κατω απο την επιδερμιδα μας
η γυμνη ωμότητα του σωματος μας
η αδιαφορη σκληροτητα της αγαπης
η θερμή ζωτικότητα του μίσους
η φλογερή άσβεστη δίψα της οργής
η πράσινη χολή της μνησικακίας
η φθονερή γοητεία της μοχθηρίας
η ποταπότητα
τα υπόγεια ποτάμια της μισαλλοδοξίας
η θλιβερή νωθρότητα της σκέψης
η αυταπάτη.....
Η βαθιά λύπη μας
το πένθος που δεν θυμάται καλά καλά τι εχει χάσει
και πόσο εύθραυστη που είναι η ελπίδα
μέσα απ'τον πάγο της καρδιάς - παγίδα..
Αναγνώστες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου