το ανθρωπολογικό υποδειγμα της ατομικότητας του συμβολαιακού αμθρωπου παραπέμπει σε μια διχασμένη ,δυστυχισμένη συνείδηση ,στόν Ιωβ της Παλαιας Διαθηκης πού προσωποποιεί μιας σχεσης με τον θεό συμβολαιακού τυπου
’’ Ο Ιώβ ...ειναι μια μορφή δικαιοσύνης πού ανανακλα μια αντιληψη κοινωνικής ζωής ως εξισοροποιημένη δεσμη από ανταμοιβές και τιμωρίες και εξαρτώμενο από την ατομική υπευθυνότητα.... Τό καλό και τό κακό πού συσωρρευονται στην διαρκεια της ζωής ενός ανθρωπου ειναι οι ανταμοιβές και οι τιμωρίες πού τεθηκαν από εναν παντοδυναμο , προσωποπιημένο Θεό. Αλλά ο Θεός δεν δρα αυθαιρετα...
Ειναι δεσμευμένος από μια συνθηκη με τό δημιουργημα του , τον ανθρωπο. Υπάρχει μια σχεδον συμβατική σχεση στήν οποια ο Θεός ειναι δεσμευμένος να δρα δικαια και με ελεος και ο ανθρωπος ειναι ελευθερος να διαλέξει αναμεσα στην διακιοσύνη και στην αμαρτία’ *
*-------------------------------------------------------------------------
αναφερεται στο David E . Apter , The Politics of Modernization , Univerity of Chicago (1965) 1969 S 272-273
Ειναι δεσμευμένος από μια συνθηκη με τό δημιουργημα του , τον ανθρωπο. Υπάρχει μια σχεδον συμβατική σχεση στήν οποια ο Θεός ειναι δεσμευμένος να δρα δικαια και με ελεος και ο ανθρωπος ειναι ελευθερος να διαλέξει αναμεσα στην διακιοσύνη και στην αμαρτία’ *
*-------------------------------------------------------------------------
αναφερεται στο David E . Apter , The Politics of Modernization , Univerity of Chicago (1965) 1969 S 272-273
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου