Καρλ Σμιττ '' Θεωρία του Αντάρτη, ''

''Ο Σμιττ αναδεικνύει στα μέσα της δεκαετίας του '20 ως το ιδιαίτερα "συναρπαστικό" στοιχείο στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο του Μαρξ, τη "συστηματική συμπύκνωση της ταξικής πάλης σε μία μοναδική, τελική μάχη της ιστορίας της ανθρωπότητας, στη διαλεκτική κορύφωση της έντασης" (Spannung). Μπορεί οι αντιθέσεις πολλών τάξεων να υπεραπλουστεύονται σε μία τελική αντίθεση, αλλά, πάντως, με το αποτέλεσμα μίας ισχυρής "κλιμάκωσης της έντασης" (Intensitaet). Πρόκειται για το νήμα, που ξετυλίγει ο Καρλ Σμιττ σαράντα χρόνια αργότερα στη Θεωρία του Αντάρτη, όπου εντοπίζει στο ανορθόδοξο στοιχείο του επαναστάτη μαχητή την ιδιαίτερη υλοποίηση του Πολιτικού: ο επαναστατικός πόλεμος είναι "πραγματικός πόλεμος, για τον λόγο ότι προκύπτει από την απόλυτη εχθρότητα".

Διόλου παράδοξο, ο Σμιττ αναφέρεται αναλυτικά στον Μάο, επεξεργάζεται την εμπειρία της επανάστασης του Κάστρο και σκύβει πάνω από τα κείμενα του Τσε Γκεβάρα, ο οποίος περίπου την ίδια περίοδο κορυφώνει την "μέθοδο του αντάρτικου" σε μία έννοια, τον "απόλυτο πόλεμο". Ο Σμιττ είναι άνθρωπος με διαίσθηση, ιχνηλατεί. Ο "Αντάρτης" είναι αδιαμφισβήτητα ο πολιτικός μαχητής στην ιδιαίτερη μορφή του. Το ανορθόδοξο στοιχείο του αντάρτικου (guerilla) δεν είναι μόνο μία αναγκαιότητα από την στρατιωτική-τεχνική πλευρά, αλλά διαθέτει επί πλέον και μία ιδεολογική υπεραξία - εμπεριέχει ήδη της άρνηση της καπιταλιστικής "ομαλότητας", ενώ, επί προσθέτως, ο Αντάρτης είναι κατά τα φαινόμενα η πραγματοποίηση του ονείρου της "κατάργησης της αλλοτρίωσης", όπως λεγόταν ωραία στα "προϊστορικά χρόνια" της μαχητικής αριστεράς της δεκαετίας του '70 και του '80.


Ο Ρ. Μίζικ είναι δημοσιολόγος και συνεργάτης της taz.

Απόδοση στα ελληνικά Κώστας Θ. Καλφόπουλος
πηγη
http://www.epohi.gr/misik_movements_2262003.htm