ο ξένος και οι γνωστικοι

Ξένος,
στην πρώτη του έννοια , σήμαινε κάτι που ήταν για τους άλλους παράξενο.. Η υπόσταση του ξένου είναι από την φύση της πλαστή υπόσταση. Είναι κανένας ξένος μόνο σε παραβολή με κάποιον που δεν είναι ξένος. Την παλιά λοιπόν εποχή ,αυτός που ερχόταν σε αντίθεση πολιτικά και σαν πολίτης και σαν άνθρωπος με τον ξένο ήταν ο αυτόχθονος. Αυτόχθονος ήταν ο Αθηναίος που είχε γεννηθεί στην Αθήνa, ο πολίτης με άλλα λόγια. Ήταν όμως και πολύ πιο πολύ από αυτό: αυτόχθονος ήταν ο άνθρωπος που είχε γεννηθεί στο συγκεκριμένο εκείνο έδαφος και είχε άρρηκτους βιολογικούς δεσμούς με τη γη της γέννησης του . Κάθε ξένος ήταν κατά κάποιο τρόπο αυτόχθονος ενός αλλού εδάφους

Στα μάτια των γνωστικών, αυτός ο όρος εξέφραζε την φυσική αντίθεση ανάμεσα στον εν δυνάμει άνθρωπο του Υπερκόσμιου και στην αποτυχημένη δημιουργία της ανθρώπινης απομίμησης που βάλθηκε να σκαρώσει ο δημιουργός και να την πετάξει μέσα στον κύκλο της ζωντανής φωτιάςΘεμελιακή διαφορά των γνωστικών από τους σύγχρονους τους ήταν το γεγονός ότι «γενέθλια γη» των πρώτων δεν ήταν η γη αλλά ο χαμένος ουρανός που διατηρούσαν την ανάμνηση του. Ήταν οι αυτόχθονες ενός άλλο κόσμου . Από αυτό ξεκινούσε εκείνο το συναίσθημα ότι έπεσαν, κάτοικοι ενός μακρινού πλανήτη στη γη μας, ότι έκαναν λάθος στον γαλαξία, καθώς και η επιθυμία τους να ξαναδούνε την αληθινή κοσμική πατρίδα τους , τον φωτεινo΄Υπέρκοσμο που έλαμπε πάνω από το βαρύ παραπέτασμα της νύχτας….. Γι αυτούς , άλλο αν ήταν οι μoνοι πού το γνώριζαν , όλοι οι άνθρωποι βρίσκονταν στην ίδια κατάσταση , ολόκληρη η ανθρωπότητα ήταν μπλεγμένη στην κοσμική εξορία που μας απόθεσε όλους πάνω στη λάσπη της γης.

Jacques Laarriere , ΟΙ Γνωστικοι , 2η εκδοση, ΜΤΦ Μιχαλη Κουτούζης εκδοσεις Ι. Χατζηνικολή