Προσγειωνομαι.Σ'αυτήν τηνα ανυδρη Χωρα.Σ'αυτήν την ερημο γεματη ψευδαισθησεις.Στις αισθησεις .Κι αυτό το δεντρο
το δεντρο ,
εκει που σκαλισαμε τα αρχικά της αγαπης
το δεντρο που ξυλευσαμε
το Δέντρο που αλύπητα κάψαμε
δεν ηταν παρά ενας Αντικατοπτρισμός
μια τυχαία αντανάκλαση στης λίμνης τον καθρέφτη
στο Μόνιτορ σου,
στην άσπιλη ψυχή σου,
στη Νύχτα ,
στο Χιονι, (τι αραγε 'ναι αυτο που μας στοιχειωνει;)
και στην στιλπνή επιφάνεια των Παγετώνων ,στην Αμερική που ποτε δεν υπήρξε, στα διαστημόπλοια και στον έρωτα που μοιραζουν τα σαμπουαν , τα απορρυπαντικά και οι χιλιάδες συνταγές μαγειρικής , οι μέρες περνούν σαν σφαιρες,με το Θηριο πεσαμε πανω σε ξερες και η Αγάπη πάντα θα κοιμάται, δεν έχει τέλος όλη αυτή η τιμωρία
στην άσπιλη ψυχή σου,
στη Νύχτα ,
στο Χιονι, (τι αραγε 'ναι αυτο που μας στοιχειωνει;)
και στην στιλπνή επιφάνεια των Παγετώνων ,στην Αμερική που ποτε δεν υπήρξε, στα διαστημόπλοια και στον έρωτα που μοιραζουν τα σαμπουαν , τα απορρυπαντικά και οι χιλιάδες συνταγές μαγειρικής , οι μέρες περνούν σαν σφαιρες,με το Θηριο πεσαμε πανω σε ξερες και η Αγάπη πάντα θα κοιμάται, δεν έχει τέλος όλη αυτή η τιμωρία
Μα θα
θυμάμαι
πάντα
τη Μαρία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου