Ο W. Reich θεωρούσε τη σεξουαλικότητα ως βασική πηγή ευτυχίας , καθώς κάποιος που έχει «μια αίσθηση ότι ζει τη ζωή» έχει και μια αυτονομία, που προέρχεται από τη καλλιέργεια των δυνατοτήτων του εαυτού του. Η ανθρώπινη δυστυχία «προέρχεται από τη θωράκιση του χαρακτήρα» καθώς ,για τον Reich,ο χαρακτήρας είναι ένα προστατευτικό μόρφωμα, μια πανοπλία. Η θωράκιση του εγώ ,προσλαμβάνει το περιεχόμενο της ,μέσω της ταύτισης με μια πραγματικότητα της ματαίωσης. Η επιθετικότητα, η οποία προκαλείται από τις ματαιώσεις, παράγει άγχος που στρέφεται κατά του εαυτού ,μπλοκάροντας τη κινητήρια έκφραση των ενεργειών ενός ατόμου, οι οποίες γίνονται αναστολές. Ετσι ,σε πολλούς ανθρώπους, η ικανότητα για αυθόρμητη ευχαρίστηση, η όποια έχει τις ρίζες της στη σεξουαλική ηδονή, έχει διαστρεβλωθεί από το σαδισμό, την απληστία και τον εγωκεντρισμό. Ο χαρακτήρας –πανοπλία- αποτελεί ένα δείκτη ανειλικρίνειας, ο οποίος όμως μπορεί να αλλάξει κατά τρόπο που θα παράγει ευτυχία. Η νευρωσική ισορροπία, μπορεί να διασπαστεί με την απελευθέρωση της λίμπιντο από προγενετήσιες καθηλώσεις.Κατά τη διάρκεια της θεραπείας ενεργοποιείται εκ νέου το βρεφικό γενετήσιο άγχος αλλά ως μέσο αναθεμελίωσης της «ικανότητας για οργασμό», που χάθηκε, ως αποτέλεσμα της διαστρεβλωμένης ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης.” από: Η Επινοηση του Ερωτα , ΕΝΕΚΕΝ τευχος 2