Το συναίσθημα ως φαντασιακή επίκληση της αγάπης ,η εργαλειακή χρήση του συναισθήματος μοιάζει να συνοδεύει τον σύγχρονο εθνολαικο λόγο.
Και μοιάζει να αποτελεί το εθνος ( μεσα απο αυτή την φαντασιακή επίκληση ) ένα χαμένο αντικείμενο πού το βλέπουμε με τη φαντασία μας ως επινόηση νοσταλγική και επικίνδυνη.
Επικίνδυνη γιατί συχνά φαντασιωνει την αμετάκλητα χαμένη κοινότητα στη θέση της κοινωνίας ,γιατί σχηματίζει ένα εξωραϊσμένο ουτοπικό είδωλο του έθνους, γιατί προσπαθεί να αντικρίσει αιώνιες και αμετάβλητες ουσίες εξορκίζοντας τα εφήμερα στοιχεία του παρόντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου