Σε μια εποχή όλο και πιο απρόσωπου και ακατανόητου για τους πολλούς κοινωνικού ανταγωνισμού οι εκπρόσωποι της Νέας Ακροδεξιάς εμφανίζονται σαν να λένε:«, η πραγματικότητα είναι απλή, ξεπίτηδες την κάνουν να φαίνεται περίπλοκη γιατί υπάρχει σχέδιο ,συνομωσία»: και αυτή η επίδειξη δήθεν ειλικρίνειας και αμεσότητας αγγίζει τους κοινωνικά μειονεκτούντες, όσους δεν αντέχουν ή δεν προλαβαίνουν να ερμηνεύσουν τα αίτια της δυσφορίας τους
Ετσι ο Ακροδεξιός λόγος έχει εξαρχής ένα απτό, σχεδόν σαρκικό πλεονέκτημα:Ο εχθρός για αυτόν δεν είναι απρόσωπος, δεν είναι οι αφηρημένες δυσκολίες της συναίνεσης ούτε οι δυσνόητες λειτουργίες του καπιταλισμού ή η απορύθμιση που προκαλεί ο νεοφιλελευθερισμο:όχι , ο εχθρός, ο αποδιοπομπαίος τράγος είναι ο μετανάστης,ο ξένος.
Εξαθλιωμένος, κακοντυμένος , μυρίζει άσχημα ,μας κλέβει τις δουλειές, φέρνει αρρώστιες είναι ορατός απτός, συγκεκριμένος.
Είναι σαν κάποιος να σε βλέπει στεναχωρημένο και μόνο, κα να σου ψιθυρίζει:
« Αυτή είναι η αλήθεια –που σας την κρύβουν κάτω από περίτεχνες διακηρύξεις αντιρατσισμου: Αυτό που βλέπεις μπροστά σου. Μη τους πιστεύεις» λέει η σύγχρονη ακροδεξιά .Κι αυτό το χτύπημα στην πλάτη, αυτή η αιφνίδια εγκληση ,αυτή η εργαλειακή χρήση της αμεσότητας και του συναισθήματος βρίσκεται -νομίζω- στον πυρήνα του λαϊκισμού της σύγχρονης ακροδεξιάς.
« Αυτή είναι η αλήθεια –που σας την κρύβουν κάτω από περίτεχνες διακηρύξεις αντιρατσισμου: Αυτό που βλέπεις μπροστά σου. Μη τους πιστεύεις» λέει η σύγχρονη ακροδεξιά .Κι αυτό το χτύπημα στην πλάτη, αυτή η αιφνίδια εγκληση ,αυτή η εργαλειακή χρήση της αμεσότητας και του συναισθήματος βρίσκεται -νομίζω- στον πυρήνα του λαϊκισμού της σύγχρονης ακροδεξιάς.
Για σκεφτείτε: Στις συναινετικές μελαγχολικές δημοκρατίες της δυσφορίας–σκεφτείτε το –κάποιος να σου χτυπά χαϊδευτικά στην πλάτη , να γυρνάς και να βλέπεις κάποιον που να μοιαζει με το κάτοπτρο σου ,να σου λέει «είμαι σα και σένα » απλός , λαϊκός δυστυχής και μου φταίει φυσικά ο Άλλος ,ο ξένος ο μετανάστης ..»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου