Radical Desire: ...Και από τα εύκολα στα δύσκολα..(Συστηματικές και πειστικές απαντησεις στα Ρατσιστικά δηθεν πραγματιστικά Ψευτοδιληματα που βαζουν οι λογής λογής εθνολαικιστες για το Μεταναστευτικό)

Radical Desire: ...Και από τα εύκολα στα δύσκολα

αποσπασμα

''Ο πραγματικά σημαντικός πολιτικός αντίπαλος δεν είναι ο υστερικός λόγος της εθνικιστικής μελαγχολίας αλλά ο προφανώς "εχέφρων", "ρεαλιστικός", "μετριοπαθής" αντιμεταναστευτικός λόγος. Για αυτό, τα επιχειρήματά του πρέπει να ληφθούν υπόψη σοβαρά και να αντιμετωπιστούν αναλόγως. Ποια είναι αυτά τα επιχειρήματα, σε πυρηνική μορφή;

α) Δεν είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή για ένταξη των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία. Έχουμε κρίση. Πώς θα φροντίσουμε αυτούς τους ανθρώπους όπως θα θέλαμε;

Όπως τους φροντίσαμε και πριν, όταν δεν υπήρχε κρίση αλλά έραινε λεφτά απ΄το ΧΑΑ. Με το να τους εκμεταλλευόμαστε και να τους καρφώνουμε μετά για απέλαση για να μην τους πληρώσουμε, με το να τους βάζουμε μπροστά ως "συνήθεις υπόπτους" για να καλύψουμε τις δικές μας ανομίες, με το να τους πηδάμε κυριολεκτικά, εφόσον συμπληρώνουν τις προϋποθέσεις του σωστού ύψους. Πώς και επικαλούμαστε την τωρινή μας φτώχεια ως αιτιολογία ενάντια στο νομοσχέδιο και δεν επικαλεστήκαμε την προηγούμενή μας ευμάρεια υπέρ της ιδέας ενός τέτοιου νομοσχεδίου παλαιότερα;

β) Δεν έχουμε ακόμα τις υποδομές που χρειάζονται για την ενσωμάτωση αυτών των ανθρώπων, και θα οδηγηθούμε σε γκετοποίηση.

Πιθανότατα, και δυστυχώς. Είχαμε όμως όλο τον καιρό και την όρεξη παλιότερα να τρέχουμε την Στέλλα Πρωτονοταρίου στα δικαστήρια αντί να ενισχύουμε και να ενθαρρύνουμε τέτοιες υποδομές. Ας μην υποτιμάμε το τι σημαίνει "πολιτική θέληση" και "απουσία πολιτικής θέλησης." Το μεταναστευτικό είναι ζήτημα πολιτικής θέλησης. Ο ελληνικός λαός έδωσε δείγμα της πολιτικής του θέλησης στις τελευταίες εκλογές, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την εκλογική τιμωρία μιας ασύδοτης και πλιατσικολογικής δεξιάς. Αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να αποφασίσει για το αν λαμβάνει σοβαρά τις δικές του ηθικές διακηρύξεις ή όχι. Αν δεν είναι ακόμη έτοιμος, θα όφειλε να δείξει ότι ετοιμάζεται. Και τέτοια ετοιμασία τη στιγμή που η Πρωτονοταρίου τρέχει ακόμα στα δικαστήρια και η εβραϊκή συναγωγή καίγεται δυο φορές σε ένα μήνα δεν πολυπείθει ότι την θεωρούν όλοι επιβεβλημένη πριν την απόφαση. Η πικρή αλήθεια είναι ότι όσοι δηλώνουν ανέτοιμοι τώρα θα δηλώνουν ανέτοιμοι πάντα.

γ) Θα αλλοιωθεί ο εθνικός χαρακτήρας με ξένα προς αυτόν στοιχεία.

"Εθνικός χαρακτήρας" είναι πολλά πράγματα, και θα ήταν ευχής έργο κάποια από αυτά να αλλοιωθούν. Ας πούμε η ευκολία με την οποία πετάει κάποιος βιτριόλι στο πρόσωπο μιας γυναίκας επειδή είναι "ξένη" και "δημιουργεί προβλήματα". Για το αν θα αλλοιωθούν επιζήμια για το σύνολο στοιχεία, και για το αν θα ενισχυθούν ωφέλιμα, την ευθύνη φέρουν οι ίδιοι οι φορείς του εθνικού χαρακτήρα. Με τόσους εξ επαγγέλματος εθνοσωτήρες στη δημόσια σφαίρα πάντως, θα περίμενε κανείς κάτι άλλο από πανικό για την επικείμενη απώλεια "εθνικής ταυτότητας" (αλλά επ' αυτού, βλέπε αμέσως προηγούμενη ανάρτηση).

δ) Μα είμαστε ήδη παστωμένοι ο ένας πάνω στον άλλο στις πόλεις, τι θα γίνει;

Το μεταναστευτικό δεν θα βγει σε καλό αν δεν γίνουν πραγματικές προσπάθειες αποκέντρωσης. Για αυτό δεν φταίνε οι μετανάστες, αλλά η αστυφιλία και η συντεταγμένη εγκατάλειψη της επαρχίας, που παραμένει εν μέρει ζωντανή χάρη στους μετανάστες. Η γεω-οικονομική ανάπτυξη της μεταπολεμικής Ελλάδας είναι απόλυτα στρεβλή και οδήγησε ήδη σε οικολογικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά και πολιτισμικά αδιέξοδα. Δεν έχει νόημα η αποδοχή και ενσωμάτωση των μεταναστών χωρίς γενναία πολιτική αποκέντρωσης και αναστροφής της ανεξέλεγκτης αστυφιλίας.

ε) Δεν μπορούμε να βοηθήσουμε τους δικούς μας άνεργους, τι θα κάνουμε με τους ξένους;

Μπορούμε να αρχίσουμε βοηθώντας τους δικούς μας άνεργους, δεν έχω καμμία αντίρρηση. Αλλά η υψηλή ανεργία είναι μακροπρόθεσμο πρόβλημα στην Ελλάδα και δεν έχει γίνει τίποτα. Δεν ήταν "δικά μας" παιδιά οι άνεργοι πριν; Έγιναν τώρα; Πότε είναι η τελευταία φορά που η παιδεία μας και η αγορά εργασίας μας ήταν ικανοποιητική για τους ολιγάριθμους "δικούς μας" νέους; Σε τι οφείλεται η περίφημη υπογεννητικότητα αν όχι στην ανικανότητα απορρόφησης έστω του 1.2 παιδιών της ελληνικής οικογένειας; Η παροχή ιθαγένειας στους μετανάστες δεν υπόσχεται να λύσει το πρόβλημα, αλλά μήπως το υπόσχεται κάποιος από τους αντιπάλους της; Η μοναδική λύση είναι η απελευθέρωση της παραγωγικής δυνατότητας για εργασία από την παρασιτική εκμετάλλευση τοπικών, "μεταμοντέρνων" προυχόντων και όχι η εκδικητική άρνηση ιθαγένειας σε ανθρώπους που ήδη ζουν και εργάζονται εδώ. Τέλος, ο αδήριτος νόμος της αγοράς όπως υφίσταται τώρα υπαγορεύει ότι οι περισσότεροι οι οποίοι δεν μπορούν να βρουν εργασία μεταναστεύουν εθελοντικά. Το έκαναν ακόμα και στα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα έλληνες πολίτες, θα το κάνουν και όσοι, ανεξαρτήτως καταγωγής, είναι αδύνατον να απασχοληθούν στην χώρα.

στ) Δεν ήταν το ίδιο οι δικοί μας, παλιότεροι μετανάστες με αυτούς. Οι δικοί μας δεν μπήκαν σε άλλες χώρες παράνομα.

Αυτό συνέβει γιατί είχαν κληθεί να μεταναστεύσουν, μέθοδος που αποτελεί πλέον μειονοτικό φαινόμενο παγκόσμια. Δεν είναι η Ελλάδα η μοναδική χώρα (ούτως αποκαλούμενης) "παράνομης" μετανάστευσης. Όσο για την "παρανομία" της μετανάστευσης αυτής, αποτελεί παγκόσμια διατύπωση μιας τάξης πραγμάτων που δεν βρήκε ούτε τον ιμπεριαλισμό, ούτε την στυγνή αφαίμαξη μεμακρυσμένων αποικιών, ούτε το στίβαγμα βιομηχανικών αποβλήτων στις φτωχότερες χώρες, ούτε την χωρίς κανένα έλεγχο ή σύνορο διακίνηση του επενδυτικού ή και μυθοπλαστικού κεφαλαίου "παράνομα". Διαλέγει κανείς όχι ανάμεσα στην νομιμότητα και την παρανομία, αλλά ανάμεσα στην παρανομία της ισχύος που επιβάλλει τους νόμους που την συμφέρουν και την παρανομία των ανίσχυρων που απλώς προσπαθούν να επιβιώσουν από τον πόλεμο που εκφράζει στην πραγματικότητα η "ειρήνη" των αρχόντων.'''


και αλλα πολλά και ενδιαφεροντα στο πολύ ενδιαφερον  μπλογκ Radical Desire