Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
απευθύνομαι στον πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, τον κύριο Αλέξη Τσίπρα. Τον κοιτάζω στα μάτια και του λέω: «Ου συ με λοιδωρείς, αλλ' ο τόπος» ο τόπος, που κινδυνεύει. Και, επειδή στη συνείδηση και στις πλάτες των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στηρίζεται η αντοχή και το μέλλον του τόπου, εσείς κύριε Τσίπρα μπορείτε να ασχημονείτε. (χειροκροτήματα)
Και, αφού εξηγήσατε σε απλά ελληνικά τί σημαίνει "ομερτά", εγώ θα σας εξηγήσω σε εξ ίσου απλά και απλούστερα ελληνικά τί σημαίνει "τζάμπα μάγκας". (χειροκροτήματα)
"Τζάμπα μάγκας", κύριε Τσίπρα, είναι ο πολιτικός ο οποίος κάνει φτηνό συνδικαλισμό.. ο οποίος προσπαθεί να αντλήσει μικρά κομματικά οφέλη μέσα από μια εθνική κρίση πρωτοφανών διαστάσεων.
Κύριε Τσίπρα, λοιπόν, πρέπει να ξέρετε ότι δεν ταιριάζει στο ρόλο ενός πολιτικού να εμφανίζεται στο βήμα της Βουλής και να προσβάλλει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τα συγκεκριμένα επώνυμα πρόσωπα των 154 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που ως Σίσυφοι -όπως είπα και χθες- σηκώνουν στις πλάτες τους το βάρος αυτής της πατρίδας.
Και επιτρέπουν.. επιτρέπουΜΕ, επειδή έχουμε αναδεχθεί αυτή την ευθύνη, σε εσάς, αζημίως, δηλαδή τζάμπα, να νομίζετε ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα και ότι βρισκόμαστε σε συνηθισμένες, συμβατικές, πολιτικές συνθήκες, ενώ ο τόπος τα παίζει όλα μέσα σε μία Ευρώπη αμήχανη που αναπαράγει και διογκώνει τους κινδύνους που την περιβάλλουν.
Και περιμένω να ανακαλέσετε τώρα, γιατί καταθέτω στα πρακτικά την επιστολή που έστειλα στην κυρία Λαγκάρντ. (χειροκροτήματα)
Και καταθέτω και την επιστολή.. και καταθέτω σε λίγη ώρα και την επιστολή που έστειλε ο πρωθυπουργός, εισάγοντας τη δική μου επιστολή.. διότι η επιστολή του πρωθυπουργού λέει ότι «Η χώρα δεσμεύεται. Η επιστολή του υπουργού οικονομικών εξηγεί αναλυτικότερα ποια ειναι αυτά τα οποία δεσμεύεται η χώρα.» Την έχω ζητήσει από το γραφείο του κυρίου πρωθυπουργού να έρθει.
Είχα επιφυλαχθεί -να σας θυμίσω- και να δώσω την επιστολή στη δημοσιότητα, απαντώντας σε σχετική ερώτηση που έχετε καταθέσει. Αλλά βιαστήκατε και εδώ. Ας επιστρέψουμε λοιπόν στις διαδικασίες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
η χώρα βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη θέση. Παρακολουθείτε στα διεθνή ΜΜΕ τί συμβαίνει. Ποια είναι η δυσκολία να διαμορφωθεί μια καθαρή ευρωπαϊκή γραμμή. Πώς καθυστερεί και παλινωδεί η ευρωζώνη να στείλει καθαρά πολιτικά και οικονομικά μηνύματα στις αδηφάγες αγορές. Το μεγάλο πρόβλημα είναι αυτή η αντίφαση, μέσα στην οποία είμαστε εγκλωβισμένοι, όλα τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης.
Να διαχειριζόμαστε τη μεγαλύτερη και πλουσιότερη οικονομία του κόσμου, το ισχυρότερο νόμισμα, και να μην έχουμε πολιτικούς θεσμούς, να μην έχουμε το αναγκαίο επίπεδο πολιτικής και θεσμικής ολοκλήρωσης της Ευρώπης.
Οι αγορές, πραγματικά, μας κοροϊδεύουν. Διότι, ενώ κερδοσκοπούν και κερδίζουν λόγω αυτής της ιστορικής αντίφασης της Ευρώπης και ειδικότερα της ευρωζώνης, εμφανίζονται να απαιτούν αυτές από τις πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης να ολοκληρώσουν τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης και να υποστηρίξουν το ευρώ με τους ανάλογους πολιτικούς, δημοσιονομικούς, οικονομικούς και αναπτυξιακούς θεσμούς.
Τα εθνικά κράτη είναι ζωντανά όμως, είναι ισχυρά. Υπάρχουν πατριωτισμοί, υπάρχουν συμφέροντα, υπάρχουν αδράνειες, και είναι πάρα πολύ δύσκολο να επέλθουν συμφωνίες, να διαμορφωθούν εκείνοι οι άξονες που μπορούν να καθοδηγήσουν την Ευρώπη. Να θέσουν τις σιδηροτροχιές πάνω στις οποίες να μπορεί να πορευθεί το μεγάλο τρένο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Και το πληρώνει αυτό η ευρωζώνη. Και πιο πολύ απ' όλους το πληρώνουμε εμείς, που έχουμε βρεθεί τη λάθος ώρα, υπό λάθος περιστάσεις, στην πιο αδύναμη κι εκτεθειμένη θέση. Με το συντριπτικά μεγαλύτερο δημόσιο χρέος, με ένα υπερβολικό έλλειμμα που το συμμαζεύει ο ελληνικός λαός με υπέρμετρες θυσίες, έχοντας καταφέρει ένα επίτευγμα μοναδικό στη δημοσιονομική ιστορία των δυτικών προηγμένων χωρών. Αλλά, βλέπετε, έχουν διαμορφωθεί αρνητικά στερεότυπα που -όπως έχω πει κατ' επανάληψη αυτές τις μέρες- επιτρέπουν στον καθένα να χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως εύκολο άλλοθι, ως πρόσχημα, να τη μετατρέπει σε ένα πραγματικό κλωτσοσκούφι, ταπεινώνοντας ένα έθνος και προσβάλλοντας ένα λαό.
Δεν είναι πρόθεση των κυβερνήσεων, δε είναι πρόθεση των επισήμων εκπροσώπων των κρατών-μελών της ευρωπαϊκής Ενωσης και των ευρωπαϊκών και διεθνών θεσμών. Αλλά υπάρχουν μεμονωμένα πολιτικά πρόσωπα, Μέσα Ενημέρωσης, αναλυτές, δημοσιογράφοι, όλοι αυτοί που προχειρολογούν και, τελικώς, δημιουργούν αυτό το κλίμα της ασάφειας και της αβεβαιότητας που στρέφεται κατά των οικονομιών και κατά των λαών της Ευρώπης. Εν προκειμένω, κατά της ελληνικής οικονομίας και κατά του ελληνικού λαού.
Αλλά εμείς είμαστε οι κύριοι υπεύθυνοι, δυστυχώς. Γιατί, αν εμείς είχαμε προλάβει τις εξελίξεις, αν εμείς δεν είχαμε διαμορφώσει τις χειρότερες δυνατές προϋποθέσεις, όπως αυτές αποτυπώθηκαν στο αποτέλεσμα το δημοσιονομικό και το αναπτυξιακό του 2009, δεν θα είμασταν αναγκασμένοι να υποταχθούμε σε αυτή τη μοίρα τώρα, απο την οποία πρέπει να ξεφύγουμε το ταχύτερο δυνατό και πάση δυνάμει.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
τα πράγματα είναι πάρα πολύ εύθραυστα. Περιμένουμε πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Να κατατεθεί επισήμως η έκθεση της Τρόικας για το βαθμό συμμόρφωσης της Ελλάδας στις υποχρεώσεις της, που είναι το εισαγωγικό κείμενο του Μνημονίου. Οχι η συμφωνία μας, που είναι το Μνημόνιο, αλλά η εκδοχή των εταίρων μας. Είναι αυτό το πολύ μεγάλο και λεπτομερές κείμενο, όπου αναλύονται τα πάντα από μία πάρα πολύ αυστηρή οπτική γωνία.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναμένεται να καταθέσει τη δική του εκτίμηση για τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους. Η έκτη δόση, από την οποία δεν εξαρτάται μόνον η εκπλήρωση διεθνών υποχρεώσεων, δηλαδή η καταβολή λήξεων ομολόγων, χρεολυσίων και τόκων, αλλά και η πλήρωση εσωτερικών πολιτικών υποχρεώσεων, όπως είναι η καταβολή μισθών και συντάξεων. Η καταβολή, λοιπόν, της έκτης δόσης για μεν την Ευρώπη εξαρτάται από την απόφαση του Γιούρογκρουπ, για το ΔΝΤ εξαρτάται από το αν το χρέος είναι βιώσιμο και η Ελλάδα έχει από την Ευρώπη διασφαλισμένη χρηματοδότηση για τους επόμενους δώδεκα μήνες.
Δείτε πόσο επικίνδυνος είναι αυτός ο φαύλος κύκλος. Πρέπει το χρέος να είναι βιώσιμο και η χρηματοδότηση διασφαλισμένη για να δοθεί η χρηματοδότηση και να τεθεί σε εφαρμογή ένα σχέδιο μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους.
Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη να παίξει με την έκβαση της συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ αύριο, του Εκοφίν μεθαύριο, και της Συνόδου Κορυφής την Κυριακή; Αν την ευθύνη αυτή την αναλαμβάνει ο κύριος Τσίπρας, η κυρία Παπαρήγα, ο κύριος Καρατζαφέρης, ο κύριος Σαμαράς, να το πουν.
Ξέρετε τί απαντήσεις έχω συγκεντρώσει μέχρι τώρα;
Η κυρία Παπαρήγα, σύμφωνα με την τελευταία εκδοχή των επισήμων κειμένων του ΚΚΕ, εάν δεν τα παρερμηνεύω, είναι υπέρ της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, στη δραχμή.
(διακοπή απο κ. Χαλβατζή, που διαμαρτύρεται)
Παρακαλώ, κύριε Χαλβατζή, εξηγήστε.. (προς το προεδρείο: σας παρακαλώ, το χρόνο μου!)
Χαλβατζής: Η ιστορία για τη θέση του ΚΚΕ για την επιστροφή της δραχμής, λειτούργησε και λειτουργεί από αρκετούς συνειδητά, προβοκατόρικα. Μιλάμε συνολικά για την αποδέσμευση της χώρας απο την ΕΕ και όλους τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς. Το εάν θα είναι δραχμή, θα είναι μνα, θα είναι γρόσσι, θα είναι δεκάρα ή ναπολεόνι, είναι δεύτερο ζήτημα.
Βενιζέλος: (συνεχίζει την ομιλία)
Ωραία. Λοιπόν, ευχαριστώ πάρα πολύ τον κύριο Χαλβατζή, εννούσα αυτό που είπε, αποδέχομαι πλήρως τις εξηγήσεις του. Το ΚΚΕ λέει λοιπόν αυτά που ακούσατε.
Ο κύριος Τσίπρας θέλει οπωσδήποτε να καταψηφιστεί το νομοσχέδιο, άρα, να μην ολοκληρωθούν οι διαδικασίες των επομένων τριών ημερών, και θέλει επειγόντως εκλογές. Απομένει να ακούσουμε: εκλογές για να αναδειχθεί ποια κυβέρνηση; και να εφαρμόσει ποια πολιτική; Μια άλλη πολιτική που δεν την ξέρουμε, υπό προϋποθέσεις που δεν ξέρουμε, ή αρκεί η απάντηση που δίνει ο κύριος Σαμαράς ότι θα επαναδιαπραγματευθεί συνολικά, όπως με επιτυχία διαπραγματεύθηε διάφορες προτάσεις, με τελευταίο παράδειγμα την πρόταση της ΝΔ περί εργασιακής εφεδρείας, που αφορούσε 200.000 υπαλλήλους ηλικίας άνω των 30 ετών για αόριστο αριθμό ετών; Αυτή ήταν η πρόταση της ΝΔ, αυτή πρέπει να ακούσουν οι έλληνες εργαζόμενοι, και αυτήν απέρριψε πανηγυρικά η Τρόικα.
Θα δούμε, άλλωστε, τώρα που αρνήθηκε να πάει με τον πρωθυπουργό στη Σύνοδο Κορυφής, πώς θα πείσει τους ομολόγους του τού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Και ο κύριος Καρατζαφέρης θέλει κυβέρνηση εθνικής ενότητας από την παρούσα Βουλή. Δυστυχώς, ενώ είμαστε ανοιχτοί, πάντα με το χέρι απλωμένο σε κάθε εκδήλωση υπευθυνότητας και συναίνεσης...
(διακοπή απο κ. Καρατζαφέρη, δεν ακούγεται τί λέει ακριβώς)
Κύριε Καρατζαφέρη, αυτή είναι η εικόνα. Και εσείς, δυστυχώς, διαπιστώνω ότι μετακινηθήκατε από τη δική σας θέση, αντί να μετακινήσετε τον κύριο Σαμαρά από τη δική του. (χειροκροτήματα)
Αυτή την κατάσταση καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και αυτή η κατάσταση είναι που μας κάνει να αναλαμβάνουμε βάρος δυσανάλογο, πολύ μεγαλύτερο αυτού που αντιστοιχεί στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις οποιασδήποτε κυβέρνησης και οποιασδήποτε συνηθισμένης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
εάν το νομοσχέδιο αυτό δεν ψηφιστεί σε όλες του τις διατάξεις, όπως έχει συμφωνηθεί μετά από πολύ δύσκολες διαπραγματεύσεις, δεν κλείνει ο προϋπολογισμός του 2011, δεν εισάγεται ο προϋπολογισμός του 2012, δεν υπάρχει μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής στρατηγικής, δεν μπορούμε να εμφανιστούμε αξιοπρεπώς και να υποστηρίξουμε τα συμφέροντα της χώρας. Είναι τόσο απλά τα πράγματα. Και αυτό αφορά και το άρθρο 37 για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ).
Κατ' αρχάς, δεν θεωρώ ότι η πιο σκληρή και η πιο προβληματική διάταξη του νομοσχεδίου αυτού είναι το άρθρο 37. Οταν υπάρχουν στο νομοσχέδιο αυτό διατάξεις οι οποίες αλλάζουν ριζικά το μισθολόγιο και το βαθμολόγιο, όταν υπάρχουν διατάξεις για την εργασιακή εφεδρεία, για την αλλαγή των αφορολογήτων ορίων, είναι δυνατόν να ισχυριζόμαστε ότι το άρθρο 37 είναι το πιο προβληματικό; Γιατί; Γιατί; Γιατί;
Οι ΣΣΕ, κύριοι συνάδελφοι, είναι μία κατάκτηση του κοινωνικού κράτους και του εργατικού κινήματος, όμως πάντοτε στην Ιστορία του συλλογικού Εργατικού Δικαίου το φαινόμενο της συλλογικής αυτονομίας ερχόταν να προσαρμοστεί στις ανάγκες της εθνικής οικονομίας, στην οικονομική συγκυρία, και έτσι διαμορφωνόταν πάντα η σχέση μεταξύ Νόμου και ΣΣΕ.
Το 1984, υπό τελείως διαφορετικές πολιτικές συνθήκες και υπό τελείως διαφορετικές ευρωπαϊκές και διεθνείς συνθήκες, μια άλλη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε να επιβάλλει το οριστικό πάγωμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων και να ρυθμίσει συνολικά εκ του νόμου τις αποδοχές στον ιδιωτικό τομέα. Και, όταν διαμορφώθηκε η τυπολογία του 1990 -επί κυβέρνησης Ζολώτα- για το θεσμό των ΣΣΕ και κατωχυρώθηκε για πρώτη φορά νομοθετικά η κλαδική ΣΣΕ, ποτέ, μα ποτέ -το είπα και στην Επιτροπή- οι ομοιοεπαγγελματικές Συμβάσεις, που συνήθως χαρακτηρίζονται δημοσιογραφικά και συνδικαλιστικά ως κλαδικές, δεν υπερίσχυαν των επιχειρησιακών Συμβάσεων Εργασίας.
Τρία απλά πράγματα λέει η διάταξη του άρθρου 37.
Πρώτον, ότι διευκολύνεται η σύναψη των επιχειρησιακών συμβάσεων...
(ακούγονται διαματυρίες απο κ. Βλάχο)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
επαναλαμβάνω ότι τρεις απλούς κανόνες προσωρινής ισχύος, όσο διαρκεί το πρόγραμμα στήριξης της ελληνικής οικονομίας, περιέχει η διάταξη του άρθρου 37.
Διευκολύνεται η σύναψη συλλογικών Συμβάσεων Επιχειρησιακού Επιπέδου όπου δεν υπάρχει σωματείο μέσω ενώσεων προσώπων, εάν μετέχουν τα 3/5 των εργαζομένων.
Δεύτερο, αναστέλλεται, όσο διαρκεί το πρόγραμμα στήριξης της οικονομίας, όχι η συλλογική αυτονομία αλλά η κανονιστική αρμοδιότητα του υπουργού να επεκτείνει κλαδικές συμβάσεις και σε όσους δεν τις έχουν υπογράψει. Αυτό δεν είναι συλλογική αυτονομία, είναι αρμοδιότητα του νόμου, του κανονιστικού νομοθέτη, του υπουργού, δηλαδή, της Βουλής τελικά.
Και ο τρίτος κανόνας, ότι αν έχει συναφθεί επιχειρησιακή σύμβαση -προφανώς γιατί συμφώνησαν οι εργαζόμενοι, γιατί βλέπουν τις ανάγκες της επιχείρησης, γιατί βλέπουν και το δικό τους συμφέρον- αυτή η επιχειρησιακή σύμβαση έπεται της γενικής εθνικής ΣΣΕ, αλλά βεβαίως υπερισχύει της κλαδικής γιατί αν δεν συνέβαινε αυτό θα είχαν μείνει στην πραγματικότητα οι εργαζόμενοι μετέωροι στις ατομικές συμβάσεις εργασίας.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι να καλύψουμε νομικά τον ανασφάλιστο, τον αρρύθμιστο εργαζόμενο, και τον εργαζόμενο που μοναχικώς υποκύπτει στο κέλευσμα της εργοδοσίας γιατί δεν μπορεί να οργανωθεί σε επιχειρησιακό επίπεδο.
Επίσης, μπορεί να έχουμε το φαινόμενο οι εργαζόμενοι μιας μικρής και μεσαίας επιχείρησης να θέλουν να συμφωνήσουν με τον επιχειρηματία, με τον εργοδότη, την αγωνία ή τα προβλήματα του οποίου βλέπουν, αλλά αυτό να μη γίνεται σε ένα επίπεδο κλαδικό. Θα το κάναμε αυτό, αν δεν είμασταν εκτεθειμένοι στην κριτική ότι καθυστερούμε λόγω αμφιθυμίας τις διαρθρωτικές αλλαγές; Προφανώς, όχι.
Μπορούμε να αποσαφηνίσουμε τη διάταξη του άρθρου 37; Οποιος νομίζει ότι χρειάζεται αποσαφήνιση, ναι, μπορούμε να προσθέσουμε το αυτονόητο ότι μία επιχείρηση πρέπει να τεκμηριώνει με οικονομοτεχνική μελέτη ότι η κατάστασή της επιβέλλει να συναφθεί μια επιχειρησιακή σύμβαση με τους εργαζομένους. Αλλωστε, αν δεν υπήρχε αυτή η ανάγκη, γιατί να συνάψουν σύμβαση οι εργαζόμενοι; Γιατί να σχηματίσουν ένωση προσώπων; Γιατί να συγκεντρωθούν τα 3/5 των εργαζομένων;
Αντιλαμβάνομαι και εκτιμώ βαθύτατα τις ευαισθησίες όλων των συναδέλφων, και της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης, αλλά πρέπει να σας πω ότι και ο καθένας από μας πρέπει να σέβεται τις ευαισθησίες των υπολοίπων. Δεν υπάρχουν οι ευαίσθητοι και οι λιγότερο ευαίσθητοι. Ολοι, με πόνο κάνουμε αυτό που κάνουμε, γιατί προτάσσουμε ένα πατριωτικό, εθνικό, καθήκον.
(μπερδεμένες φωνές, ο πρόεδρος ζητά ησυχία)
Η κυβέρνηση, μέχρι και την τελευταία στιγμή, είναι ανοιχτή στο διάλογο. Μέχρις ότου να κυρηχθεί περαιωμένη η συζήτηση και επί των άρθρων είμαστε έτοιμοι, και οι συνάδελφοί μου και εγώ, να αποδεχθούμε κάθε πρόταση δημιουργική η οποία μας επιτρέπει να μη θίξουμε το προϊόν μιας πολύ δύσκολης και λεπτεπίλεπτης διαπραγμάτευσης, να μη θίξουμε την εξέλιξη, την ομαλή κατάληξη τών διαδικασιών στις Βρυξέλλες, να προστατεύσουμε τη χώρα και να προστατεύσουμε φυσικά και τον εργαζόμενο και τον άνεργο. Γιατί κάποιος πρέπει να μιλήσει στο όνομα του άνεργου, να μιλήσει στο όνομα αυτού που είναι θύμα της μαύρης εργασίας.
Δεν είναι οι μεγάλες οργανωμένες επιχειρήσεις το πρόβλημα στην Ελλάδα, απο την άποψη αυτή. Γιατί εκεί και ο έλεγχος ο διοικητικός είναι ευκολότερος και η δύναμη της ομαδικής δράσης των εργαζομένων είναι πολύ πιο σημαντική.
Το πρόβλημα είναι ότι είμαστε μια χώρα της μικρής και πολύ μικρής επιχείρησης. Το πρόβλημα είναι ότι το μεγάλο ποσοστό της απασχόλησης βρίσκεται εκεί όπου δεν είναι εύκολο να λειτουργήσουν οι θεσμοί του Συλλογικού Εργατικού Δικαίου. Εκεί όπου το μέγεθος της επιχείρησης διαμορφώνει ένα περίεργο κλίμα ημιπροσωπικής, ημιοικογενειακής, ημιεπαγγελματικής σχέσης.
Αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.
Και δεν νομίζω ότι διαταράσσει τις ισορροπίες της εργασιακής αγοράς το άρθρο 37. Αντιθέτως, επιτρέπει να προστατευθεί ο εργαζόμενος από τη λαίλαπα καταστάσεων πραγματικών που έχουν, δυστυχώς προ πολλού, ξεπεράσει τα όρια της εργατικής νομοθεσίας.
Εκτός και αν θέλουμε να μείνουμε προσηλωμένοι σε μία νομοθετική περιγραφή των πραγμάτων που έχει πολύ μικρή σχέση δυστυχώς με τις πραγματικές καταστάσεις που βιώνει ο εργαζόμενος και ο άνεργος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
θα κριθούμε όλοι, βεβαίως, μέσα απ' την εξέλιξη των γεγονότων, μέσα από τις καταστάσεις που θα διαμορφωθούν. Και θέλω να επαναλάβω μια φράση που αναγκάζομαι να λέω συχνά: Μακάρι να μη βρεθούμε ποτέ στη δυσάρεστη θέση να επικαλούμαστε αυτά που λέμε τώρα, ασκώντας κριτική σε αυτούς που μας ασκούν κριτική σήμερα, επειδή αναλαμβάνουμε το βάρος να προστατεύσουμε το εθνικό συμφέρον.
Γιατί, αν φτάσουμε εμείς να ζητήσουμε να γίνει αποδεκτή η επιβεβαίωση της θέσης μας, η χώρα θα έχει περιέλθει σε δεινή πραγματικά θέση.
Λέω, ο χρόνος έχει συμπυκνωθεί πάρα πολύ, οι εξελίξεις θα τρέξουν. Και ελπίζω να αξιωθούμε να κάνουμε τον απολογισμό αυτής της δραστηριότητας και να κάνουμε τον απολογισμό αυτό με δημοκρατικό και πολιτικό τρόπο. Να λειτουργεί η χώρα μας οργανωμένη κοινωνικά και θεσμικά, να έχουμε διασώσει την κοινωνική συνοχή, να έχουμε διασώσει την εθνική μας ενότητα και τη δημοκρατική μας υπόσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου