ενδιαφέρον. τα όρια αντισιωνισμού και αντισημητισμού στην εποχή μας είναι δυσδιάκριτα επειδή α)οι ίδιοι οι εβραίοι επιθυμούν την ύπαρξη και στήριξη του κράτους του ισραήλ, αλλά υπάρχουν και εβραίοι οι οποίοι καταδικάζουν το ισραήλ, είτε στο βαθμό του να είναι απολύτως αντισιωνιστές είτε στο βαθμό του να καταδικάζουν την κατοχή και εποικισμό των κατεχομένων αραβικών εδαφών καθώς και την κακομεταχείρηση των παλαιστινίων. β) η δύση νοιώθει ένοχη απέναντι στους εβραίους, για τόσους αιώνες διώξεων, και σε αντάλλαγμα αφήνει να καταδυναστεύονται οι παλαιστίνιοι. δηλαδή, όταν νοιώσει ένοχη για τους παλαιστινίους, θα αφήσει τους παλαιστίνιους να καταδυναστεύουν π.χ. τους πέρσες ή τους τριγύρω λαούς;
το πέρασμα, τόσο των εβραίων όσο και των μη εβραίων, από τον αντισιωνισμό στον αντισημητισμό είναι διπλά εύκολο: -τόσο επειδή υπάρχει η μερίδα των σιωνιστών εβραίων -όσο γιατί ορισμένοι δυτικοί (και μη ακροδεξιοί, δε μιλάω για αυτούς) θεωρούν ότι -με δεδομένο πως οι εβραίοι είναι (ή φαίνεται ότι είναι) στην πλειονότητά τους και σιωνιστές- δεν φταιν οι παλαιστίνιοι επειδή η δύση θέλει να εξιλεωθεί στους εβραίους.
νομίζω ότι οι μη εβραίοι δυτικοί θα πρέπει να σκεφτούν ότι δεν είναι όλοι οι εβραίοι σιωνιστές, ότι δεν επιδιώκουν όλοι οι εβραίοι ένα κράτος της έκτασης του κράτους του σολομώντα (και κυρίως) ούτε συσχετίζουν την ανάγκη να έχουν ένα κράτος στο οποίο δεν θα καταλήγουν στους φούρνους με την κατά γράμμα επανεφαρμογή της παλαιάς διαθήκης. και ότι είναι άλλο ένας καπιταλιστής ή σιωνιστής αμερικανοεβραίος και άλλο ο "εβραίος" γενικά και αφηρημένα.
από την άλλη οι μη σιωνιστές εβραίοι ακριβώς με την παρουσία τους στο ισραήλ και τη δράση τους παντού θα μπορούσαν και να υπενθυμίζουν συνεχώς το ολοκαύτωμα αλλά και να αρνούνται (με θρησκευτικά ή με πολιτικά επιχειρήματα) τη λογική των θρησκευόμενων και μη σιωνιστών μέσα ή έξω από το ισραήλ. η ύπαρξη και ενδυνάμωση της παρουσίας των μη σιωνιστών εβραίων οι οποίοι ταυτόχρονα θα υπενθύμιζαν το ολοκαύτωμα συνεχώς (ώστε να μην γίνονται "επιχειρηματα" των ακροδεξιών ψευδο-αντισιωνιστών ή των αριστερών που συγχέουν τα πρα΄γματα) θα συνιστούσε κάθε στιγμή απόδειξη ότι "ο εβραίος" δεν είναι το ίδιο πράγμα με τον φανατικό του λόμπυ στις ηπα ή τους τύπους με τα κοτσιδάκια που (ενάντια ακόμη και στην ίδια την παλαιά διαθήκη) θέλουν, αυτόνομα, με ανθρώπινα μέσα, να επανιδρύσουν το κράτος του σολομώντα.
1 σχόλιο:
ενδιαφέρον.
τα όρια αντισιωνισμού και αντισημητισμού στην εποχή μας είναι δυσδιάκριτα επειδή
α)οι ίδιοι οι εβραίοι επιθυμούν την ύπαρξη και στήριξη του κράτους του ισραήλ, αλλά υπάρχουν και εβραίοι οι οποίοι καταδικάζουν το ισραήλ, είτε στο βαθμό του να είναι απολύτως αντισιωνιστές είτε στο βαθμό του να καταδικάζουν την κατοχή και εποικισμό των κατεχομένων αραβικών εδαφών καθώς και την κακομεταχείρηση των παλαιστινίων.
β) η δύση νοιώθει ένοχη απέναντι στους εβραίους, για τόσους αιώνες διώξεων, και σε αντάλλαγμα αφήνει να καταδυναστεύονται οι παλαιστίνιοι. δηλαδή, όταν νοιώσει ένοχη για τους παλαιστινίους, θα αφήσει τους παλαιστίνιους να καταδυναστεύουν π.χ. τους πέρσες ή τους τριγύρω λαούς;
το πέρασμα, τόσο των εβραίων όσο και των μη εβραίων, από τον αντισιωνισμό στον αντισημητισμό είναι διπλά εύκολο:
-τόσο επειδή υπάρχει η μερίδα των σιωνιστών εβραίων
-όσο γιατί ορισμένοι δυτικοί (και μη ακροδεξιοί, δε μιλάω για αυτούς) θεωρούν ότι -με δεδομένο πως οι εβραίοι είναι (ή φαίνεται ότι είναι) στην πλειονότητά τους και σιωνιστές- δεν φταιν οι παλαιστίνιοι επειδή η δύση θέλει να εξιλεωθεί στους εβραίους.
νομίζω ότι οι μη εβραίοι δυτικοί θα πρέπει να σκεφτούν ότι δεν είναι όλοι οι εβραίοι σιωνιστές, ότι δεν επιδιώκουν όλοι οι εβραίοι ένα κράτος της έκτασης του κράτους του σολομώντα (και κυρίως) ούτε συσχετίζουν την ανάγκη να έχουν ένα κράτος στο οποίο δεν θα καταλήγουν στους φούρνους με την κατά γράμμα επανεφαρμογή της παλαιάς διαθήκης. και ότι είναι άλλο ένας καπιταλιστής ή σιωνιστής αμερικανοεβραίος και άλλο ο "εβραίος" γενικά και αφηρημένα.
από την άλλη οι μη σιωνιστές εβραίοι ακριβώς με την παρουσία τους στο ισραήλ και τη δράση τους παντού θα μπορούσαν και να υπενθυμίζουν συνεχώς το ολοκαύτωμα αλλά και να αρνούνται (με θρησκευτικά ή με πολιτικά επιχειρήματα) τη λογική των θρησκευόμενων και μη σιωνιστών μέσα ή έξω από το ισραήλ. η ύπαρξη και ενδυνάμωση της παρουσίας των μη σιωνιστών εβραίων οι οποίοι ταυτόχρονα θα υπενθύμιζαν το ολοκαύτωμα συνεχώς (ώστε να μην γίνονται "επιχειρηματα" των ακροδεξιών ψευδο-αντισιωνιστών ή των αριστερών που συγχέουν τα πρα΄γματα) θα συνιστούσε κάθε στιγμή απόδειξη ότι "ο εβραίος" δεν είναι το ίδιο πράγμα με τον φανατικό του λόμπυ στις ηπα ή τους τύπους με τα κοτσιδάκια που (ενάντια ακόμη και στην ίδια την παλαιά διαθήκη) θέλουν, αυτόνομα, με ανθρώπινα μέσα, να επανιδρύσουν το κράτος του σολομώντα.
Δημοσίευση σχολίου