους μετανάστες. Στιγμές έντασης και σκηνές βίας που εκτυλίσσονται μόλις ένα βήμα από την εκκλησία του Αγ. Παντελεήμονα. Εκεί όπου συναντήσαμε τον πατέρα Προκόπιο. Ενα πρόσωπο που βρέθηκε, τον τελευταίο καιρό, στη δίνη του κυκλώνα γιατί... τόλμησε και βοήθησε κάποιους αλλοδαπούς που σύχναζαν στην πλατεία. Εναν κληρικό, που δέχτηκε απειλές γιατί προσέφερε φαγητό και ρούχα σε οικογένειες Αφγανών. Ηρεμος, ευγενικός, αξιοπρεπής, αλλά και πικραμένος. Δεκαεφτά χρόνια λειτουργεί στον Ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονα στην Αχαρνών και πρώτη φορά ήρθε αντιμέτωπος με τέτοιο πρόβλημα. Δεκάδες Αφγανοί, ανάμεσά τους οικογένειες με μικρά παιδιά, «κατασκήνωσαν» κάποια στιγμή στα σκαλιά της εκκλησίας του γιατί δεν είχαν πού να κοιμηθούν, τι να φάνε, ήταν εγκαταλελειμμένοι και εξαθλιωμένοι. Και ο πατέρας Προκόπιος δεν τους έδιωξε. Έδωσε βοήθεια σε όσους προσέτρεξαν σ' αυτόν. Η κίνησή του αυτή τον έβαλε σε μεγάλες περιπέτειες, αφού μπήκε στο στόχαστρο κάποιων κατοίκων που πίστεψαν ότι η ανοχή και η βοήθεια που έδειξε ο ιερέας στους αλλοδαπούς έκανε τους Αφγανούς να παρατείνουν την παραμονή τους στην πλατεία.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν ο πατήρ Προκόπιος να διακόψει τη βοήθεια προς τους μετανάστες «για να καταλαγιάσουν τα πράγματα», όπως λέει, αν και πιστεύει ότι «ο Θεός θα τους δείξει πού να πάνε, ας τους διώξαμε εμείς, όλοι παιδιά τού Θεού είναι».
Ο ίδιος νιώθει ότι έκανε το καθήκον του δίνοντας βοήθεια σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη. Δεν φοβάται, γιατί έκανε πράξη τη φράση του Χριστού «αγαπάτε αλλήλους», δεν αδικεί τους κατοίκους γιατί, όπως τονίζει, «η αδιαφορία της Πολιτείας τούς έκανε να βγουν στον δρόμο», δεν αγανακτεί και δεν οργίζεται με κανέναν, το μόνο που τον στενοχωρεί είναι ότι εκτός από την αστυνομία, οι υπόλοιπες αρχές απουσιάζουν από την περιοχή. Για όλα αυτά συζητήσαμε μαζί του.
Διαβαστε την συνεχεια στο ΜΑΝΙΤΑΡΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ:
http://tomtb.com/modules/smartsection/item.php?itemid=183&com_id=13&com_rootid=13&#comment13
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου